پرتو کلینیک - درمان بیماری های نشیمنگاهی با لیزر

درمان کیست مویی با چسب فیبرین می تواند به عنوان درمان خط اول برای بیمارانی که سابقه عفونت ندارند و فقط یک سینوس دارند استفاده شود. با رضایت بالای بیمار و بازگشت سریع به فعالیت های عادی همراه است.

چسب فیبرین در گذشته برای ترمیم اعصاب محیطی و نگه داشتن پیوندهای پوستی در جای خود استفاده می شده است.
کاربردهای دیگر چسب فیبرین عبارتند از:

جلوگیری از تشکیل سروما
تثبیت مش
بسته شدن مجرای فیستول
درمان کیست مویی با چسب فیبرین چگونه است؟
پس از بیهوشی یا بی حسی موضعی بیمار توسط پزشک کیست تخلیه می شود و موهای زائد و چرک و عفونت آن خارج می شود، سپس مقداری از چسب به شکاف کیست مویی تزریق می شود.

بعد از تزریق چسب، محل کیست باید به مدت چند دقیقه فشار داده شود تا چسب کامل خشک شود و باعث بسته شدن سینوس شود.
این روش درد کمتری نسبت به جراحی سنتی دارد و نیازی به بخیه و پانسمان ندارد در نتیجه جای زخم و اسکار روی پوست باقی نمی ماند.

هنگامی که از چسب فیبرین در کنار نوعی جراحی به نام فلپ لیمبرگ استفاده می شود، ممکن است زمان بهبودی را در مقایسه با جراحی به تنهایی ۱۴ روز کاهش دهد.

اخیراً تمایل بیماران به استفاده از تکنیک‌های کمتر تهاجمی مثل چسب فیبرین برای درمان کیست مویی بیشتر شده است.
درمان ایده‌آل کیست مویی باید در محیط‌ سرپایی و تحت بی‌حسی موضعی انجام شود، درد بعد از عمل کمتر، بهبودی سریع، میزان موفقیت بالا و هزینه‌های کم باشد.

از چسب فیبرین می توان برای این سه منظور استفاده کرد:

از بین بردن فضای مرده زیر یک زخم بسته
برای پوشاندن زخم باز
برای درمان اولیه مجاری سینوسی
عوارض استفاده از چسب فیبرین برای کیست مویی چیست؟
اشکال عمده در استفاده از آن، خطر ابتلا به بیماری های منتقله از اهداکنندگان خون جمعی و تک اهداکننده است. همین امر را می توان با دریافت خون از اهداکنندگان سالم غربالگری شده تا حد زیادی به حداقل رساند.
ایمن ترین آماده سازی استفاده از خون خود بیمار برای تهیه چسب فیبرین است.
استفاده از چسب فیبرین بیشتر برای افرادی که کیست های بدون عفونت و سطحی دارند و همچنین کودکانی که بار اول است به کیست مویی دچار شده اند ممکن است نتیجه بخش باشد و اگر بیماری پیشرفت کرده باشد با این چسب درمان نخواهد شد.

مراقبت های لازم بعد از درمان کیست مویی با چسب فیبرین
از نشستن های طولانی خودداری کنید.
مصرف سر وقت داروهایی که پزشک تجویز کرده است
شستشوی زخم با آب ولرم و خشک کردن آن با یک حوله خشک و تمیز
ورزش و فعالیت های سنگین تا بهبودی کامل ممنوع است
نوشیدن ۸ الی ۱۰ لیوان آب در روز
تعویض مرتب پانسمان کیست مویی
مواد غذایی ملین و حاوی فیبر مصرف کنید تا یبوست نگیرید.

ادامه مطلب

نوشته شده در : پنج شنبه 21 فروردین 1399  ساعت :2:12 PM   |   توسط :ahmadi نظرات (0)

کیست مویی یک سوراخ یا تونل کوچک زیر پوست است که با تجمع چرک و موهای زائد منجر به تشکیل کیست یا آبسه می شود. معمولاً در شکاف بالای باسن ظاهر می شود و باعث درد شدید می شود.
کیست مویی حاوی عفونت، مو و مواد زائد است که در صورت آلوده شدن، چرک و خون ترشح می‌کند و بوی بدی از خود متصاعد می‌کند.
این عارضه در مردان شایع‌تر از زنان است و معمولاً افرادی که مدت طولانی‌تری می‌نشینند مانند رانندگان تاکسی، بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند.
در موارد مزمن، ناحیه آسیب دیده ممکن است یک گودال یا سینوس کوچک ایجاد کند که با ترشح چرک و عفونت همراه است و می تواند منجر به تشکیل آبسه شود.
کیست مویی در مرحله اولیه ممکن است با داروها و درمان های خانگی درمان شود. اما برای موارد مزمن و شدیدتر، جراحی کیست مویی و برداشتن مجرای سینوسی و جلوگیری از عود بیماری ضروری است.

سینوس پیلونیدال یک بیماری دردناک است که نیاز به مراقبت و درمان فوری پزشکی دارد. اما نگران نباشید، به راحتی از طریق درمان با لیزر کیست مویی در تهران از شر آن خلاص می شوید!

علت کیست مویی چیست
علت دقیق این عارضه ناشناخته است، اما به نظر می رسد به دلیل تغییر هورمون ها (چون بعد از بلوغ اتفاق می افتد)، رشد موهای زائد و اصطکاک ناشی از لباس یا نشستن برای مدت طولانی باشد.
فعالیت‌هایی که باعث اصطکاک می‌شوند، مانند نشستن، می‌توانند باعث فرو رفتن مو در زیر پوست شوند. بدن این مو را به عنوان جسم خارجی می شناسد و یک پاسخ ایمنی در برابر آن ایجاد می کند، مشابه واکنشی که به یک ترکش می دهد.
این پاسخ ایمنی باعث ایجاد کیست در اطراف موهای شما می شود. یک فرد همچنین می تواند چندین سینوس داشته باشد که در زیر پوست به هم متصل می شوند.

