قند پهلو

زبان خوراکیها ، من دوغ هستم

فارسی من دوغ است، اعراب به من مخیض گویند. من مسکن غلیان خون، اشتهاآور، مسکن حرارت و التهابات داخلی و پادزهر سموم می‏باشم، التهابات معده و جگر و از حرارت آنها می‏کاهم، قدما برای معالجه اسهال خونی که با هیچ دارویی درمان نمی‏شد، از سنگتاب یا آهن تاب من استفاده می‏کردند، و طرز تهیه آن بدین ترتیب بود که مقدار ریگ یا تکه‏های کوچک آهن را تفته کرده، در من می‏ریختند تا به جوش آیم و بعد آن را صاف کرده به بیمار می‏دادنند تا بنوشد. این دستور به وسیله نویسنده زبان خوراکیها تاکنون آزمایش نشده است. مرتاضان هندی برای اینکه در برابر عطش طاقت زیادتری داشته باشند، خرفه کوبیده با دوغ می‏جوشانند تا خشک شود، بعد دوغ افزوده این عمل را دو دفعه دیگر می‏نمایند و معتقدند که خوردن آن عطش را تسکین داده، و خواهش آب را کم می‏کند. اگر خیار را با پوست زیر فشار قرار داده و آب آن را بگیرند و با آن دوغ درست کنید، و یا آب خرفه را گرفته با آن دوغ بسازید، نوشابه‏هایی گوارا برای شما خواهند بود. عطش را تسکین می‏دهند. کبد و کلیه‏ها را شستشو می‏دهند، و سموم بدن را از بین می‏برند. برای رماتیسم و نقرس دارویی بسیار موثر می‏باشد. آب خیار مسهلی قوی است و اسید سولفوریک را که از زهرهای بسیار قوی است خنثی می‏نماید. سنگهای کلیه، مثانه و کیسه صفرا را خرد کرده و می‏ریزاند.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من درختچه ارژن هستم

نباید لغت ارزن را با ارژن که نوعی بادام کوهی است اشتباه کرد. گونه‏های مختلف این گیاه در زمینهای خشک و کوهستانی اطراف تهران و کرج مخصوصاً در ارتفاعات و گونه دیگری از آن در کوههای بختیاری و دشت ارژن بطور خودرو به عمل می‏آید. به این گیاه اعراب ارجن و ارجان گویند و در شیراز به نوعی از آن بخرک و به عربی نور البریر گویند و ارژن نوع بزرگ خاردار آن است که از آن روغن می‏گیرند که شیرین و خوشبو است داروسازان سنتی ایران روغن ارژن را قائم مقام زیت السودان می‏دانستند و معتقد بودند که این روغن خونساز و مولد خون پاک است، اخلاط را نرم می‏کند و جهت امراض سوداوی، جنون و وسواس نافع است، مالیدن روغن آن بر بدن فالج و عضلات بیحس سودمند بوده و ورمها را فرو می‏نشاند.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من خون سیاوشان هستم

