خوش آمدید

شرکت Misfit تا کنون چندین پایشگر سلامتی پیشرفته و بروز را به بازار عرضه کرده و این روند را حتی پس از خریداری شدن توسط شرکت Fossil ادامه داده است و به تولید محصولاتی مثل Misfit Shine 2 پرداخته است. اکنون اولین ساعت هوشمند واقعی این شرکت Misfit Phase نام دارد که به تاچ اسکرین مجهز نخواهد بود اما تمامی قابلیت های اصلی یک اسمارت واچ و طراحی چشم نواز ساعت های کلاسیک را یک جا جمع خواهد کرد.

با یک نگاه به طراحی ظاهری این محصول، کمی سخت است که Misfit Phase را یک اسمارت واچ بنامیم. بدنه تشکیل شده از آلومینیوم و فولاد ضد زنگ آن، واچ فیسی کمینه گرا را محصور کرده است که البته تاچ اسکرین و یا حتی دیجیتال نیست. از لحاظ اکثر جنبه ها، این محصول یک پایشگر سلامتی است که تاکید زیادی روی زیبایی و سادگی آن وجود داشته است.

خریداران این حق انتخاب را خواهند داشت که بین بند سیلیکونی یا چرمی با رنگ های متفاوت انتخاب کنند. قیمت پایه این محصول با بند سیلیکونی 175 دلار و با بند چرمی 195 دلار است.

از لحاظ مشخصات نرم افزاری، این محصول تمامی مشخصاتی که یک پایشگر سلامتی معمولی باید داشته باشد را دارد که شامل گام شمار، مسافت سنج، کالری سنج و ابزار کنترل الگوی خواب است. با این حال Misfit Phase چیزی فراتر از این مشخصات خواهد بود. کاربران نمی توانند حاشیه های این ساعت هوشمند را بچرخانند یا در اطراف صفحه نمایش تغییری ایجاد کنند اما این محصول جدید به آنها اجازه می دهد که یک LED کوچک را در پایین واچ فیس در اختیار داشته باشند و رنگ آن را بنا به ضرورت شخصی سازی کنند.

این محصول به موتور لرزشی مجهز است؛ بنابراین هنگامی که یک ایمیل یا پیام دریافت کنید، به لرزه در خواهد آمد. همه این قابلیت ها بسیار جزیی و نامحسوس هستند اما جزو فاکتورهایی به حساب می آیند که نمی توان از آنها چشم پوشید.

علاوه بر این، دو دکمه در کناره های این ساعت قرار دارد. یکی از آنها دکمه فعالیت است که برای تنظیم زنگ هشدار بکار می رود و دیگری نیز به سیستم Link میس فیت مرتبط است و به شما اجازه می دهد برای تصویر برداری با موبایل، پخش موسیقی، استفاده از چراغ هوشمند میس فیت و غیره از آن استفاده کنید.

در واقع این ساعت برای کاربرد هایی نظیر دوش گرفتن و شنا ضد آب است. اما علاوه بر این، باتری سکه ای قابل تعویض آن می تواند تا 6 ماه دوام بیاورد. مطمئناً این یک فاکتور متفاوت با ویژگی های معمولی سایر محصولات مشابه است چرا که اکثر اسمارت واچ های مجهز به تاچ اسکرین، در بهترین حالت تا 3 روز دوام می آورند.

شریف هنا از کوالکام می‌گوید:‌

این مودم از ۵G اولیه که در فرکانس ۲۸ گیگاهرتز کار می‌کند، استفاده می‌کند. این فرکانس تابحال برای ارتباطات موبایلی استفاده نشده است. این باند، سرعت دانلودی تا ۵ گیگابایت بر ثانیه خواهد داشت.

X50 برای موبایل‌ها و محصولات قابل حمل ساخته شده، اما می‌تواند برای مصارف خانگی نیز استفاده شود. البته به خاطر داشته باشید که اولین استاندارد ۵G با نام ۵G NR تا سال ۲۰۱۸ عرضه نمی‌شود. این موضوع ورایزون و Korea Telecom را از برنامه‌های خود بازنمی‌دارد. اریکسون نیز اولین فرکانس ۵G خود را با نام AIR 6468 در اواخر آگوست امسال راه‌اندازی کرد. بدترین سناریو این است که ورایزون در یک جهت برود و اپراتورهای دیگر در جهت دیگر، چیزی که کوالکام امیدوار است اتفاق نیفتد. بهترین کار این است که همه اپراتورها به سمت ۵G NR حرکت کنند. شریف هنا می‌گوید:‌

۵G NR یک راه حل بلندمدت بوده و راه درستی نیز هست.

