منصور عاشوري در سال 1338 در كانون گرم و پرمهر خانواده چشم گشود، و با نگاه‌هايي معصومانه، قوت قلب مادر و نشاط دهنده‌ روح پدر گرديد. 
ر وزها گذشت و او به همراه ساير فرزندان پنجه در خاك فرو مي‌برد تا شايد خانه خيالي كودكانه خود را بنا كند. كم‌كم وقتي بزرگتر شد صداي او نيز در شور و هياهوي مدرسه گم شد و دوران ابتدايي و راهنمايي را با موفقيت به پايان رساند. 
هنگامي كه وارد دبيرستان شد نقطه عطف ديگري از زندگي‌اش رقم خورد و او با حضور در جلسات مذهبي فعاليت‌هايش را آغاز كرد و بيشتر اوقات فراغت خود را با حضور در جلسات سخنراني هاي مذهبي و سياسي که بعضاً‌ به طورمخفيانه برگزار مي شد مي‌گذراند. پس از اخذ مدرك ديپلم به عنوان دانشجوي همافري در نيروي هوايي استخدام شد ولي پس از چند ماه هم‌زمان با اوج‌گيري مبارزات مردمي از نيروي هوايي اخراج گرديد.
و در اين مرحله از زندگي منصور شاهد پيروزي انقلاب اسلامي ايران شد. پس از آن به عضويت رسمي سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمد و با انجام وظيفه در قسمت‌هاي مختلف فعالانه در پيشبرد اهداف انقلاب اسلامي تلاش كرد. عاشوري در دوران دفاع مقدس با به دست‌آورن هر فرصتي به جبهه‌ها عزيمت مي نمود تا به قول خودش به رزمندگان خدمت كند.
وي با شركت در عمليات‌هاي مختلف از جمله رمضان، كربلاي10 و مرصاد و ديگر صحنه‌هاي نبرد هميشه در خط مقدم حضوري مخلصانه داشت. وي همزمان با خدمت در سپاه تحصيلات خود را ادامه داد و موفق به اخذ مدرك كارشناسي در رشته علوم سياسي گرديد.
حاج‌منصور عاشوري از دوران دفاع مقدس و در سال 1365 در غرب كشور و در منطقه عملياتي «شيخ سله» بر اثر بمباران شيميايي دشمن مدال افتخار جانبازي را بردوش داشت، ولي اين جراحت را از اعضاي خانواده پنهان مي‌نمود تا اين‌كه در سال 1372 هنگامي كه مسئوليت حفاظت و اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامي لبنان را بر عهده داشت، اثر مجروحيت شيميايي در وي آشكار گرديد. سرانجام پس از مدتي درمان و بستري شدن در بيمارستان، كوله‌بار سفري بي پايان را بر دوش گرفت و در تاريخ 2/8/ 1374 در 36 سالگي با مركب شهادت چون تندري عاشق كوچي هميشگي را آغاز نمود و قطعه 29 بهشت زهرا به وجود شهيد عاشوري بار ديگر زميني كربلايي گرديد.

منبع:يادنامه شمع افروخته