پايگاه خبري-تحليلي "لا هاينه " اسپانيا، در تحليلي با اشاره به مطلب فوق
آورده است: بحث سياسي حول حقيقت نمي‌چرخد، بلكه حول قدرت است، سعي نمي‌كند
با استدلال و اطلاعات صحيح چيزي را نشان دهد يا متقاعد كند بلكه تحميل
مي‌كند، مشوش مي‌سازد، متعجب مي‌كند و موجب ترس مي‌شود.
مجادلات علمي نيستند بلكه نظامي و هدف، اشغال كاخ است، از هر طريقي كه شد. رويكرد امپرياليستي به نفع ابزارهاي جديد ارتباطي در اينترنت مبتني بر سلطه كامل مالي، تكنولوژيكي و مالكيتي بر آنهاست.
مورد "توئيتر " مثال‌زدني است. ايران و جنبش معروف به "سبز " صحنه آزمايش بود. محققين مهمي نشان داده‌اند كه اعتراضات ادعايي سبزها عليه دولت‌مردان خود در توئيتر، منشا خارجي داشتند. به عنوان مثال، "آليادس آكوستا ماتوس " (نويسنده كوبايي) مي‌نويسد كه "اميرا هويدي " اطلاعاتي از شركت كانادايي "سيسموس " كه به تحليل شبكه‌هاي اجتماعي مي‌پردازد به دست آورد و توانست ثابت كند كه در روز 19 ژوئن در اوج اعتراضات در ايران، 40.3 درصد پيام‌ها از خارج مي‌آمدند در حالي كه پيام‌هايي كه داراي منشا داخلي بودند به زحمت به 23.8 درصد مي‌رسيد و منشا 35.7 درصد هم نا مشخص بودند.
در روزهاي گذشته، عملياتي مشابه درباره ونزوئلا انجام گرفت. ايده استفاده از توئيتر براي حمله به انقلاب بوليواري به سرعت از سوي مطبوعات سنتي منتشر شد. هر چند كه برخي اصرار داشتند كه اعتراضات را ابتكاري خودجوش از سوي شبكه‌هاي اجتماعي جلوه دهند. روزنامه "ال‌ناسيونال " كاراكاس، بدون صداقت اعلام كرد كه كالج ملي روزنامه‌نگاران، سنديكاي كارگران مطبوعات و انجمن گزارشگران عكاس، جامعه مدني را به مشاركت در همايش توئيتري در ساعت 4 عصر روز سه‌شنبه دوم فوريه فراخواندند. به نظر مي‌رسد كه سازمان‌دهندگان واقعي اين اقدام رسانه‌اي ونزوئلايي نيستند.
نگاهي به وقايع:
روز دوم فوريه اين اتيكت ظاهر مي‌شود "ونزوئلا را آزاد كنيد ". حدود 300 نفر در آغاز در آن شركت داشتند كه مشخصا از قبل برنامه‌ريزي شده بود. با سرعتي تعجب‌آور به مكان سوم موضوعات برتر مي‌رسد. "ونزوئلا را آزاد كنيد " در 10 دقيقه نخست در جاي هشتم از ده موضوع مهم‌تر قرار مي‌گيرد، 20 دقيقه بعد به جاي چهارم رسيد و بعد از يك ساعت در مكان سوم قرار گرفت.
در مدت دو ساعت اين جايگاه را حفظ كرد. اين نخستين بار بود كه يك موضوع ونزوئلايي در اين شبكه در فهرستي قرار مي‌گرفت كه ظاهرا نشانگر مسائلي است كه به بالاترين شاخص‌هاي مشاركت دست مي‌يابند. برخي مي‌گويند عجايب اينترنت و برخي نيز آن را بدگماني‌هاي بيهوده مي‌دانند. اما اطلاعاتي وجود دارد كه به راحتي قابل كشف است و هيچ رسانه‌اي آن را نگفت: از آن 300 شركت‌كننده ابتدايي بيش از 65 درصد پيام‌هاي خود را از آمريكا صادر كردند و 25 درصد نيز از كلمبيا. آيا اين اعتراضي ونزوئلايي است؟
چند روز بعد، آنهايي كه به مبادله در "ونزوئلا را آزاد كنيد " دسترسي داشتند ناگهان با پيام‌هايي روبرو مي‌شدند كه از سوي كاربر " @4 فوريه " در حمايت از رئيس‌جمهور "چاوز " مي‌آمدند. اين "مزاحم " به شكل زنده كلمات سخنراني رهبر ونزوئلا را منتشر مي‌كرد. او را تهديد كردند، سعي كردند او را با مكالمات شخصي سرگرم كنند. او به زحمت توانست يك ساعت در فضاي سايبري "دموكراتيك " فعاليت توئيتري داشته باشد. آخرين پيغامش مي‌گفت: سي سال آينده زمان نبردهاي بزرگ و پيروزي‌ها خواهد بود، كلام چاوز كه در آكادمي نظامي بيان داشت. چند ثانيه بعد كاربر "@4 فوريه " از سوي توئيتر به شكل قطعي لغو شد، هر چند كه اين مزاحم آن گونه كه قوانين ايجاب مي‌كنند خود را معرفي هم كرده بود.