علائم سینوس پیلونیدال
درد در نزدیکی دنبالچه
 ترشح چرک و عفونت
 تورم و التهاب پوست در نزدیکی دنبالچه
 بوی بد از ناحیه آسیب دیده
 حساسیت
خونریزی
 قرمزی
تشخیص کیست مویی
پزشک به طور کامل ناحیه آسیب دیده نزدیک دنبالچه را بررسی می کند تا علت سینوس پیلونیدال را مشخص کند. بر اساس تشخیص، درمان توصیه می شود.
برای تشخیص اولیه، پزشک معاینه خارجی را، هم به صورت دیداری و هم از طریق لمس انجام می دهد. در برخی موارد، اسکن MRI نیز برای تایید سینوس پیلونیدال توصیه می شود.

درمان کیست مویی
چرا لیزر کیست مویی؟

معمولا برای درمان کیست مویی از آنتی بیوتیک ها استفاده می شود. با این حال، تونل کاملاً در عمق پوست باقی می ماند.
تنها راه حل دائمی این است که با جراحی، سینوس را از سطح پوست به عمق بافت تا انتهای تونل بردارید، جایی که موهای سختی که به عنوان عامل عفونت عمل می کنند پیدا می شود. و پس از برداشتن کل سینوس، مشکل برای همیشه حل می شود.
بهترین گزینه برای درمان کیست مویی، جراحی با لیزر است.برخی از روش های دیگر جراحی عبارتند از: لیزر درمانی، سیستکتومی پیلونیدال و جراحی فلپ پیشرفته.
سیستکتومی پیلونیدال باز یک درمان جراحی برای کیست مویی است. روش سنتی سیستکتومی پیلونیدال شامل ایجاد یک برش روی کیست، برداشتن کیست و بافت اطراف آن و تخلیه آبسه است.
بر اساس اندازه کیست برداشته شده، پزشک ممکن است ناحیه را با گاز جراحی بپوشاند یا نپوشاند.
در مواردی که عفونت شدید باشد، پزشک لوله ای را برای تخلیه مایع از کیست قرار می دهد. لوله تنها زمانی خارج می شود که کل مایع از کیست جمع تخلیه شده باشد و احتمال عود کاهش یابد.

۸ ساعت قبل از جراحی ناشتا باشید، نیمه شب قبل از جراحی چیزی نخورید تا از عوارض حین عمل جلوگیری کنید.
حداقل 2 تا 3 هفته قبل از جراحی، سیگار را ترک کنید و از مصرف الکل خودداری کنید تا خطر عوارض حین و بعد از جراحی کاهش یابد.
پس از جراحی، بیماران معمولاً باید ناحیه را تمیز و خشک نگه دارند تا از عفونت کیست مویی جلوگیری شود و بهبودی را تسریع بخشند.
درمان کیست مویی با لیزر
در طی این روش بدون درد و اسکار، از پرتو لیزر برای برداشتن مواد زائد و چرک داخل کیست مویی استفاده می شود. سینوس برداشته می شود و زخم بدون بخیه بهبود می یابد.
ابتدا کل سینوس تمیز می شود، سپس یک پرتو لیزر به داخل سینوس فرستاده می شود و دستگاه با استفاده از فیبر لیزر شعاعی، بدون ایجاد زخم یا نیاز به فلپ از بین می رود.

چرا باید لیزر را برای درمان کیست مویی انتخاب کنید؟
حداقل تهاجمی:  لیزر کیست مویی یک روش کم تهاجمی است که درد و خونریزی کمتری دارد و بدون درد بدون بریدگی و بخیه انجام می شود.
سرپایی: درمان با لیزر کیست مویی به صورت سرپایی انجام می شود، به این معنی که نیازی به بیهوشی و بستری در بیمارستان نیست.
 بدون خونریزی بدون نقاهت طولانی مدت
 ریکاوری سریع: بهبودی سریع (1 روز) همان روز به خانه می روید
احتمال عود کمتر: جراحی لیزری احتمال عود را در مقایسه با جراحی سنتی کاهش می دهد.
میزان موفقیت بالا: جراحی لیزر درصد موفقیت بیشتری برای درمان بیماری سینوس پیلونیدال دارد.
بدون احتمال عفونت:  خطر عفونت کیست مویی با درمان از طریق لیزر به دلیل برش های کمتر ایجاد شده در طول عمل کمتر است.
بیمار پس از 24 ساعت از لیزر کیست مویی می تواند به خانه برود و پس از 2 تا 3 روز می تواند به روال عادی زندگی خود بازگردد.
هزینه کمتر و مقرون به صرفه: هزینه درمان کیست مویی با لیزر گزینه مقرون به صرفه تری است زیرا به منابع بیمارستانی کمتری نیاز دارد و احتمال عود کمتری دارد.

درمان با لیزر کیست مویی در تهران
پرتو کلینیک

درمان با لیزر کیست مویی در تهران در پرتو کلینیک، تیم پزشکی ما متشکل از متخصصان جراحی گوارش، پزشکان، متخصصان جراحی لیزر و تکنسین ها، دقیق ترین و به موقع ترین روش های تشخیص و درمان را برای همه بیماران تضمین می کنند.
 پرتو کلینیک درمان نوین در سطح جهانی و مراقبت عالی پس از عمل از بیمار را ارائه می دهد.
این کلینیک کاملاً مجهز به تکنولوژی پزشکی پیشرفته و پزشکان بسیار با تجربه است که در انجام جراحی کیست مویی با استفاده از تکنیک‌های کم تهاجمی برای نتایج بهتر تخصص دارند.

https://uupload.ir/mag/%d9%84%db%8c%d8%b2%d8%b1-%da%a9%db%8c%d8%b3%d8%aa-%d9%85%d9%88%db%8c%db%8c-%d8%b1%d8%a7%d9%87-%d8%ad%d9%84%db%8c-%d9%86%d9%88%db%8c%d9%86/

ادامه مطلب

نوشته شده در : پنج شنبه 21 فروردین 1399  ساعت :1:59 PM   |   توسط :ahmadi نظرات (0)

هموروئیدوپکسی چیست
هموروئیدوپکسی منگنه، روش جراحی است که از یک دستگاه منگنه برای برداشتن بواسیر داخلی درجه ۳ و ۴ استفاده می کند. پزشکان این روش را برای بیمارانی که هموروئید شان پرولاپس شده یا به طور غیر طبیعی بزرگ شده یا برای بیمارانی که با درمان غیر جراحی نتیجه ای نگرفته اند، توصیه می کنند.