فارسی من خون سیاوشان است. عربی من "دم الاخوین" یعنی خون دو برادر است، ولی عطاران مکه و مدینه مرا "خاطرالزجاجی " گویند. ترکی من "ایکی قار داش قانی " می‏باشد که آن هم به معنی خون دو برادر می‏باشد. به من دم التنین - دم الثعبان و قاطر الدم نیز می‏گویند. سیاوش به معنی اسب سیاه نر است و نام فرزند کیکاوس پادشاه کیانی بوده. در افسانه‏ها آمده است که سودابه زن کیکاوس عاشق پسر شوهر خود شد و امر را بر شوهر مشتبه ساخت. کیکاوس برای آزمایش پسر را امر داد که از میان شعله‏های آتش بگذرد. او چنین کرد و از میان شعله‏های فراوان آتش سالم بیرون آمد، و به توران زمین رفت و در آنجا با فرنگیس دختر افراسیاب ازدواج کرد. ثمره این زناشویی پسری به نام کیخسرو بود که بعدها پادشاه ایران شد. گرسیوز برادر افراسیاب حسادت کرد و به تحریک او سیاوش کشته و خون او به ناحق بر زمین ریخت و از قطرات خون او درختی از زمین رویید که نام آن را خون سیاوشان گذاشتند. آنچه گفته شد، افسانه‏ای بیش نبود و مانند بسیاری از افسانه‏ها حقیقت ندارد. مخصوصاً اینکه می‏دانیم سیاوش در توران زمین کشته شد و درخت خون سیاوشان بومی جزایر برنئو و سوماترا و در خاور دور متعلق به اندونزی می‏باشد. من صمغی به رنگ خون هستم که از درخت خون سیاوشان تراوش می‏کنم و چون بلور و شیشه را با من رنگ کنند، صاف رنگین‏تر از عقیق می‏شود. در صنعت آن را برای رنگ کردن ورنیها به کار می‏برند.
صمغ من غالباً مخلوط با برگ و چوب است و سه نوع در بازار عرضه می‏شود: چکیده، چوبی و خاکی... و بهترین آن چکیده بدون برگ و چوب است. صمغ من بی‏بو، بی‏طعم، سخت شکننده و قابل سوختن است، و هنگام سوختن بوی یلسانی مطبوعی از آن خارج می‏شود. صمغ من قابض و ضد خونریزی است، و برای لثه و دندان مفید می‏باشد. سابقاً در جنگهای پودر مرا به محل زخم شمشیر می‏پاشیدند تا زودتر التیام یابد. خوردن من از خونریزی معده و سینه جلوگیری می‏کند و برای اسهال، دل پیچه و شقاق مقعد، با تخم مرغ جهت زخم روده مفید می‏باشد، سرمه من جهت تقویت لثه و پاشیدن گرد من جهت بند آمدن خون سودمند است. مقدار خوراک من یک تا پنج گرم است و می‏توان آن را با زرده تخم مرغ جهت بند آوردن خون از جمیع اعضاء بدن و گوشت نو آوردن زخمها، و برای کم شدن حرارت کبد و تقویت معده خورد.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من خرمالو هستم

فارسی من خرمالو است. در گرگان به انواع من آندو خرما در مازنداران انجیر خرما در طوالش، آمبرو، در آستارا اربه در رامسر خرمندی و خروندی می‏گویند. در نور کجور و آمل به درخت نر من کلهو و کهلو و به درخت ماده من فرمونی نامگذاری کرده‏اند.
درخت من در جنگلهای شمال و جنوب ایران می‏روید، و در تهران و شهرهای دیگر مرا پرورش داده و پرورش یافته من بدون هسته می‏باشد، میوه من قرمز رنگ، خوش طعم دارای مواد صمغی و مازوتی است. میوه من موقعی که کال است، به علت داشتن مواد مازوتی گس می‏باشد، ولی پس از رسیدن تانن آن تبدیل به چندین نوع قند می‏شود و طعم آن گوارا می‏گردد، تاکنون در حدود دویست نوع از من دیده شده است. میوه من شبیه گوجه فرنگی و دارای پوست نازک است، من سرشار از ویتامینهای آ، ب و ث هستم، میوه من سینه را نرم می‏کند، ولی آن را موقعی باید خورد که کاملا روی درخت رسیده باشد، میوه‏های کال من که خارج از درخت می‏رسند، منافع کمتری دارند. برای درمان اسهال خونی سیصد و تا پانصد گرم میوه رسیده مرا صبح ناشتا میل نمایید، دانه میوه من کوبیده و به صورت گرد در آمده باشد، سنگ کلیه و مثانه را می‏ریزاند، بدون آنکه به عمل جراحی احتیاج شود. در صنعت قنادی با میوه من انواع شیرینی و مارمالاد درست می‏کنند. مربا و کمپوت من نیز خوشمزه و مفید است.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من خاره زرعه هستم