"يوهاندري "، كاربرِ با پشت كار ديگري از توئيتر، در ساعت 5.52 دقيقه درخواستي صريح گذاشت: آيا كسي مي‌تواند توضيح دهد چرا اكثريت شركت‌كنندگان در "ونزوئلا را آزاد كنيد " از خارج هستند، مثلا از آمريكا؟ هيچ كس پاسخ نداد، هر چند توصيه‌اي محتاطانه به شركت‌كنندگان ظاهر شد: مكان‌ياب را غير فعال كنيد. اما يواهاندري در برابر فقدان پاسخ بار ديگر و يك بار ديگر سوال ويران‌كننده خود را تكرار كرد و در ساعت 6.15 دقيقه عصر گفت: در نهايت هيچ كس نتوانست به من توضيح دهد كه چرا "ونزوئلا را آزاد كنيد " از آمريكا و كلمبيا مي‌آيد.
به هر طريق، حقيقت مهم نيست؛ صحبت از جنگ قدرت است، كه ظاهرا در آن هر چيزي مي‌ارزد. به همين خاطر 30 نهاد مطبوعاتي آمريكا و وابستگان آنها در آمريكاي لاتين مانند "اكسلسيور " مكزيك يا "كلارين " آرژانتين با جديتي كه مي‌بايست آن چه را كه به عنوان يك خبر مقرر شده بود، اعلام كردند: "ونزوئلايي‌ها از توئيتر براي اعتراض عليه چاوز استفاده مي‌كنند ". ادامه مطلب
مجادلات علمي نيستند بلكه نظامي و هدف، اشغال كاخ است، از هر طريقي كه شد. رويكرد امپرياليستي به نفع ابزارهاي جديد ارتباطي در اينترنت مبتني بر سلطه كامل مالي، تكنولوژيكي و مالكيتي بر آنهاست.
مورد "توئيتر " مثال‌زدني است. ايران و جنبش معروف به "سبز " صحنه آزمايش بود. محققين مهمي نشان داده‌اند كه اعتراضات ادعايي سبزها عليه دولت‌مردان خود در توئيتر، منشا خارجي داشتند. به عنوان مثال، "آليادس آكوستا ماتوس " (نويسنده كوبايي) مي‌نويسد كه "اميرا هويدي " اطلاعاتي از شركت كانادايي "سيسموس " كه به تحليل شبكه‌هاي اجتماعي مي‌پردازد به دست آورد و توانست ثابت كند كه در روز 19 ژوئن در اوج اعتراضات در ايران، 40.3 درصد پيام‌ها از خارج مي‌آمدند در حالي كه پيام‌هايي كه داراي منشا داخلي بودند به زحمت به 23.8 درصد مي‌رسيد و منشا 35.7 درصد هم نا مشخص بودند.
در روزهاي گذشته، عملياتي مشابه درباره ونزوئلا انجام گرفت. ايده استفاده از توئيتر براي حمله به انقلاب بوليواري به سرعت از سوي مطبوعات سنتي منتشر شد. هر چند كه برخي اصرار داشتند كه اعتراضات را ابتكاري خودجوش از سوي شبكه‌هاي اجتماعي جلوه دهند. روزنامه "ال‌ناسيونال " كاراكاس، بدون صداقت اعلام كرد كه كالج ملي روزنامه‌نگاران، سنديكاي كارگران مطبوعات و انجمن گزارشگران عكاس، جامعه مدني را به مشاركت در همايش توئيتري در ساعت 4 عصر روز سه‌شنبه دوم فوريه فراخواندند. به نظر مي‌رسد كه سازمان‌دهندگان واقعي اين اقدام رسانه‌اي ونزوئلايي نيستند.