مزایای هموروئیدوپکسی یا عمل هموروئید با استاپلر
این روش هموروئید را به جایی میبرد که انتهای عصبی کمتری وجود دارد، بنابراین درد کمتری نسبت به هموروئیدکتومی سنتی دارد.
بهبودی سریعتر و خونریزی و خارش کمتر
“عمل بواسیر با استاپلر” نیازی به برش خارجی ندارد.
بافت هموروئیدی با بخیه به داخل حلقه‌ای از بافت‌ها کشیده می‌شود و دستگاه منگنه‌کننده هموروئیدها را برمی‌دارد و به طور موثر جریان خون را به بافت قطع می‌کند.
افراد پس از این روش زمان کمتری برای اجابت مزاج می گذارند و پس از ۴ هفته تقریباً تمامی زخم ها بهبود یافته است.
خونریزی، تورم و خارش کمتری را در اطراف مقعد و داخل راست روده خواهید داشت.
جراحی هموروئید با استاپلر ممکن است احتمال بی اختیاری مدفوع پس از عمل را کاهش دهد.
با این حال، شواهدی مبنی بر افزایش میزان عود هموروئید و پرولاپس نیز وجود دارد.

معایب و خطرات جراحی هموروئید به روش pph
عوارض گزارش شده برای هموروئیدوپکسی منگنه مشابه عوارض هموروئیدکتومی باز است.
علاوه بر این، عوارض دیگری مانند:

خونریزی مقعدی
عفونت
بی اختیاری مدفوع
شقاق مقعد (پارگی پوشش مجرای مقعد)
تنگی مقعد یا رکتوم به دلیل جای زخم
تداوم و عود هموروئید داخلی یا بواسیر خارجی
بیماران اغلب احساس پری یا فشار در راست روده می کنند که گویی نیاز به اجابت مزاج دارند، اما این مشکل معمولاً طی چند روز برطرف می شود.
مراقبت های لازم بعد از عمل بواسیر با استاپلر
پس از جراحی، دکتر بواسیر ممکن است برای تسکین درد، داروی مسکن تجویز کند. بهبودی کامل بعد از عمل بواسیر با استپلر معمولاً حدود دو هفته طول می کشد.

استفاده از حمام سیتز، که شامل نشستن در یک لگن یا وان با آب گرم به مدت حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه برای کمک به تمیز نگه داشتن ناحیه و افزایش جریان خون توصیه می شود.

پس از جراحی، بیماران می توانند با اصلاح رژیم غذایی و تغییرات در سبک زندگی از عود مجدد هموروئید جلوگیری کنند:

نوشیدن آب بیشتر
داشتن یک رژیم غذایی با فیبر بالا
مصرف ملین ها و مواد غذایی نرم کننده مدفوع برای جلوگیری از یبوست
ورزش و تحرک منظم
پرهیز از نشستن طولانی مدت
عمل بواسیر با استاپلر (هموروئیدوپکسی) بهتر است یا هموروئیدکتومی؟
هموروئیدکتومی روشی برای برداشتن بواسیر با تیغ جراحی (برش) است اما هموروئیدوپکسی شامل منگنه کردن آخرین بخش روده بزرگ است که باعث کاهش خون رسانی به هموروئیدها و کوچک شدن تدریجی آنها می شود. بنابراین یک روش کمتر تهاجمی نسبت به هموروئیدکتومی بوده و با درد کمتری همراه است.

جراحی هموروئید با استاپلر بهتر است یا لیزر؟
در لیزر درمانی، بیمار یک درمان بدون درد را تجربه می کند زیرا بریدگی یا بخیه ای وجود ندارد و پس از آن بیمار می تواند ظرف ۴۸ ساعت به سر کار خود بازگردد.

اشکال اصلی جراحی استپلر در مقایسه با لیزر، درد زیاد و خطر عود بواسیر بعد از جراحی استپلر است، بنابراین ممکن است بیمار نیاز به درمان مجدد داشته باشد.

⚡جراحی با لیزر یک گزینه ایمن‌تر، سریع‌تر و مؤثر برای از بین بردن بواسیر است.

ادامه مطلب

نوشته شده در : پنج شنبه 21 فروردین 1399  ساعت :1:59 PM   |   توسط :ahmadi نظرات (0)

درد مقعد یک عارضه شایع با دلایل احتمالی زیاد است که بیشتر دلایل آن جدی نیستند، اما در برخی موارد ممکن است علت درد مقعد ناشی از مشکلات یا بیماری هایی باشد که نیاز به درمان داشته باشد

https://aftabir.com/reportages/view/1544

درد مقعد شایع است و علل احتمالی زیادی مثل هموروئید، مدفوع نهفته، بیماری التهابی روده و پروکتیت (التهاب پوشش راست روده) دارد که اکثر موارد جدی نیستند و قابل درمان می باشد.

 رکتوم آخرین قسمت روده بزرگ است که به مقعد ختم می شود. با این حال، به دلیل مجاورت این دو ناحیه، شرایطی که به تنهایی مقعد را تحت تاثیر قرار می‌دهند، اغلب به عنوان علت درد مقعدی نیز مطرح می‌شوند.

خوشبختانه، بسیاری از بیماری هایی که باعث درد مقعد می شود را می توان در خانه درمان کرد. با این حال، تشخیص علت درد مقعدی در زنان و مردان اهمیت بالایی دارد ، زیرا ممکن است نیاز به درمان فوری‌تر باشد.
در این مطلب به بررسی علل درد مقعد، علائم و نحوه درمان آن می پردازیم.

علت درد داخل مقعدی
درد رکتوم ممکن است به دلیل وجود مشکل در راست روده یا مقعد شما باشد.