فارسی من خار مزرعه و عربی من شوکة البواسیر است. به من علف دوالی هم می‏گویند. گیاه من به طول 4/0 تا 5/1 متر است که غالباً در کنار جاده‏ها و اماکن بایر می‏رویم. پیدا شدن من در کشتزارها زیان‏آور است، زیرا قطعات ریشه من می‏توانند تبدیل به گیاه جدید شده، تمام سطح مزرعه را بگیرد. برگهای من دارای بریدگیهای عمیق است که بریدگیهای آن به یک تیغ سوزنی منتهی می‏شود. مجموعه گلهای من مانند تاجی کوچک از گلهای لوله‏ای ارغوانی رنگ تشکیل می‏شود، فرق من با کنگر خر در آرایش گل بوده و برگها به صورت زائده‏ای بال مانند نیست. گلهای من به دو صورت متفاوت است، بعضی دارای پرچم و بعضی دارای مادگی است، و زیر مجموعه و گلهای من زائده‏هایی قهوه‏ای رنگ بیضی مانند دیده می‏شود که در نصف قسمت آزاد آنها، یک خط برجسته دیده می‏شود، و همین امر می‏تواند باعث تشخیص من شود و یکی دیگر از نشانه‏های تشخیص من آن است که انشعابات ساقه گیاه من در قسمت بالای ساقه است. زنبور عسل به نوش گلهای من علاقه زیاد دارد. من در کرج، اطراف تهران، اراضی سنگلاخ اراک، اصفهان، ازنا، لرستان و مغرب ایران می‏رویم. سابقاً از من جهت معالجه هاری زیاد استفاده می‏کردند. ریشه من مقوی و پیشاب‏آور است، اشتها را زیاد می‏کند و برای معالجه بیماریهای پوستی تجویز می‏شود. سرمه آبی که در محل گودی اتصال برگهای من جمع می‏شود، ورم چشم را از بین می‏برد و مالیدن آن پوست را نرم و لطیف می‏کند.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من خرس گیاه هستم

فارسی من خرس گیاه است، به علف خرس هم می‏گویند، عربی من حشیشةالدب می‏باشد. من یک گیاه علفی هستم که بیشتر در، گیلان می‏رویم، برگهای من در قسمت پایین ساقه بیضی ساده، و نامساوی است، و غالباً به یک برگچه منتهی می‏شود، ولی برگهای قسمت فوقانی ساقه من مرکب باز 7 تا 13 برگچه باریک و نوک تیز است، و همین اختلاف شکل برگهای فوقانی و تحتانی، بهترین راه تشخیص گیاه من است.
گلهای من کوچک زرد یا نارنجی است، و گاهی مایل به قرمز است و به صورت مجتمع با ظاهری مدور می‏باشد، میوه من غلافی و در داخل غلاف فقط یک دانه وجود دارد .مرا به عنوان یک گیاه زینتی می‏توان کاشت. چون گلهای من زیبا می‏باشد، قسمت مورد استفاده من گل و قسمتهای هوایی گیاه من است. برگ و قسمتهای مختلف گیاه من دارای جوهر مازو، صمغ و ماپوئین و یک ماده رنگی است. دانه‏های من دارای روغن قابل استخراج می‏باشند. گل من قابض و التیام دهنده جراحات است، و برای تصفیه خون مفید می‏باشد. گلهای من ملین بوده، دمکرده 50 در هزار آن برای تقویت معده و روده‏ها استفراغ اطفال مفید می‏باشد، و در استعمال خارجی جوشانده گل و سرشاخه‏های من به کار می‏رود.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من خارمهک هستم‏

من نوعی کنگر خر می‏باشم که در جنوب ایران، مخصوصاً سیستان و بلوچستان روئیده و به زبان شیرازی به من خارمهک می‏گویند. عربی من راس الشیخ است ولی در کتب داروسازی قدیم افسون ذکر کرده‏اند. گل و برگ من شبیه به بارآورد ولی ساق من کوتاهتر است و هنگام تری آن را پوست کنده و می‏خورند. گل من پر خار و خارهای دو طرف برگ من مانند سوزن و تخم میوه من زرد و ریز است، و چون بیخ مرا بجوند احساس گرمی زیاد می‏شود. خوردن یک مثقال از برگ من جهت درمان کزاز و تشنج امتلابی مفید است، ضماد برگ من جهت نرم کردن اورام گردن و بیخ ران به کار می‏رود. مقدار خوراک بذر من سه گرم و برگ من هشت گرم می‏باشد.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من خارمرار هستم