نگاهي به وقايع:
روز دوم فوريه اين اتيكت ظاهر مي‌شود "ونزوئلا را آزاد كنيد ". حدود 300 نفر در آغاز در آن شركت داشتند كه مشخصا از قبل برنامه‌ريزي شده بود. با سرعتي تعجب‌آور به مكان سوم موضوعات برتر مي‌رسد. "ونزوئلا را آزاد كنيد " در 10 دقيقه نخست در جاي هشتم از ده موضوع مهم‌تر قرار مي‌گيرد، 20 دقيقه بعد به جاي چهارم رسيد و بعد از يك ساعت در مكان سوم قرار گرفت.
در مدت دو ساعت اين جايگاه را حفظ كرد. اين نخستين بار بود كه يك موضوع ونزوئلايي در اين شبكه در فهرستي قرار مي‌گرفت كه ظاهرا نشانگر مسائلي است كه به بالاترين شاخص‌هاي مشاركت دست مي‌يابند. برخي مي‌گويند عجايب اينترنت و برخي نيز آن را بدگماني‌هاي بيهوده مي‌دانند. اما اطلاعاتي وجود دارد كه به راحتي قابل كشف است و هيچ رسانه‌اي آن را نگفت: از آن 300 شركت‌كننده ابتدايي بيش از 65 درصد پيام‌هاي خود را از آمريكا صادر كردند و 25 درصد نيز از كلمبيا. آيا اين اعتراضي ونزوئلايي است؟
چند روز بعد، آنهايي كه به مبادله در "ونزوئلا را آزاد كنيد " دسترسي داشتند ناگهان با پيام‌هايي روبرو مي‌شدند كه از سوي كاربر " @4 فوريه " در حمايت از رئيس‌جمهور "چاوز " مي‌آمدند. اين "مزاحم " به شكل زنده كلمات سخنراني رهبر ونزوئلا را منتشر مي‌كرد. او را تهديد كردند، سعي كردند او را با مكالمات شخصي سرگرم كنند. او به زحمت توانست يك ساعت در فضاي سايبري "دموكراتيك " فعاليت توئيتري داشته باشد. آخرين پيغامش مي‌گفت: سي سال آينده زمان نبردهاي بزرگ و پيروزي‌ها خواهد بود، كلام چاوز كه در آكادمي نظامي بيان داشت. چند ثانيه بعد كاربر "@4 فوريه " از سوي توئيتر به شكل قطعي لغو شد، هر چند كه اين مزاحم آن گونه كه قوانين ايجاب مي‌كنند خود را معرفي هم كرده بود.
"يوهاندري "، كاربرِ با پشت كار ديگري از توئيتر، در ساعت 5.52 دقيقه درخواستي صريح گذاشت: آيا كسي مي‌تواند توضيح دهد چرا اكثريت شركت‌كنندگان در "ونزوئلا را آزاد كنيد " از خارج هستند، مثلا از آمريكا؟ هيچ كس پاسخ نداد، هر چند توصيه‌اي محتاطانه به شركت‌كنندگان ظاهر شد: مكان‌ياب را غير فعال كنيد. اما يواهاندري در برابر فقدان پاسخ بار ديگر و يك بار ديگر سوال ويران‌كننده خود را تكرار كرد و در ساعت 6.15 دقيقه عصر گفت: در نهايت هيچ كس نتوانست به من توضيح دهد كه چرا "ونزوئلا را آزاد كنيد " از آمريكا و كلمبيا مي‌آيد.
به هر طريق، حقيقت مهم نيست؛ صحبت از جنگ قدرت است، كه ظاهرا در آن هر چيزي مي‌ارزد. به همين خاطر 30 نهاد مطبوعاتي آمريكا و وابستگان آنها در آمريكاي لاتين مانند "اكسلسيور " مكزيك يا "كلارين " آرژانتين با جديتي كه مي‌بايست آن چه را كه به عنوان يك خبر مقرر شده بود، اعلام كردند: "ونزوئلايي‌ها از توئيتر براي اعتراض عليه چاوز استفاده مي‌كنند ".