 هموروئید، شایع ترین علت درد مقعد
هموروئید وریدهای متورم رکتوم هستند که بیش از نیمی از بزرگسالان آمریکایی بالای 50 سال را تحت تأثیر قرار می دهند
هموروئید در افراد زیر شایع تر است:

کسانی که باردار هستند
افراد مسن تر
افرادی که برای مدت طولانی می نشینند
افرادی که در حین اجابت مزاج فشار می آورند
بواسیر اغلب باعث:

خون قرمز روشن پس از اجابت مزاج
خارش در اطراف ناحیه مقعد
ناراحتی در هنگام اجابت مزاج یا هنگام نشستن
گاهی اوقات یک لخته خون در داخل هموروئید تشکیل می شود که می تواند باعث درد ناگهانی و شدید مقعد شود.
شقاق مقعد
شقاق مقعدی یک پارگی کوچک در پوست در دهانه مقعد است که معمولاً در اثر کشیدگی و کشیدگی مجرای مقعد هنگام دفع مدفوع بزرگ یا سفت ایجاد می شود.

هنگامی که شقاق مقعد ایجاد می شود، اسفنکتر داخلی مقعد (ماهیچه ای که دهانه مقعد را کنترل می کند) ممکن است دچار اسپاسم شود. در این صورت ممکن است دفع مدفوع سخت تر شود.

درد شقاق مقعد:

با هر حرکت روده اتفاق می افتد
اغلب درد شدید، تیز، و/یا "پارگی" حس میشود
ممکن است چند دقیقه تا چند ساعت پس از مدفوع درد ضربان دار باشد
اگر شقاق مقعدی دارید، ممکن است هنگام پاک کردن، مقدار کمی خون قرمز روشن را در مدفوع یا روی دستمال توالت مشاهده کنید.

مدفوع نهفته
نهفتگی مدفوع زمانی اتفاق می افتد که مدفوع سفت و خشک در رکتوم قرار می گیرد و خارج نمی شود. این موضوع باعث درد و علائم دیگری مانند:

نشت مدفوع و نفخ  می شود.

نهفتگی مدفوع در اثر یبوست مزمن اغلب در افراد مسن ایجاد می شود. ممکن است تمایلی به اجابت مزاج نداشته باشند. مصرف محدود مایعات، رژیم غذایی کم فیبر، و سبک زندگی بدون تحرک نیز می تواند باعث این عارضه شود.

سندرم لواتور آنی یا اسپاسم عضلات لگن
افراد مبتلا به سندرم لواتور آنی (ماهیچه بالابرنده مقعد یا عضلهٔ لواتور آنی (انگلیسی: Levator ani ) درد مزمن مقعدی را به دلیل اسپاسم عضلات کف لگن (لواتور) تجربه می کنند. این دوره‌های درد مانند فشار در بالای راست روده ممکن است 30 دقیقه یا بیشتر طول بکشد.

این سندرم بیشتر در زنان  بین 30 تا 60 ساله دیده می شود.

علت این سندروم ناشناخته است اما برخی تحقیقات نشان می دهد که ممکن است محرک های خاصی داشته باشد:

حرکات روده
زایمان
ارتباط جنسی
نشستن برای مدت طولانی
فشار
Proctalgia Fugax
Proctalgia fugax نیز یک بیماری شبیه به سندرم لواتور آنی است که می تواند باعث اسپاسم در عضلات کف لگن شود. ماهیچه های راست روده یا اسفنکتر مقعد نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند.

اسپاسم در رکتوم به طور ناگهانی ایجاد می شود. درد ممکن است مانند گرفتگی باشد یا احساس "جویدن" ایجاد کند.

درد مربوط به حرکات روده نیست. به طور متوسط، حملات حدود 15 دقیقه طول می کشد و ممکن است توسط استرس یا اضطراب تحریک شوند.

Proctalgia fugax ممکن است در هر سنی در مردان یا زنان رخ دهد.

فیستول مقعدی
فیستول مقعدی یک اتصال غیر طبیعی بین کانال مقعد و پوست ایجاد می کند.

اکثر بیماران مبتلا به فیستول، آبسه پری مقعدی (مجموعه ای از چرک که در کانال مقعد ایجاد می شود) را هم تجربه کرده اند.

علائم فیستول مقعدی  شامل موارد زیر است:

تورم مقعد
تب و لرز
تخلیه چرک در نزدیکی دهانه مقعد
درد
تحریک پوست در اطراف مقعد
هماتوم پری آنال Perianal Hematoma
هماتوم پری آنال، تجمع خون است که در اطراف مقعد ایجاد می شود. ناشی از ضربه یا آسیبی است که باعث می‌شود رگ‌های ناحیه مقعد شما به‌طور ناگهانی باز شوند.

نمونه هایی از انواع آسیب هایی که ممکن است باعث این عارضه شوند عبارتند از:

سرفه های شدید
بلند کردن وزنه های سنگین
زور زدن در حین اجابت مزاج
هماتوم پری آنال بسیار دردناک است و گاهی با هموروئید خارجی اشتباه می شود.

بیماری التهابی روده
بیماری التهابی روده (IBD) یک اصطلاح کلی برای دو اختلال است: بیماری کرون و کولیت اولسراتیو.

هر دو باعث التهاب مزمن می شوند که منجر به درد و زخم در دستگاه گوارش و درد مقعد می شود.

بیماری کرون بر دستگاه گوارش شما تأثیر می گذارد و می تواند در هر جایی بین دهان و مقعد شما رخ دهد.

علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اسهال
درد کرامپی شکم
درد رکتوم
خستگی
تب
کاهش وزن
کولیت اولسراتیو تقریباً همیشه رکتوم و پایین کولون را درگیر می کند. گاهی ممکن است کل روده بزرگ را تحت تأثیر قرار دهد. علائم شامل موارد زیر است:

خون ریزی
اسهال
گرفتگی شکم درد
درد داخل مقعدی
پروکتیت
پروکتیت، التهاب پوشش مخاطی راست روده است که با علائم زیر همراه است:

درد مقعد
احساس پری رکتوم
حرکات خونی روده
اسهال
گرفتگی شکم
دفع مخاط
برخی از علل احتمالی پروکتیت عبارتند از:

بیماری التهابی روده
عفونت های مقاربتی (STIs) که از طریق رابطه مقعدی منتقل می شوند، از جمله سوزاک، کلامیدیا، سیفلیس و HIV13
تروما (به عنوان مثال، اگر جسمی وارد مقعد شود)
پرتودرمانی سرطان
بیماری های ناشی از غذا، از جمله سالمونلا و شیگلا
آنتی بیوتیک ها، که می توانند باکتری های مفید در راست روده را از بین ببرند و به باکتری های مضر اجازه رشد دهند.
رابطه جنسی مقعدی
رابطه جنسی مقعدی می‌تواند باعث درد مقعد شود، که معمولاً ناشی از شقاق مقعدی است

زنان مبتلا به آندومتریوز ( بیماری که در آن بافت رحم در خارج از رحم و اغلب روی روده رشد می کند) درد مقعدی را در حین رابطه جنسی واژینال یا مقعدی تجریه می کنند.

علائم رایج درد مقعد
بسته به علت، درد مقعدی می‌تواند فشاری، گزنده، تیز و غیره باشد. 

به طور کلی، درد مقعد اغلب همراه با:
خون ریزی
اسهال یا یبوست
تحریک، خارش یا تورم پوست اطراف مقعد
تنسموس (احساس نیاز به دفع مدفوع حتی با وجود خالی بودن روده)
چه زمانی برای درد مقعدی باید به پزشک مراجعه کرد؟
در صورت داشتن علائم و نشانه های زیر  فوراً به پزشک مراجعه کنید:

درد مقعدی که شدید باشد یا بدتر شود
درد مقعدی همراه با تب، لرز یا ترشح مقعدی
درد مقعدی که با مشکل در اجابت مزاج همراه است
خونریزی قابل توجه مقعدی، به خصوص اگر احساس سرگیجه یا سبکی سر داشته باشید
درد مقعدی که مکرر یا ثابت است و با درمان های خانگی بهتر نمی شود
درد رکتوم همراه با تغییر در عادات روده یا خونریزی خفیف
کاهش وزن ناخواسته
خستگی غیرمعمول
درمان درد مقعدی در خانه
درمان درد مقعدی به علت اصلی آن بستگی دارد. در بسیاری از موارد می توانید درد مقعدی خود را در خانه درمان کنید. در مواقع دیگر، ممکن است به دارو نیاز باشد.
درمان خانگی درد مقعدی
حمام سیتز، تغییر رژیم غذایی، و/یا تنقیه ممکن است برای کمک به برخی موارد درد مقعدی کافی باشد.

حمام سیتز
حمام سیتز یا نشستن در لگن آب گرم دو یا سه بار در روز به مدت 15 دقیقه می تواند در تسکین درد مقعدی ناشی از هموروئید و شقاق موثر باشد.
حمام سیتز حمامی است که با آب گرم پر شده است و باعث بهبود جریان خون و شل کردن عضلات اطراف مقعد شما می شود.

یک وان سیتز مخصوص که روی توالت قرار می گیرد در اکثر داروخانه ها هم موجود است.

رژیم غذایی غنی از فیبر
درد مقعدی ممکن است با یک رژیم غذایی غنی از فیبر بهبود یابد، فیبر می تواند به نرم شدن مدفوع کمک کند و حرکات روده را کمتر دردناک کند.

یک رژیم غذایی با فیبر بالا می تواند به مدیریت سندرم زخم رکتوم منفرد کمک کند. همچنین می تواند از نهفتگی مکرر مدفوع جلوگیری کند

20 تا 35 گرم فیبر در روز را هدف قرار دهید. غلات کامل، لوبیا و انواع توت ها از منابع فیبر هستند.

تنقیه یا انما
برای درد مقعدی همراه با یبوست یا مشکل در اجابت مزاج، می توانید یک کیت تنقیه بدون نسخه خریداری کنید.

این کیت شامل کیسه یا بطری کوچکی است که با مخلوط آب و نمک یا روغن معدنی پر شده است و به نازلی که وارد مقعد می کنید وصل می شود.

وقتی ظرف را فشار می دهید، مایع به سمت راست روده رفته و مدفوع را آزاد می کند.

نرم کننده یا ملین مدفوع
نرم کننده های مدفوع به نرم شدن مدفوع سفت و کاهش یبوست کمک می کنند.به ویژه در بیمارانی که دارای علائم زیر هستند:

نهفتگی مدفوع
شقاق مقعد
سندرم زخم رکتوم منفرد
توجه داشته باشید که نرم کننده های مدفوع و ملین های محرک معمولا برای استفاده طولانی مدت توصیه نمی شوند.

آنتی بیوتیک ها / ضد ویروس ها
اگر درد مقعدی مربوط به باکتری باشد، ممکن است آنتی بیوتیک دریافت کنید. سوزاک و کلامیدیا نمونه هایی از علل باکتریایی درد مقعد هستند.

اگر ویروسی مانند تبخال یا HIV دارید، ممکن است داروهای ضد ویروسی دریافت کنید.

جراحی برای درمان درد مقعد
 تزریق بوتاکس ممکن است به شل شدن اسفنکتر مقعد و عضلات بالابرنده آن کمک کند.

برای برخی از هموروئیدها که باعث درد مقعد می شود، می توان از بستن نوار لاستیکی استفاده کرد. در این روش، یک نوار لاستیکی جریان خون بواسیر را قطع می کند و باعث کوچک شدن آن می شود.

جراحی اغلب برای درد مقعد ناشی از موارد زیر استفاده می شود:

فیستول مقعدی
سرطان مقعد/رکتال
 هموروئید
سندرم زخم رکتوم منفرد همراه با افتادگی رکتوم
آیا سرطان مقعد دردناک است؟

سرطان مقعد می‌تواند باعث درد و احساس پری در اطراف مقعد شود. اگرچه اولین علامت این نوع سرطان معمولاً خونریزی از مقعد است.