فارسی من خارمرار بر وزن هزار است. در بلوچستان به من گرزآغازی می‏گویند. عربی من در دریه است. در مصربه من مریر می‏گویند. من بوته خاری هستم از نوع بادآور که در آهر بهار و اول تابستان می‏رویم. برگهای تحتانی من دارای بریدگیهای متعدد است، ولی برگهای فوقانی من بدون دمبرگ و کم تقسیم است. گلهای من لوله‏ای گلی رنگ مایل به بنقش بوده، و زیر آنها خاردار است. اعضای گیاه من دارای صمغ، رزین، املاح پتاسیم و چند عامل دارویی است. سرشاخه‏های گلدار من تب بر، ریشه و میوه من پیشاب‏آور است و ادرار باز می‏نماید. کلیه قسمتهای گیاه من کمی تلخ و اشتهاآور است. ساقه مرا از پوست جدا کرده می‏خورند، تلخی آن کمتر از پوست و میوه من است، بعضی با گوشت پخته می‏خورند و چون شتر گیاه مرا بخورند، فربه می‏شود و به همین جهت عده‏ای به گیاه من شوک الجمال لقب داده‏اند. جوشانده من بهترین دارو برای شستن چشم است و ناراحتیهای چشم را از بین می‏برد. ضماد من بر روی پلک، درد چشم را تسکین می‏دهد. ضماد مرا جهت جرب، خارش و تسکین فشار و حرارت خون و تصفیه آن و همچنین جهت تبهای کهنه و مزمن تجویز کرده‏اند و با نانخواه جهت ریزاندن سنگ مثانه و سختی ادرار توصیه شده است.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من خارشتر هستم

فارسی من خارشتر و اشترخار است. در بلوچستان به من خاربز هم می‏گویند. در کتب داروسازی سنتی به من اشترغار گفته‏اند، ولی در کتاب برهان قاطع نام سنتی مرا اشتراغاز نوشته است. عربی من زنجبیل‏العجم و زنجبیل‏الفارس می‏باشد. من گیاهی هستم پرشاخه، با ساقه‏های خاردار و برگهای کوچک و شبیه بادآورد که در تمام قسمتهای ایران می‏رویم. انواع من که در شمال می‏روید با انواع جنوبی و حاشیه کویر فرق دارد. در آذربایجان، خراسان و افغانستان، گیاه من از خود ترنجبین نمی‏دهد، و به دلیل این کار در جلد اول زبان خوراکیها درقسمت انگبینهای گیاهی نوشته شده است. برای بدست آوردن ترنجبین شاخه‏های گیاه مرا بریده و در چادرها ریخته و می‏تکانند، تا آنچه در روی آنها بسته است جدا گردد و بعد از خار و خاشاک آن را پاک می‏کنند و آنچه به ساقه چسبیده و جدا نمی‏شود، در آب جوشانده و پس از صاف کردن می‏جوشانند تا غلیظ و منقعد گردد. ترنجبین ملین خوبی مخصوصاً برای اطفال است، و بهترین وسیله برای شیرین کردن شیر خشک اطفال و داروهای گیاهی است. جوشانده گیاه من اشتها آور است. اعراب ساقه و ریشه گیاه مرا مانند کاهو می‏خورند، و شتر به خوردن آن رغبت زیاد دارد. با بیخ من ترشی درست می‏کنند. این ترشی پادزهر سموم می‏باشد. جوشانده گیاه من اشتهاآور و مقوی است، یرقان را برطرف می‏کند و ادرار را زیاد می‏نماید وپادزهر سموم است. خوردن یک مثقال گیاه من برای درمان تب ربع و تبهای عفونی مفید می‏باشد. ضماد گیاه من با سرکه برای تسکین ورمها و درد مفاصل توصیه شده است. مقدار خوراک ترشی بیخ من پنج مثقال و از جرم من دو مثقال است.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من خارتوپی هستم

