عبدالرضا پورسليم فرزند ارشد خانواده، دهم فروردين‌ماه 1344 در روستاي جهان‌آباد از توابع شهرستان خرم‌آباد ديده به جهان گشود. وي تحصيلات ابتدايي خود را در دبستان خيرالله حقير و دوران راهنمايي را در مدرسه‌ي شهرام حافظي خرم‌آباد پشت‌سر گذاشت و پس از اين که سال اول دبيرستان را نيز به اتمام رسانيد، ترک تحصيل نمود و براي ياري پدر به کشاورزي پرداخت.
دوران آموزشي عمومي سربازي را در شاهرود گذراند و در تهران نيز دوران آموزشي تکاوري را سپري کرد. پس از آن در لشکر 81 زرهي در سر پل ذهاب واقع در منطقه‌ي کرمانشاه به عنوان راننده‌ي آمبولانس مشغول خدمت شد. در يکي از روزها در حالي‌که در حال تعمير ماشين بودند، به همراه دو نفر ديگر از هم‌رزمانش به اسارت بعثي‌ها درآمدند و در اين حين ماشين صليب سرخ وارد آن منطقه شد. همين عامل باعث شد تا عراقي‌ها از به شهادت رساندن آن‌ها خودداري کنند و در ليست اسراي جنگي قرار گيرند.
در دوران اسارت هر شش يا نه ماه يک بار براي خانواده نامه مي‌نوشت. در نهايت در سوم شهريورماه 1369 از قيد اسارت آزاد شد و به آغوش پرمهر وطن بازگشت. بعد از آزادي بلافاصله به زيارت حرم مطهر امام (‌قدس سره ) رفت. اگرچه عبدالرضا هيچ وقت از خاطرات تلخ دوران اسارت صحبتي نمي‌کرد، ولي آثار شکنجه‌اي که روي بدنش باقي مانده بود، بيانگر آن لحظان سخت بود. وي سپس ادامه‌ي تحصيل داد و دوره‌ي دبيرستان را نيز به پايان رسانيد و در بانک مسکن شعبه‌ي مرکزي خرم‌آباد مشغول به کار شد.
در سال 1371 تصميم به ازدواج گرفت و داراي سه فرزند به نام‌هاي هانيه، علي و فاطمه شد. وي بر اثر عوارض ناشي از شکنجه‌هاي زمان اسارت در سحرگاه روز پنج‌شنبه نهم مهرماه 1377 در سنّ 33 سالگي به درجه‌ي رفيع شهادت نايل گرديد.

منبع:كتاب راويان عشق   -  صفحه: 25