حسين خدام الحسيني در سال 1343 در تهران در خانواده‌اي متديّن، خداپرست و نيک‌سرشت چشم زيباي خود را به تماشاي هستي گشود. پس از گذراندن دوران پرجنب و جوش کودکي و نوجواني وارد مرحله‌ي اصلي زندگي شد. در تمام اين سال‌ها به جمع‌آوري و بهره‌مندي سجاياي معنوي و فضايل ارزشمند اخلاقي پرداخت و خود را براي قبول مسئوليت‌هاي اجتماعي آماده کرد.
انساني والامقام و پاک که دست‌پرورده‌ي خانواده‌اي بود که تمام وقت و عمرشان را صرف خدمت و نوکري آقا ابا عبدالله الحسين (ع)‌ مي‌کردند. در آغاز سال‌هاي جوانيش که همراه بود با پيروزي انقلاب شکوهمند اسلامي، از صميم قلب به شعائر اسلامي و فعاليت‌هاي خالصانه‌ي مردم عشق مي‌ورزيد و تا آن‌جايي که برايش امکان‌پذير بود، براي رسيدن به اهداف مقدس حکومت اسلامي تلاش مي‌کرد. از معتقدان راستين انقلاب به شمار مي‌آمد و پيوسته اطرافيان را به حمايت جدي از ارزش‌هاي مقدس آن ترغيب مي‌نمود.
انساني مهربان، صبور و سخت‌کوش بود که يک لحظه در به جاي آوردن تکاليف مذهبي و اعتقادي کوتاهي نمي‌کرد. در سال 63 به استخدام کميته‌ي انقلاب اسلامي درآمد و در راه دفاع از مرز و بوم کشور عزيزمان راهي جبهه‌هاي حق عليه باطل شد. با سن و سال کمي که داشت در مقام جانشين فرماندهي پشتيباني لشگر 28 روح‌الله خدمت نمود و با حماسه‌آفريني در مناطق عملياتي کربلاي 5، خرمشهر، شاخ شميران، گيلان‌غرب، فاو، شلمچه و حلبچه از کيان اسلامي دفاع نمود تا اين‌که در سال 1366 در منطقه‌ي شلمچه بر اثر بمباران شيميايي دشمن بعثي دچار عارضه‌ي شيميايي گرديد.
پس از پايان جنگ با وجود بيماري و جراحت شيميايي، هم‌چنان با روحيه‌اي مضاعف در مسير اطاعت از ولي امر مسلمين قدم بر مي‌داشت و در لباس افتخارآفرين نيروي انتظامي در اداره‌ي کل مبارزه با جرايم اقتصادي مشغول به خدمت گرديد.
در اواخر عمر با برکت خود آثار و جراحات شيميايي، بسيار او را رنج مي‌داد و هم‌چون شمعي از درون آب مي‌شد. سرانجام شهيد خدام‌الحسيني در يکمين روز دي‌ماه سال 1380 در سنّ 37 سالگي با کوله‌باري از ايثار و فداکاري به لقاءالله پيوست و به درجه‌ي رفيع شهادت نايل آمد.

منبع:پايگاه اطلاع رساني پليس