فارسی من خار گلوله‏ای است. به من خارتوپی و گلوله لاجوردی هم می‏گویند. من در کرج، جاجرود، رزوند، اراک، رضائیه و شمال ایران می‏رویم. یک نوع غیر سمی من در کوههای شمال تهران شمیران، اوشان و شمشک می‏رویم، و اهالی محل قبه آن را گشوده، و ماده‏ای پنیر مانند که در وسط آن است می‏خورند. این ماده برای نرم کردن سینه و باز کردن آواز مفید است. گیاه من پایا است. یعنی ریشه آن در زمین می‏ماند و همه ساله سبز می‏شود، و گیاه تازه می‏دهد. ساقه گیاه من راست به طول دو تا چهل سانتی‏متر می‏باشد که در اطراف آن برگهای بلندی می‏روید. برگهای من دارای پهنگی با کنگره‏های عمیق است که دندانه‏های آن به یک خارنک تیز منتهی می‏شود.
برگهای پهن من در قسمت فوقانی سبز و در قسمتهای تحتانی سفید است، و این بهترین راه تشخیص گیاه من است.
قبه گلهای من گرد و به رنگ لاجوردی است و در ماههای تیر تا شهریور بسیار زیبا است. این قبه در بالای ساقه روییده و با برگهای دو رنگ منظره زیبایی به گیاه من می‏دهد. میوه من پوشیده از تارهای زرد رنگ بوده و در سر آنها یک دسته تار وجود دارد. زنبور عسل از گلهای من نوشی مرغوب به دست می‏آورد، گلهای من دارای عطر مختصری می‏باشد. تمام قسمتهای گیاه من به استثنای میوه که کمی سمی می‏باشد. پیشاب‏آور است و در مداوای امراض جلدی به کار می‏رود. نمونه‏های غیر سمی من علاوه بر اطراف تهران، در رضائیه، تبریز، تفرش، خرم آباد، ازنا، ایسپلی گیلان و اطراف شیراز می‏روید. در بعضی از نقاط جهان از گیاه من سقزی می‏گیرند که برای جویدن مفید است.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من خار طلایی هستم

فارسی من خار طلایی است، اعراب به من شوکةالذهیبه گویند، ولی داروسازان سنتی ایران مرا نوعی قرصعنه می‏دانند. گیاه من پوشیده از گرگ بوده، ساقه‏های من بالدار است و بیشتر در مزارع یونجه و مراتع و زمینهای بایر می‏رویم و بدون تقسیم است. گلهای من بیضی و پهن می‏باشد، ولی سایر برگهای: باریک و بدون تقسیم است. گلهای من لوله‏ای و به رنگ زرد طلایی بوده و مجتمع می‏باشد. زواید زیر گل من دارای خار باریک و دراز است، و درازی این تیغها دو برابر گلها است. میوه من کوچک فندقی و بیضی شکل و سیاه رنگ است و دارای یک دسته تار سفید است که اندازه تارهای آن دو برابر میوه است. گلهای و اعضای مختلف گیاه من تب بر بوده و ریشه من مقوی معده است. من در اطراف تهران، قم، رامجرد، تبریز، رضائیه، تفرش، کوه زرند، اشتران‏کوه، دره باروفت، شهبازان، بیشه، اشتران‏کوه و گوت‏وند می‏رویم، و از قدیم مورد استفاده دارسازان سنتی ایران بوده‏ام.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من حلبوب هستم