جمع بندی

علل بالقوه زیادی برای درد مقعدی وجود دارد که شامل هموروئید، شقاق مقعد، التهاب ناشی از IBD، عفونت و تروما می‌شود. سرطان نیز یک علت بالقوه است، اما بسیار کمتر شایع است.

درد مقعد اغلب به راحتی قابل تشخیص و مدیریت است. درمان‌های خانگی ممکن است تنها چیزی باشد که لازم است، اما حتماً توصیه‌های پزشک خود را دنبال کنید.

ادامه مطلب

نوشته شده در : پنج شنبه 14 فروردین 1399  ساعت :4:27 PM   |   توسط :ahmadi نظرات (0)

بیماری التهابی روده (IBD) چیست؟ بیماری التهابی روده “به انگلیسی

https://partoclinic.com/

Inflammatory Bowel Disease (IBD)” اصطلاحی برای دو بیماری (بیماری کرون و کولیت اولسراتیو) است که با التهاب مزمن دستگاه گوارش (GI) مشخص می شود. التهاب طولانی مدت منجر به آسیب به دستگاه گوارش می شود.
انواع IBD عبارتند از:
کولیت زخمی: این وضعیت شامل التهاب و زخم در امتداد پوشش روده بزرگ (کولون) و راست روده است.
بیماری کرون: این نوع IBD با التهاب پوشش داخلی دستگاه گوارش شما مشخص می شود که اغلب می تواند لایه های عمیق تر دستگاه گوارش را درگیر کند. بیماری کرون بیشتر روده کوچک را درگیر می کند. با این حال، می تواند روده بزرگ و به طور غیر معمول، دستگاه گوارش فوقانی را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
علائم شایع التهاب روده چیست
کولیت اولسراتیو و بیماری کرون معمولاً با اسهال، خونریزی مقعدی، درد شکم، خستگی و کاهش وزن مشخص می شوند.

التهاب روده چیست و چه علائمی دارد؟ علائم بیماری التهابی روده بسته به شدت التهاب و محل وقوع آن متفاوت است. علائم ممکن است از خفیف تا شدید متغیر باشد. احتمالاً دوره‌هایی از بیماری فعال و به دنبال آن دوره‌های بهبودی خواهید داشت.

علائم و نشانه هایی که هم در بیماری کرون و هم در کولیت اولسراتیو مشترک هستند عبارتند از:

اسهال مداوم
بی اختیاری مدفوع
درد شکم
کاهش اشتها
خونریزی مقعدی
خون در مدفوع
کاهش وزن
خستگی
کم خونی
سوء تغذیه و تاخیر در رشد در افرادی که در کودکی به IBD مبتلا می شوند
اضطراب و افسردگی
علت بیماری التهابی روده چیست
علت دقیق بیماری التهابی روده ناشناخته باقی مانده است. قبلاً رژیم غذایی و استرس مشکوک بود، اما اکنون پزشکان می‌دانند که این عوامل ممکن است باعث تشدید ibd شوند، اما علت اصلی التهاب روده نیستند.

یکی از دلایل احتمالی اختلال در عملکرد سیستم ایمنی است. هنگامی که سیستم ایمنی بدن شما سعی می کند با یک ویروس یا باکتری مهاجم مبارزه کند، یک پاسخ ایمنی غیر معمول باعث می شود که سیستم ایمنی به سلول های دستگاه گوارش نیز حمله کند.

علل احتمالی عبارتند از:

سیستم ایمنی: به محرک های محیطی مانند ویروس یا باکتری که باعث التهاب دستگاه گوارش می شود، واکنش نادرست نشان می دهد.
ژنتیک: فردی با سابقه خانوادگی IBD احتمال بیشتری دارد که این پاسخ ایمنی نامناسب را ایجاد کند.
علت التهاب روده در کودکان
علت التهاب روده در کودکان چیست؟تقریباً در ۲۵ درصد بیماران، قبل از ۲۰ سالگی تشخیص داده می شود، IBD در هر سنی قابل تشخیص است.

بیماری کرون که فقط کولون را درگیر می کند در کودکان شایع تر از بزرگسالان است. مصرف نوشیدنی های شیرین شده با قند در این سن با ۴۲ درصد افزایش خطر ابتلا به IBD مرتبط بود. در سن ۳ سالگی، تنها مصرف زیاد ماهی با کاهش خطر ابتلا به IBD، به ویژه کولیت اولسراتیو، همراه بود.

چه کسانی بیشتر دچار التهاب روده می شوند؟
سن: اکثر افرادی که به IBD مبتلا می شوند بالای ۵۰ یا ۶۰ سال هستند.
نژاد یا قومیت: اگرچه IBD در افراد سفیدپوست شایع تر است، اما در هر نژادی ممکن است رخ دهد. از نظر آماری، افراد یهودی در معرض خطر بیشتری هستند. عوامل محیطی هم ممکن است نقش داشته باشند: IBD در نیمکره جنوبی نادر است.
سابقه خانوادگی: اگر یکی از بستگان نزدیک (مانند والدین، خواهر و برادر یا فرزند) مبتلا به این بیماری باشد، در معرض خطر بیشتری قرار دارید. از هر ۴ نفر مبتلا به IBD، یک نفر سابقه خانوادگی این بیماری را دارد.
سیگار کشیدن: سیگار کشیدن مهم ترین عامل خطر قابل کنترل برای ابتلا به بیماری کرون است. ترک سیگار می تواند سلامت عمومی دستگاه گوارش شما را بهبود بخشد.
کسانی که داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم و دیکلوفناک سدیم مصرف می کنند. این داروها ممکن است خطر ابتلا به التهاب روده را افزایش دهند یا بیماری را در افرادی که مبتلا هستند بدتر کند.
عوارض بیماری التهابی روده
اگر التهاب کنترل نشود، با گذشت زمان IBD می‌تواند به روده‌ها آسیب برساند و باعث ایجاد موارد زیر شود:

