حسن صالحی
| نام پدر: اکبر | تاریخ تولد: 02/01/1328 |
| محل تولد: ایران - مرکزی - خنداب | تاریخ شهادت: 12/03/1377 |
| محل شهادت: دادگاه انقلاب اسلامی-تهران | طول مدت حیات: 49 سال |
| مزار شهید: بهشت زهرا(س)-تهران | |
زندگینامه
حاج‌حسن صالحي در دوم فروردين ماه سال 1328 در شهرستان خنداب واقع در استان مرکزي در يک خانواده کشاورز چشم به جهان گشود و پس از مدتي به همراه خانواده خود به تهران مهاجرت نمود. او از طفوليت در خانواده مذهبي رشد يافته و در محافل و هيأت‌هاي مذهبي با فرهنگ و قرآن و اهل بيت عصمت و طهارت آشنايي پيدا کرد و در هنگام تحصيل به عنوان تکنسين تجربي در طراحي ساختمان مشغول شد.
او در زمان شکوفايي انقلاب به تبعيت از قائد عظيم‌الشأن خميني کبير(ره) همانند خيل عظيم مردم به پا خاسته و شجاعانه در تظاهرات و درگيري‌هاي خياباني يوم‌الله 17 شهريور و 22 بهمن 1357 شرکت داشت و از هيچ کوششي در به ثمر رسيدن انقلاب اسلامي فروگذار نکرد.
پس از پيروزي انقلاب از اولين کساني بود که در جمع پاسداران زندان قصر به منظور حراست از دستاوردهاي انقلاب و مبارزه با توطئه‌گران داخلي حضور پيدا کرد و سپس در سنگر دادستاني انقلاب اوين فعاليت خود را استمرار بخشيد. تلاش مخلصانه او در خصوص حفاظت فيزيکي و ممانعت از نفوذ دشمن در محيط کار و همکاري بي‌شائبه در سازماندهي امور انتظامي و دايره تسليح دادگاه‌هاي انقلاب زبانزد بود.
در دوران دفاع مقدس چندين بار توفيق حضور در واحدهاي پشتيباني از رزمندگان اسلام را يافت.
او فردي متواضع، خوشرو، فروتن، و برخورد دلسوزانه با ارباب رجوع داشت که در ياد ماندگار است.
صالحي آرزومند شهادت بود و سرانجام در بعد از ظهر روز سه‌شنبه دوازدهم خرداد 1377 هم زمان با ولادت حضرت امام موسي‌کاظم(ع) و در نهمين سالگرد امام راحل بر اثر انفجار بمبي که توسط منافقين مزدور وابسته به اجانب در محل دادگاه‌هاي انقلاب تهران کار گذاشته شده بود آهنگ پرواز به منزلگاه عشق را کرد و رب‌الارباب او را هم‌چون شهيدان سرفراز کربلا با بدني قطعه قطعه به نزد خود فرا خواند و مزد يک عمر زندگي شرافتمندانه را در 49 سالگي به وي عطا فرمود.
او در آخرين لحظات عمر همگي را سفارش به اطاعت و حمايت از ستون اصلي خيمه انقلاب «ولايت فقيه» کرد و پيکر مطهرش در بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد.
او در زمان شکوفايي انقلاب به تبعيت از قائد عظيم‌الشأن خميني کبير(ره) همانند خيل عظيم مردم به پا خاسته و شجاعانه در تظاهرات و درگيري‌هاي خياباني يوم‌الله 17 شهريور و 22 بهمن 1357 شرکت داشت و از هيچ کوششي در به ثمر رسيدن انقلاب اسلامي فروگذار نکرد.
پس از پيروزي انقلاب از اولين کساني بود که در جمع پاسداران زندان قصر به منظور حراست از دستاوردهاي انقلاب و مبارزه با توطئه‌گران داخلي حضور پيدا کرد و سپس در سنگر دادستاني انقلاب اوين فعاليت خود را استمرار بخشيد. تلاش مخلصانه او در خصوص حفاظت فيزيکي و ممانعت از نفوذ دشمن در محيط کار و همکاري بي‌شائبه در سازماندهي امور انتظامي و دايره تسليح دادگاه‌هاي انقلاب زبانزد بود.
در دوران دفاع مقدس چندين بار توفيق حضور در واحدهاي پشتيباني از رزمندگان اسلام را يافت.
او فردي متواضع، خوشرو، فروتن، و برخورد دلسوزانه با ارباب رجوع داشت که در ياد ماندگار است.
صالحي آرزومند شهادت بود و سرانجام در بعد از ظهر روز سه‌شنبه دوازدهم خرداد 1377 هم زمان با ولادت حضرت امام موسي‌کاظم(ع) و در نهمين سالگرد امام راحل بر اثر انفجار بمبي که توسط منافقين مزدور وابسته به اجانب در محل دادگاه‌هاي انقلاب تهران کار گذاشته شده بود آهنگ پرواز به منزلگاه عشق را کرد و رب‌الارباب او را هم‌چون شهيدان سرفراز کربلا با بدني قطعه قطعه به نزد خود فرا خواند و مزد يک عمر زندگي شرافتمندانه را در 49 سالگي به وي عطا فرمود.
او در آخرين لحظات عمر همگي را سفارش به اطاعت و حمايت از ستون اصلي خيمه انقلاب «ولايت فقيه» کرد و پيکر مطهرش در بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد.
[ شنبه 17 مرداد 1394 ] [ 2:51 PM ] [ مهدی گلشنی ]
درباره وبلاگ