فارسی و عربی من حلبوب است، اعراب بمن طفره هم میگویند، گیاه من بطول یک وجب است. من در شمال غربی ایران، آذربایجان، قره‏داغ، جنگلهای حسن بگلو و همچنین در گیلان - ایسپیلی و ییلاق میرویم. نوع دیگری از من در نواحی مختلف جبال البرز بعمل میاید که ارتفاع آن تا یک متر میرسد. برگهای آن علاوه بر ساقه، در طول ساقه نیز میروید. در صورتیکه برگهای من در سطح زمین قرار گرفته و از پهلوی آنها ساقه‏های خزنده بیرون آمده پیش میروند، و در محلهای مناسب تولید ریشه در زمین کرده، گیاه جداگانه‏ای تولید میکنند. برگهای من پوشیده از تارهای پنبه‏ای است که از وسط آنها پایه گل بالا میرود. گلهای من بدون دمگل بوده، بر روی نهنج آنها گلهای زبانه‏ای منظره قشنگی را بوجود میآورند. میوه من باندازه یک تخم مرغ بوده و یک دسته تار ظریف منتهی میشود. گیاه من در فاصله بین اردیبهشت تا شهریور گل میدهد، و بیشتر در چمن‏زارهای خشک و ماسه‏های لب دریا و سنگلاخها حتی نزدیک قلل کوههائیکه برف دائمی دارند بعمل میایم، قسمت مورد استفاده من تمام اندامهای تازه من است، و چون خشک شوم تمام خواص خود را از دست میدهم. من دارای یک ماده تلخ - جوهر مازو - مواد قندی - مواد سفیده‏ای - مواد زینتی و صمغی بوده، در خاکستر گیاه من مقدار زیادی املاح منگنز وجود دارد و مالیدن این خاکستر بر سر موهای سفید آن را مشکی می‏نماید. جویدن ساقه تازه گیاه من ترشح بزاق را زیاد میکند. دمکرده گلهای تازه من برای کبد مفید بوده، خستگی عمومی بدن را کاهش میدهد و بعلاوه ادرار را زیاد کرده، حجم آنرا دو برابر و گاهی سه برابر میکند. معذلک هیچگونه اثر سوئی بر روی کلیه ندارد، بهمین جهت آنرا در بیشتر امراض کلیوی مانند پیدا شدن آلبومین در ادرار، سنگ مثانه، استسقا، خیز عمومی بدن و نقرس تجویز مینمایند و همچنین برای تنگ نفس و گریپ مفید میباشد. اندامهای مختلف گیاه من بعلت داشتن جوهر مازو برای معالجه اسهال ساده، اسهال خونی و خونریزی‏های بیجا در فواصل قاعده‏گی سودمند می‏باشد. ضماد برگهای تازه و له شده من بر روی زخمهای کهنه مفید می‏باشد. گیاه من دارای شیرابه‏ای است که ابتدا سفید بوده و بعد بعلت غلیظ شدن قهوه‏ای میگردد. این شیرابه جراحات را التیام می‏دهد و چنانچه با تجویز چشم پزشک از سرمه آن استفاده شود، قوه‏ی بینائی را تقویت کرده التهاب و ورم چشم را بر طرف می‏نماید. بهترین دستور استفاده از من آنست که صد گرم از گیاه ریشه‏دار بقطعات کوچک خرد کرده در یک لیتر آب جوش بمدت نیم ساعت دمکرده بعد با عسل شیرین کرده، سه تا چهار فنجان از آنرا در روز در فواصل غذاها میل نمایند. در داروسازی جدید دو تا چهار گرم عصاره روان مرا در نیم لیتر آب مخلوط کرده، بدفعات در 24 ساعت می‏نوشند. گونه بلند من که در ارتفاعات البرز میرید، اشتهاآور و تب‏بر بوده، سرفه را بر طرف می‏کند. من دارای چندین نوع دیگر هم میاشم که در ایران روئیده نمی‏شود و بیشتر در اروپا در دامنه‏ی کوههای آلپ و منطقه مدیترانه بعمل میایند.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من حضض هستم

