خوش آمدید

دولت ز علاء دولت عالی رای

بر عالم سایه درد چون پر همای

ای داده خدایت شرف از بهر خدای

یک بار مرا جمال رویت بنمای

مفروق دو دیده ای و مقرون دلی

دل هر چه بیندیشد مضمون دلی

تا ظن نبری که هیچ بیرون دلی

در خون دلم مشو که در خون دلی

مرهم گفتم تو با دل ریش همی

تا بندیشم من از بدانیش همی

نعمت شودم زمان زمان بیش همی

یادم ناید ز نعمت خویش همی

روزی که چو باد پیش من برگذری

دردسر و رنج دل و خون جگری

وآن شب که چو مه به روی من در نگری

نور جگر و قوت دل و تاج سری

ای غم سختی تو ای دل از غم نرمی

ای دم سردی تو ای دل از دم گرمی

ای عشق خمش باش که بس بی شرمی

ای هجر برو که سخت بی آزرمی

بر شعر مرا دلیست ای بار خدای

در مدح و ثنای خسرو مدح آرای

می بترکدم دل اندرین تنگی جای

از بهر خدای را دوایی فرمای

ای ابر ز بحر تا هوایی شده ای

گویی که کف حاتم طایی شده ای

نه نه که کف دست علایی شده ای

زان مایه رحمت خدایی شده ای

دانم که وفا ز دل برانداخته ای

با آنکه مرا عدوست در ساخته ای

دل را ز وفا چرا بپرداخته ای

مانا که مرا تمام نشناخته ای

امروز منم چو ماری اندر سله ای

ز آوازه من در این جهان ولوله ای

بر من هر موی اگر شود سلسله ای

از چرخ فلک نکرد خواهم گله ای

چون دولت تو جهان جوانست ای شاه

پس دولت تو مگر جهانست ای شاه

بزم تو به حسن بوستانست ای شاه

گویی ز شکوفه زآسمانست ای شاه