X50 با مودم LTE دیگری با نام X16 عرضه می‌شود. X16 اولین بار در فوریه رونمایی شد و برای اولین بار اپراتور استرالیایی تلسترا از آن استفاده می‌کند. تلستر با ترکیب سه تکنولوژی ۴x4 MIMO، ۳-by-20MHz carrier aggregation و ۲۵۶ QAM، اینترنت با سرعت گیگابایت در اختیار کاربران قرار خواهد داد. هیچ اپراتور آمریکایی هر سه تکنولوژی را ندارد. شریف هنا می‌گوید:‌

ما امیدوارم که چندین موبایل پریمیوم با قابلیت پشتیبانی از اینترنت گیگابایتی در سال ۲۰۱۷ عرضه شود.

اینترنت گیگابایتی LTE باید بتواند تا زمانی مکمل ۵G باشد، چون ۵G در ابتدا پوشش ضعیف و برد کمی خواهد داشت. اپراتورها ترجیح می‌دهند که خدمات خوبی به کاربران ارائه دهند که اگر سرعت اینترنت کاهش یابد با گیگابیت برسد تا به ۵۰ مگابیت.

آیا این مودم به درد ایالات متحده که هیچ اینترنت LTE گیگابایتی ندارد، می‌خورد؟ بله. X16 از LTE-U و LAA پشتیبانی می‌کند. تنها ۱۶ درصد اپراتورهای موبایل توانایی پشتیبانی از اینترنت گیگابایتی را دارند، ولی اگر دو تکنولوژی گفته شده را نیز محاسبه کنیم، این میزان به ۶۴ درصد می‌رسد. X50 در اوایل سال ۲۰۱۸ روانه بازار می‌شود.

آیفون ۷ و آیفون ۷ Plus نسبت به همه مدل‌های قبلی بالاترین ظرفیت باتری را دارند که بخشی از این مسئله به استفاده از تراشه کوچک چهار هسته‌ای A10 Fusion مربوط می‌شود و باتری از این طریق توانسته است فضای بیشتری در اختیار داشته باشد.

در گوشی هوشمند آیفون ۷ می‌توانید به مدت ۴۰ ساعت موسیقی گوش دهید که این رقم برای آیوفن ۷ Plus اپل ۶۰ ساعت اعلام شده است. در هنگام گفت‌وگوی تلفنی در حالت ۳G ظرفیت باتری این دو گوشی به ترتیب ۱۴ و ۲۱ ساعت است و در مجموع می‌توان باتری آنها را قابل قبول دانست.

ولی اگر قصد دارید این باتری را ارتقا دهید و به مدت بیشتری از گوشی هوشمند خود استفاده کنید، ۱۰ نکته و روش کارآمد در اینجا آورده شده است که به شما کمک می‌کند عمر باتری خود را بیشتر کنید.

قابلیت Rise to Wake را که باعث می‌شود هنگام بلند کردن گوشی از روی زمین نمایشگر آن به صورت خودکار روشن شود را غیرفعال کنید

اپلیکیشن‌هایی که در حالت پس‌زمینه فعالیت می‌کنند و اهمیت چندانی برای شما ندارند را غیرفعال کنید

سیستم مدیریت کوتاه اطلاع‌رسانی را برای چند اپلیکیشن پرکاربرد خود به کار گیرید

زمان پیش‌فرض برای قفل خودکار نمایشگر را به حداقل برسانید

قابلیت‌های ارتباطی و اتصالی که به صورت مداوم از آنها استفاده نمی‌کنید را غیرفعال کنید

مطمئن شوید قابیت Low Power Mode را فعال کرده‌اید تا انرژی کمتری در گوشی مصرف شود

بخش تنظیمات مربوط به موقعیت جغرافیایی خود را مدیریت کنید

زمانی که مشکل ایجاد می‌شود و مجبور می‌شوید ابزارهای خود را ببندید، این اتفاق بسیار بد است و باتری شما را تمام می‌کند

کاهش حرکت‌های گوشی باعث می‌شود میزان مصرف انرژی آن هم کم شود

از پشنهادهای دستیار صوتی Siri استفاده کنید. این سرویس به شما کمک می‌کند میزان مصرف باتری به حداقل برسد

فضای ابری، بوی مظنون می‌دهد!