آبسه: حفره های عفونتی که می تواند منجر به پارگی دیواره روده شود.
فیستول: گذرگاه های غیر طبیعی بین دو اندام که به طور معمول به هم متصل نمی شوند. فیستول زمانی اتفاق می افتد که التهاب و فشار داخل روده باعث تجزیه بافت می شود و می تواند باعث نشت محتویات روده به مثانه، مجرای ادرار یا واژن شود.
کولیت اولسراتیو و بیماری کرون دارای برخی عوارض مشترک هستند. عوارضی که در هر دو بیماری یافت می شود:

سرطان روده بزرگ: ابتلا به کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون که بیشتر روده بزرگ شما را تحت تاثیر قرار می دهد می تواند خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش دهد.
التهاب پوست، چشم و مفاصل: برخی از اختلالات، از جمله آرتریت، ضایعات پوستی و التهاب چشم (یووئیت)، ممکن است در طول تشدید IBD رخ دهد.۱۰ تا ۴۳ درصد از افراد مبتلا به IBD، دچار مشکلات چشمی می شوند.
عوارض دارویی: داروهای خاص برای التهاب روده با خطر عفونت و خطر کمی برای ابتلا به برخی سرطان ها همراه هستند. کورتیکواستروئیدها می توانند با خطر پوکی استخوان و فشار خون بالا همراه باشند.
کلانژیت اسکلروزان یا PSC: یکی از بیماری‌های نادر مجاری صفراوی است. در افراد مبتلا به IBD التهاب باعث ایجاد زخم در مجاری صفراوی می شود. این زخم در نهایت مجاری را باریک می کند و جریان صفرا را محدود می کند که در نهایت باعث آسیب کبدی می شود.
لخته شدن خون: IBD خطر لخته شدن خون در سیاهرگ ها و شریان ها را افزایش می دهد.
کم آبی شدید: اسهال بیش از حد می تواند منجر به کم آبی بدن شود.
بیماری التهابی روده چگونه تشخیص داده می شود؟
بیماری التهابی روده معمولاً با تشدید ناگهانی علائم ظاهر می شود. اکثر افراد مبتلا در سن ۳۵ سالگی یا کمتر هستند. دومین اوج تشخیص در سن ۶۰ سالگی می باشد.

هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص IBD وجود ندارد. از آنجایی که علائم IBD با علائم چندین بیماری دیگر همپوشانی دارد، پزشک ممکن است ترکیبی از موارد زیر را برای تشخیص توصیه کند:

ترکیبی از آندوسکوپی (برای بیماری کرون) یا کولونوسکوپی (برای کولیت اولسراتیو) و مطالعات تصویربرداری، مانند:
رادیوگرافی کنتراست
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
توموگرافی کامپیوتری (CT)
نمونه های مدفوع
آزمایشات خون
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر تغییر مداوم در عادات روده خود را تجربه کردید یا اگر هر یک از علائم و نشانه های بیماری التهابی روده را دارید، به پزشک مراجعه کنید. اگرچه بیماری التهابی روده معمولاً کشنده نیست، اما یک بیماری جدی است که در برخی موارد ممکن است باعث عوارض تهدید کننده زندگی شود.

تفاوت بین بیماری التهابی روده (IBD) و سندرم روده تحریک پذیر (IBS) چیست؟
IBD یک بیماری است. IBS یک سندرم یا گروهی از علائم است. علل و درمان هریک نیز متفاوت است.

IBS یا سندروم روده تحریک پذیر که به عنوان کولون اسپاستیک یا معده عصبی نیز شناخته می شود، یک نوع بیماری عملکردی دستگاه گوارش است که بر نحوه عملکرد روده ها تأثیر می گذارد و باعث می شود که اغلب بیشتر از حد معمول منقبض شوند.

IBS مانند IBD باعث التهاب یا آسیب به روده نمی شود، بنابراین اسکن تصویربرداری نمی تواند آن را تشخیص دهد.

سندروم روده تحریک پذیر خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش نمی دهد.

سندروم روده تحریک پذیر شامل التهاب نمی شود: افراد مبتلا به IBS ممکن است دوره های یبوست و پس از آن دوره های اسهال داشته باشند.

ممکن است فردی هم سندروم روده تحریک پذیر و هم بیماری التهابی روده داشته باشد. در حالی که IBD می تواند باعث علائم سندروم روده تحریک پذیر شود، اما هیچ مدرکی مبنی بر اینکه داشتن IBS خطر ابتلا به التهاب روده را افزایش می دهد، وجود ندارد.

آیا التهاب روده باعث سرطان میشود
ابتلا به التهاب روده می تواند خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را تا چهار برابر افزایش دهد. هر چه مدت طولانی تری با روده ملتهب زندگی کنید، احتمال بروز تغییرات سرطانی در سلول های روده بیشتر می شود.

خطر سرطان کولورکتال در بیمارانی که در سنین پایین‌تر به IBD مبتلا شده اند، افزایش می‌یابد.

اگر به مدت هشت سال یا بیشتر التهاب روده داشته اید، هر یک تا سه سال یک بار کولونوسکوپی کنید.

درمان سریع التهاب روده
ایا التهاب روده درمان قطعی دارد؟ اگرچه هیچ درمانی برای التهاب روده وجود ندارد، اما می توان التهاب و علائم را کاهش داد. متخصصان گوارش، جراحی کولورکتال، روماتولوژی، پوست، چشم پزشکی و سایر زمینه ها برای بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به IBD با یکدیگر همکاری می کنند.

درمان های IBD ممکن است شامل داروها، جراحی و طیف وسیعی از رژیم غذایی و تغییرات سبک زندگی باشد که به کاهش التهاب و تقویت سیستم ایمنی کمک می کند.

بهترین قرص برای التهاب روده
اکثر افراد مبتلا به بیماری التهابی روده، باید حداقل یک دارو را به طور نامحدود مصرف کنند.

