سبب عزت موجود نماز است نماز
زینت درگه معبود نماز است نماز
بی‌نماز از نظر لطف خدا محروم است
شرع را مقصد و مقصود نماز است نماز
كوركورانه مكن زهد و ورع، جود و سخا
بودِ طاعت همه از بودِ نماز است نماز
روز و شب گر به حسین بن علی گریه كنی
شرط اول كه دهد سود نماز است نماز
پیش سلطان همه كس هدیه‌ی لایق ببرد
تحفه بر حضرت معبود نماز است نماز
شاه عطشان كه جهان عاشق و دیوانه‌ی اوست
گفت عز و شرف و جود نماز است نماز
نَفَس باز پسین بست چو قامت به نماز
گفت تكبیر به معبود نماز است نماز
به پیمبر چو خدا امر به معراج نمود
گفت تكبیر به معبود نماز است نماز
به نماز عذر نباشد چو به تن جان داری
آنچه حق از همه بستود نماز است نماز
نزد میزان عمل موقع دیوان حساب
قاضی شاهد و مشهود نماز است نماز
گفتم ای عقل زطاعت همگی افضل چیست
عقل یكباره بفرمود نماز است نماز
به كریمی خدا غره مشو ای عاقل
به بشر آنچه دهد سود نماز است نماز

باد به گوشم رساند، بانگی از آن دورها

همــره آن بانگ بود، ولوله ها، شورهــا

"نعره" شود "ناله ها"، رنج شود، گنج ها

خواجه چرا نشنود، ضجّه ی رنجورها؟

"رشته ی" آه فقیر، بر اثر درد و رنج

"مار" شود روی گنج، ای همه گنجورها!

گر که "سلیمان" شوی، تکیه به لشکر مکن

"بـــاد" چو "توفان" شود از "نفس مورها"!

"صورت" انسان بسیست، "سیرت" انسان کجاست؟

وای اگر بَر دَمند، نفحه در این "صــورها"!

بال بزن چون "عقاب" تا ز بر آفتاب

در دل ظلمت مرو، همره "شبکورها"

نغمه ی حق را شنو، از غزل بلبلان

تا نرُباید دلت غُلغُل سنتورها

"نوشَت" اگر آرزوست، بیم چه داری ز نیش؟

رنجه نسازد تو را، وز وز زنبورها

در دل دریای عشق ماهی صد رنگ بین

آه! چه شد "دام ها" وای چه شد "تورها"؟

دشت مزاران نگر، چهره ی خود را ببین

جلوه گه مرگ تست، آینه ی گورها

دست خدا بسته نیست، تا ز تو "موسا" کند

نعره بزن چون "کلیم" تا نگری "طورها"

بی "می و ساقی" دلم مست خدا می شود

چون بدرخشد به تاک، "خوشه ی انگورها"

تا که "علــــــی(ع)" بنده است، قول "انا الحق" خطاست

از سر دیوانــــــگیــــــــست "نــق نــق منصورهــــا"

کوچه ی عهد قدیم، تازه کند داغ من

زانکه غــــــــم کودکی آورد از دورها

شیخ نمر : اگر شما فرعون را برای ظلم کردن دارید ما هم حسین (ع) را برای ایثار کردن داریم ..

شکر خدا که زندگی ام نذر روضه هاست
شکر خدا که روزی ام از سفره شماست

شکر خدا که پای شما سینه می زنم
شکر خدا که درد مرا نامتان دواست

عمری نفس زدم به هوای نگاهتان
عمری سرم به سایه این بیرق عزاست

قلبم به بزم هر شبتان خو گرفته است
چشمم به خاک خانه تان خوب آشناست

بر روی سنگ قبر من این گونه حک کنید
این خانه زاد روضه و مجنون کربلاست

روزیِ اشک چشم مرا مرحمت کنید
روزی دیده ای که نذر کرده شماست

دل را به بال شال عزا بسته ام مگر
یک شب ببینمش که روی گنبد طلاست

لالایی علی علی

لالایی علی علی

لالای مادر