به طور کلی اطلاعات شخصی من چیزی است که تنها به خود من مربوط است. پس چرا باید آن‌ها را با شخص دیگری درمیان بگذارم؟ شاید جواب شما این باشد که افرادی که بر روی این سرویس‌های ابری کار می‌کنند سرشان شلوغ‌تر از این حرفاست که بخواهند برای نفوذ به اطلاعات من وقت بگذارند. کاملا با این حرف موافق هستم. اما باز هم دانستن این که شخص و یا اشخاصی هستند که می‌توانند به راحتی اطلاعات من را در اختیار داشته باشند، کمی ناخوشایند است. به نظرم این موضوع خیلی ناراحت کننده است که بخواهیم این واقعیت را نادیده بگیریم. بهتر است هر یک از افراد مالک داده‌های خود باشند تا بخواهند با ترس از گزینه‌های دیگر کمک بخواهند.

واقعا به فضای ابری نیاز ندارم!

به نظر شما در کنار تلفن‌همراهم چقدر نیاز به یک فضا برای ذخیره سازی اطلاعات نیاز خواهم داشت؟ تعدادی عکس که از دوستانم گرفته‌ام و یا تصویری را که از یک منظره بکر شکار کرده‌ام، همه در حافظه خارجی Micro SD ام به راحتی جای‌ می‌گیرند. حجم بیشتر هم بخواهم سراغ حافظه داخلی می‌روم. پس دیگر چه نیازی است که بخواهم از یک فضای ذخیره سازی آن هم به صورت مجازی استفاده کنم؟!

اما گاهی اوقات افرادی هستند که تصاویر زیادی را در آرشیوشان نگه‌داری می‌کنند و اصلا سمت گزینه “Delete” هم نمی‌روند. بنابراین با یک حجم محدود روبه‌رو می‌شوند. این‌جاست که فضای ابری می‌تواند به کار بیاید. با هزینه‌ای کم‌تر از حافظه‌های خارجی و یا حتی به صورت رایگان می‌توانند این‌گونه داده‌ها را داخل این سرویس‌ها قرار بدهند.

از نگاه امنیتی می‌توان اسمش را ریسک گذاشت

همان‌ طور هم که در ابتدا توضیح دادم، نمی‌توانم اطلاعات خصوصی‌ام را در اختیار یک پایگاه که به راحتی می‌تواند به همه چیز دسترسی داشته باشد، قرار دهم. این موضوع اعتماد کردن به این سرویس‌ها را کمی دشوار می‌کند.

هک کردن که این روز‌ها بسیار توسعه پیدا کرده و اخبار مختلفی هر روز در این باره به گوش می‌رسد، می‌تواند یکی دیگر از عوامل تحدید کننده اطلاعات کاربران در فضای ابری باشد. به نظر من پیدا کردن یک رمز ساده برای دسترسی هکر‌ها به این سامانه‌ها نباید آن‌چنان دشوار باشد.

با اعتماد به این فضاهای ابری نه تنها ریسک از دادن اطلاعات‌تان را خواهید داشت، بلکه از نظر امنیتی هم در خطر خواهید بود. ممکن است با خودتان بگویید که ‌آن‌چنان اطلاعات مهم و ضروری ندارید که بخواهید نگران در خطر بودنشان باشید. اما این را باید خدمتتان عرض کنم برای بسیاری از کاربران این قضیه کاملا متفاوت است.

موضوع دیگری که وجود دارد، جا افتادن این فضاهای ابری در میان کاربران است. به صورتی که شاید عدم استفاده از این سرویس‌ها امری غیرممکن باشد. اما باز هم می‌گویم من نمی‌توانم با اعتماد کامل داده‌هایم را در اختیار این سرویس‌ها قرار دهم. به شما هم پیشنهاد می‌کنم اگر از این فضا‌های ابری استفاده می‌کنید حداقل اطلاعات ضروری مانند مشخصات بانکی‌تان را درونش قرار ندهید.

نظر شما در رابطه با این فضا‌های ذخیره‌سازی داده به صورت مجازی چیست؟ آیا می‌توانید با خیال راحت به این سرویس‌ها اعتماد کنید؟