سهم اسرا در ماه‌های رمضان یک لیوان کوچک آش و یک «بیل» برنج برای 10 نفر بود. 

 

جملات بالا بخشی از خاطره امین توانا از آزادگان دوران دفاع مقدس است. اظهار داشت: اولین ماه رمضانی را که در زندان عراق تجربه کردم تیرماه سال 60 بود که گرمای هوا به شدت طاقت‌فرسا بود و ساعت روزه داری از چهار صبح تا 21 شب بود.

 

در روزهای غیر ماه رمضان هم تنها دو وعده غذایی صبحانه و ناهار به اسرا داده می‌شد. در ماه رمضان غذاها را با تاخیر پخت می‌کردند و صبحانه را ساعت 16 و ناهار را 24 شب دریافت می‌کردیم و برای اینکه غذا برای استفاده در سحری گرم بماند آن را بین پتوهای انفرادیمان می پیچیدیم.

 

برای صبحانه نوعی آش به ما می‌دادند که برای 10 نفر در یک ظرف ریخته می‌شد و همه دور همان ظرف جمع می‌شدیم و می‌خوردیم. برای وعده ناهار هم یک بیل برنج برای 10 نفر داده می‌شد. تمام سال‌های اسارت را با همین میزان سهمیه غذا سپری کردیم.

 

آفتاب بعد از ظهرها رو به آسایشگاه ما قرار می‌گرفت.از سوی دیگر در روزهای رمضان ما را به بهانه تفتیش ساعت‌ها جلوی آفتاب نگه می‌داشتند، در حالی که در روزهای غیر ماه رمضان چنین کاری انجام نمی‌شد. البته چون شرایط سخت بود بیشتر می‌شد معنویت را حس کرد. افرادی که دعای روزهای ماه رمضان را از حفظ بودند آن را می‌نوشتند که بقیه هم بتوانند بخوانند. معتقدم «رمضان‌»های اسارت قطعه‌ای از بهشت بودند.

 

امین توانا که از سال 59 تا 69 در اردوگاه اسرای موصل عراق به سر برد در حوالی قصرشیرین اسیر شده بود.