نعیمه محمدنژاد
| نام پدر: - | تاریخ تولد: 02/03/1334 |
| محل تولد: ایران - خوزستان - خرمشهر | تاریخ شهادت: 28/10/1359 |
| محل شهادت: بیمارستان_ تهران | طول مدت حیات: 25 سال |
| مزار شهید: بهشت زهرا (س) _ تهران | |
زندگینامه
نعیمه در دوم خرداد ماه سال 1334 در کوته شیخ یکی از محلات خرمشهر به دنیا آمد. پدر دو ماه قبل از تولّدش فوت کرد. مادر با کشاورزی و حصیربافی فرزندانش را بزرگ کرد. نعیمه تا کلاس پنجم ابتدایی در دبستان فرخی کوته شیخ به تحصیل پرداخت. اما به علت دوری راه مدرسه در مقطع تحصیلی بالاتر از ادامه ی تحصیل بازماند. او به علت ذوقی که در کارهای هنری داشت، خیاطی و قلاب بافی را آموخت. سال 1349 با پسرعموی خود احمد ازدواج کرد و صاحب 4 فرزند شد.
رابطه ی نعیمه با خدا مستحکم بود؛ نماز اول وقت را بر خود فرض می دانست، غیبت کردن روح او را بسیار آزرده می ساخت. به همین جهت خود از این کار پرهیز می کرد و دیگران را نیز از انجام این عمل به شدت نهی می کرد. رفت و آمد وی بیشتر با افرادی از فامیل بود که با اعتقادات او سازگاری داشتند. چندی بعد آن ها خانه ای ساختند تا مستقل از خانواده ی همسرش زندگی کنند اما با حمله ی رژیم بعثی به ایران آن خانه بیش از یک سال برپا نماند.
بیشتر مردم خرمشهر شهر را ترک کردند اما خانواده ی احمد ماندند. آخرین روزهای دی ماه بود که ناگهان خمپاره ای به خانه ی آن ها اصابت کرد. نعیمه در حیاط بود که از ناحیه ی شکم، دست و پا به شدت مصدوم شد. بچه ها که در اتاق بودند، سالم ماندند. احمد بلافاصله خود را به خانه رساند و نعیمه را به بیمارستان برد. از آن جا او را به ماهشهر و سپس به تهران انتقال دادند اما گویی تقدیر بر پرواز او بود؛ سرانجام در بیست و هشتم دی ماه سال 1359 در سنّ 25 سالگی به علت خونریزی داخلی روانه ی اتاق عمل شد. پیکر پاکش را در بهشت زهرا (س) _ تهران به خاک سپردند.
رابطه ی نعیمه با خدا مستحکم بود؛ نماز اول وقت را بر خود فرض می دانست، غیبت کردن روح او را بسیار آزرده می ساخت. به همین جهت خود از این کار پرهیز می کرد و دیگران را نیز از انجام این عمل به شدت نهی می کرد. رفت و آمد وی بیشتر با افرادی از فامیل بود که با اعتقادات او سازگاری داشتند. چندی بعد آن ها خانه ای ساختند تا مستقل از خانواده ی همسرش زندگی کنند اما با حمله ی رژیم بعثی به ایران آن خانه بیش از یک سال برپا نماند.
بیشتر مردم خرمشهر شهر را ترک کردند اما خانواده ی احمد ماندند. آخرین روزهای دی ماه بود که ناگهان خمپاره ای به خانه ی آن ها اصابت کرد. نعیمه در حیاط بود که از ناحیه ی شکم، دست و پا به شدت مصدوم شد. بچه ها که در اتاق بودند، سالم ماندند. احمد بلافاصله خود را به خانه رساند و نعیمه را به بیمارستان برد. از آن جا او را به ماهشهر و سپس به تهران انتقال دادند اما گویی تقدیر بر پرواز او بود؛ سرانجام در بیست و هشتم دی ماه سال 1359 در سنّ 25 سالگی به علت خونریزی داخلی روانه ی اتاق عمل شد. پیکر پاکش را در بهشت زهرا (س) _ تهران به خاک سپردند.
[ سه شنبه 12 خرداد 1394 ] [ 11:38 AM ] [ مهدی گلشنی ]
درباره وبلاگ