داروسازان قدیم به عصاره چند نوع دیوخار حضض گفته و بعضی حضیض نوشته‏اند و آن را به دو دسته تقسیم کرده‏اند. یکی حضض مکی و دیگری حضض هندی که به آن رسوت هم می‏گفتند حضض مکی عصاره نوعی دیوخار است که در صحرای عرفات وجود دارد، و غالباً به پای حجاج می‏رود و به هنگام حج که حاجیان در لباس احرام می‏باشند، کندن آن تقصیر می‏باشد. حضض هندی عصاره فیلزهره است و بعضی را عقیده بر آن است که عصاره تمام انواع دیوخار به این نام خوانده می‏شوند. برای تهیه این عصاره بایستی تمام قسمتهای گیاه را از ریشه، برگت، ساقه و بذر را گرفته و طبق معمول عصاره سفت یا روان تهیه کرد. خوردن این عصاره برای ورم روده و سایر ورمهای داخلی مفید بوده، و برای کسانی که زیاد عرق می‏کنند مفید است. خونریزی زیاد بانوان سودمند می‏باشد. خون بواسیر را بند می‏آورد و زخم مجاری ادرار و التهابات آن را برطرف می‏کند. رفع تشنگی می‏نماید و در معالجه هاری می‏تواند نقش موثر داشته باشد. چکاندن عصاره روان آن در گوش چرک را از بین می‏برد مضمضه آن جهت تقویت و معالجه پیوره مفید می‏باشد، غرغره آن برای رفع ورم گلو نافع است. سرمه عصاره خشک آن جهت جوش و خارش چشم توصیه شده، و برای تراخم مفید است و آبریزش چشم را برطرف کرده و باعث تقویت بینایی است. مالیدن آن جهت شقاق و زخم روده سودمند است. قریشی می‏نویسد: با اینکه این عصاره خون را بند می‏آورد باز کننده عادت ماهانه زنان نیز می‏باشد، مقدار خوراک آن نیم مثقال تا 5/7 گرم است و خوردن یک مثقال آن جهت معالجه مرض قند بهتر از چوب چینی است، و اینطور به نظر می‏رسد که در انواع دیوخار نوعی پنی سیلین گیاهی وجود دارد.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من چوبک هستم

فارسی من چوبک است. به من بیخ و چوبه و چوب صباغان هم می‏گویند، برگهای من دارای خار می‏باشد - بیخ من ضخیم، لعابدار است. کوبیده آن به نام چوبک به فروش می‏رسد، داروسازان سنتی ایران مرا نوعی بخور مریم می‏دانستند، در صورتی که گیاه‏شناسان جدید مرا در تیره موردها قرار داده‏اند. کوبیده من در پارک کردن چربی همانند صابون است و برخلاف پودرهای رختشویی و ظرف‏شویی جدید دست را خراب نمی‏کنم و باعث پوسیدگی لباس نمی‏شوم و کسی نسبت به من حساسیت ندارد، من ضد عفونی کننده می‏باشم. پودر من کمی عطسه‏آور است. من مسکن سکسکه و باز کننده ادرار و حیض می‏باشم - دمکرده من ریزاننده سنگهای کلیه و مثانه است، ولی استفاده از آن برای زنان آبستن خوب نیست، زیرا مسقط جنین است. مالیدن من در محل نیش زنبور و سایر حشرات مسکن درد و پادزهر آنها است، ضماد من با سرکه جهت سیاتیک (عرق‏النساء)، گری (داءالثعلب) مفید است. شیافی که با پودر من ساخته شود. مسکن درد بواسیر و درد رحم بوده، زایمان را آسان می‏نماید، پاشیدن گرد من روی زخمهای چرک مفید است، مالیدن کوبیده ریشه من جهت درد مفاصل سودمند می‏باشد. مقدار خوراک پودر ریشه من یک مثقال است.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

زبان خوراکیها ، من جلاب هستم

جلاب با ضم جیم و تشدید لام، یکی از شربت‏های قدیمی است که از ساخته‏های داروسازان سنتی ایران جهت تقویت قلب و درمان خفقان و توحش و مالیخولیا و امثال آنها ترتیب می‏دادند و دستور ساختن آن چنین بود. یک من نبات سفید با شکر را گرفته، با سه من گلاب روی آتشی ملایم می‏جوشاندند و کف آن را می‏گرفتند تا میزان آن به نصف برسد. بعد دو گرم زعفران را درکمی گلاب ساییده و در آن می‏ریختند و بعد آن را در یک شیشه سر بسته ریخته نگاهداری می‏کردند و در موقع مصرف آن را با یکی از عرقهای بیدمشک یا عرق کاسنی مخلوط کرده و در آن تخم شربتی، یا تخم ریحان یا اسفرزه ریخته می‏نوشیدند.

ادامه ندارد

نوشته شده توسط ( newsvaolds ) در یک شنبه 3 خرداد 1394

نظرات ، 0

all pages 28 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 >