سرکوب کننده های ایمنی برای IBD: این داروها برای سرکوب حمله سیستم ایمنی به روده استفاده می شوند و ممکن است برای IBD متوسط تا شدید توصیه شوند.
داروهای ضد التهاب موضعی: این داروها به شکل شیاف یا تنقیه می توانند به کاهش اسهال و بی اختیاری مدفوع کمک کنند.
تسکین درد:
آنتی بیوتیک ها: برخی از آنتی بیوتیک ها برای موارد بیماری کرون و برای درمان آبسه ها و فیستول های مقعدی مفید هستند.
استروئیدها: کورتیکواستروئیدها، مانند پردنیزون سیستم ایمنی را تحت کنترل نگه می دارند و می توانند با سایر داروهای ضد التهابی برای تسکین علائم IBD مفید باشند. اما به دلیل عوارض جانبی جدی مانند افزایش خطر ابتلا به عفونت، پوکی استخوان، دیابت، چاقی و غیره باید از آنها فقط به عنوان یک درمان کوتاه مدت استفاده کرد.

تاثیر مزالازین بر سیستم ایمنی بدن: مزالازین Mesalazine دارویی است که به شکل شیاف و قرص برای بیماری های التهابی روده مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو در کاهش التهاب و علائم کرون و کولیت موثر است.

مزالازین ایمنی بدن را کاهش نمی دهد. این دارو فقط یک ضد التهاب است و سرکوبگر ایمنی حساب نمی شود.

جراحی برای بیماری التهابی روده
از هر ۱۰ نفر مبتلا به بیماری کرون ۷ نفر در نهایت به جراحی نیاز دارند. در حین برداشتن روده، جراح:

بخش روده بیمار را از بین می برد.
دو انتهای روده سالم را به هم متصل می کند (آناستوموز).
پس از جراحی، قسمت باقی مانده از روده سازگار شده و مانند قبل عمل می کند.
اگر داروها التهاب روده را آرام نکنند، به مرور زمان روده ها آسیب دیده و علائم را بدتر کرده و نیاز به جراحی را افزایش می دهد. حدود نیمی از افراد مبتلا به IBD ممکن است به جراحی نیاز داشته باشند تا:

مناطقی از روده که در اثر التهاب طولانی مدت آسیب دیده اند، برداشته شود.

هدف جراحان حفظ روده کافی است تا بدن شما بتواند مواد مغذی غذا را جذب کند و از سندرم روده کوتاه جلوگیری کند.

افرادی که به شدت مبتلا به IBD هستند ممکن است نیاز به برداشتن وسیع روده و استوما (یک سوراخ ایجاد شده در بدن برای حذف مواد زائد) داشته باشند.

دلایل جراحی و قسمت هایی از روده که نیاز به درمان دارند از فردی به فرد دیگر متفاوت است. جراحی های لاپاراسکوپی (کمتر تهاجمی) می توانند عوارض را کاهش دهند و در صورت امکان ترجیح داده می شوند.

اصلاح رژیم غذایی و سبک زندگی
افراد مبتلا به IBD ممکن است متوجه شوند که خوردن غذاهای خاص می تواند بر علائم تأثیر بگذارد. داشتن یک دفترچه یادداشت غذایی می تواند به شما کمک کند تا زمان بهبود یا بدتر شدن علائم با غذاهایی که می خورید را پیگیری کنید.

اگرچه رژیم غذایی نمی تواند IBD را معکوس کند، انجام برخی اصلاحات ممکن است به کاهش شدت علائمی مانند ناراحتی شکمی و اسهال کمک کند.

بیماری التهابی روده و لبنیات
حدود نیمی از افراد مبتلا به IBD، به ویژه مبتلایان به بیماری کرون، به لاکتوز حساسیت ندارند و متوجه می شوند که لبنیات می تواند نفخ و اسهال را تشدید کند.

در این حالت می توانید کلسیم و ویتامین D را از سایر مواد غذایی دریافت کنید.

اسیدهای چرب
اسیدهای چرب امگا ۳، که در دانه‌های کتان، روغن ماهی و سایر غذاها وجود دارد، می‌توانند بر باکتری‌های روده تأثیر بگذارند و التهاب را کاهش دهند. گنجاندن این غذاها در کنار کاهش مصرف غذاهای سرشار از امگا ۶ (مانند گوشت قرمز و غذاهای سرخ شده) می تواند تأثیر مثبتی بر علائم IBD داشته باشد.

فیبر
اگر روده‌های شما به دلیل IBD تنگ شده است، مواد غیر قابل هضم مانند میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل می‌توانند گیر کرده و علائم را تشدید کند. یک رژیم غذایی کم فیبر مناسب است.

بیماری التهابی روده و یبوست
آیا التهاب روده باعث یبوست میشود؟ یبوست یکی از عوارض احتمالی کولیت اولسراتیو است. راهبردهای ساده مانند نوشیدن آب بیشتر و ورزش کمک کننده است. کولیت اولسراتیو یک بیماری التهابی روده است که باعث التهاب در امتداد پوشش روده بزرگ و راست روده می شود.

چگونه می توان از بیماری التهابی روده (IBD) پیشگیری نمود؟
برخی تغییرات رژیم غذایی و سبک زندگی ممکن است علائم را کنترل کند:

هر دو تا چهار ساعت یکبار وعده های غذایی کوچکتر بخورید.
مدیریت استرس با مدیتیشن، گوش دادن به موسیقی یا پیاده روی
به اندازه کافی بخوابید و از نظر بدنی فعال بمانید.
برای شناسایی غذاهایی که باعث تشدید IBD می شوند، یک دفتر یادداشت غذایی داشته باشید. ممکن است متوجه شوید که دچار عدم تحمل غذایی مانند عدم تحمل لاکتوز هستید.
غذاهایی که روده ها را تحریک می کنند، مانند غذاهای پر فیبر، تند، چرب یا تهیه شده با شیر را کاهش دهید.
مصرف نوشیدنی های حاوی کافئین و الکل را کاهش دهید. بیشتر آب بنوشید.
ترک سیگار
 

ادامه مطلب

نوشته شده در : پنج شنبه 14 فروردین 1399  ساعت :4:27 PM   |   توسط :ahmadi نظرات (0)