محمدتقي طاهرزاده جانباز 70% اصفهاني پس از 17 سال بي‌هوشي به سوي کوي دوست پرواز کرد. روز چهارم ارديبهشت ماه سال 1384 روز پرواز او از بيمارستان شهيد صدوقي اصفهان بود.
محمدتقي در 16 سالگي بر اثر موج انفجار به کما رفت و در سن 33 سالگي به بيکران آسمان بال گشود. رهبر معظم انقلاب درسفر به شهر اصفهان از او عيادت کرد. آقا دست روي سر و صورت تقي مي‌کشيدند او نيز گريه مي‌کرد آقا اشک‌هاي محمدتقي را پاک مي‌کردند دست او را بوسيدند و بعد گفتند: «پسرم تو بين دنيا و بهشتي».
پدرش براي او زحمت بسياري کشيد. دو سال در بيمارستان کنارش بود.
سال 1369 او را به منزل آورد و 15 سال از او نگهداري کرد. پدر نگذاشت حتي به اندازه‌ي يک پشت ناخن هم بدنش زخم شود.
سال 1367 پزشکان از او قطع اميد کردند و گفتند بيش از سه ماه زنده نمي‌ماند. اما به خواست خدا و تلاش پدر او 17 سال زنده ماند.
محمدتقي بيشتر وقت‌ها زير لب ذکر مي‌گفت و نجوا مي‌کرد. پدر به خوبي حس مي‌کرد که او با حضرت فاطمه (س) و فرزندان برحقش در ارتباط است زيرا چهره‌ي محمدتقي اين را نشان مي‌داد.

منبع:روزنامه جمهوري اسلامي   -  تاریخ:  1385/1/20