حسین ریاضی شوفر
| نام پدر: - | تاریخ تولد: - / - /1338 |
| محل تولد: ایران - تهران - تهران | تاریخ شهادت: 19/01/1361 |
| محل شهادت: تهران_ میدان هفت تیر_ اول بزرگراه مدرس | طول مدت حیات: 23 سال |
| مزار شهید: - | |
زندگینامه
حسین در سال 1338 در جنوب شهر تهران دیده به جهان هستی گشود. آموختن علم را در 7 سالگی آغاز کرد و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را تا دوره ی دبیرستان ادامه داد. از آن جا که به ورزش باستانی علاقه داشت از کودکی همراه پدر به این مراکز رفت و درس مردانگی را از بزرگان آنان آموخت.
سال 1353 مدرسه را رها کرد و در یک کارخانه چوب بری استخدام شد و با تلاش کوشش فراوان توانست اندکی پس انداز کند و تشکیل خانواده دهد.
سه سال قبل از پیروزی انقلاب هیئتی به نام جانبازان حضرت مهدی(عج) تشکیل داد، در جریان مبارزات ملت مسلمان علیه استبداد در تسخیر پادگان ها نقش داشت.
پس از واژگونی بساط سلطنت به خدمت جمهوری اسلامی درآمد و علاوه بر پاسداری در مساجد به آموزش و تعلیم فنون نظامی نیز پرداخت. با شروع غائله گروهک های ضد انقلاب در کردستان راهی این منطقه شد و در کنار شهید چمران به مدت یک ماه در سردشت با دار و دسته های مزدور استکبار جهانی مبارزه کرد.
در بازگشت از کردستان به عضویت سپاه پاسداران درآمد و در قسمت موتوری پادگان ولی عصر(عج) به خدمت مشغول شد.
در زمانی که خوانین مزدور بیگانه در فارس به شرارت پرداخته بودند و در هماهنگی کامل با ناوگان متجاوز آمریکا در دهانه خلیج فارس مقاصد شومی را دنبال می کردند. همراه با جمعی از برادران سپاه به فیروزآباد رفت و در آن جا به سهم خود برای خنثی کردن این توطئه فعالیتی شایسته نمود.
سپس به جبهه نبرد شتافت پس از بازگشت از جبهه، مأمور حفاظت از مقامات عالی رتبه وزارت امور خارجه گردید اما صبح روز پنج شنبه نوزدهم فروردین ماه سال 1361 ،7 نفر از منافقین در بزرگراه مدرس به ماشین معاون وزیر امور خارجه شلیک نمودند، حسین برای نجات آقای منصوری باشجاعت تمام به دفع حملات منافقین پرداخت و با مهارت خاصی ماشین را از تیررس این جنایت کاران خارج کرد و با خون خود ثابت کرد که سلاح و تجهیزات در مقابل اراده مردان خدا ذوب شدنی است. سرانجام حسین در سن 23 سالگی بر اثر اصابت گلوله به سینه به درجه رفیع شهادت نائل آمد. از او 2 فرزند به یادگار مانده است.
سال 1353 مدرسه را رها کرد و در یک کارخانه چوب بری استخدام شد و با تلاش کوشش فراوان توانست اندکی پس انداز کند و تشکیل خانواده دهد.
سه سال قبل از پیروزی انقلاب هیئتی به نام جانبازان حضرت مهدی(عج) تشکیل داد، در جریان مبارزات ملت مسلمان علیه استبداد در تسخیر پادگان ها نقش داشت.
پس از واژگونی بساط سلطنت به خدمت جمهوری اسلامی درآمد و علاوه بر پاسداری در مساجد به آموزش و تعلیم فنون نظامی نیز پرداخت. با شروع غائله گروهک های ضد انقلاب در کردستان راهی این منطقه شد و در کنار شهید چمران به مدت یک ماه در سردشت با دار و دسته های مزدور استکبار جهانی مبارزه کرد.
در بازگشت از کردستان به عضویت سپاه پاسداران درآمد و در قسمت موتوری پادگان ولی عصر(عج) به خدمت مشغول شد.
در زمانی که خوانین مزدور بیگانه در فارس به شرارت پرداخته بودند و در هماهنگی کامل با ناوگان متجاوز آمریکا در دهانه خلیج فارس مقاصد شومی را دنبال می کردند. همراه با جمعی از برادران سپاه به فیروزآباد رفت و در آن جا به سهم خود برای خنثی کردن این توطئه فعالیتی شایسته نمود.
سپس به جبهه نبرد شتافت پس از بازگشت از جبهه، مأمور حفاظت از مقامات عالی رتبه وزارت امور خارجه گردید اما صبح روز پنج شنبه نوزدهم فروردین ماه سال 1361 ،7 نفر از منافقین در بزرگراه مدرس به ماشین معاون وزیر امور خارجه شلیک نمودند، حسین برای نجات آقای منصوری باشجاعت تمام به دفع حملات منافقین پرداخت و با مهارت خاصی ماشین را از تیررس این جنایت کاران خارج کرد و با خون خود ثابت کرد که سلاح و تجهیزات در مقابل اراده مردان خدا ذوب شدنی است. سرانجام حسین در سن 23 سالگی بر اثر اصابت گلوله به سینه به درجه رفیع شهادت نائل آمد. از او 2 فرزند به یادگار مانده است.
[ شنبه 10 مرداد 1394 ] [ 6:28 PM ] [ مهدی گلشنی ]
درباره وبلاگ
