علی صلح میرزایی
| نام پدر: - | تاریخ تولد: - / - /1336 |
| محل تولد: ایران - همدان - تویسرکان - سبحان | تاریخ شهادت: 05/04/1359 |
| محل شهادت: تهران_ خیابان ولی عصر(ج) | طول مدت حیات: 23 سال |
| مزار شهید: - | |
زندگینامه
علی صلح میرزائی در سال 1336 در روستای قریه سبحان از شهرستان تویسرکان از توابع استان همدان در خانواده ای مذهبی و فقیر به دنیا آمد. علی از کودکی فردی باهوش بود به طوری که همیشه در مدرسه شاگرد اول بود. پس از پایان تحصیلات ابتدائی به علت فقر مادی مجبور به ترک تحصیل شد و در حالی که بیش از 13 سال نداشت برای کار کردن به تهران آمد و در یک کارگاه پیراهن دوزی مشغول کار شد. چند سالی به همین منوال گذشت تا این که ایام سربازی او فرا رسید و او به سربازی رفت. در حین سربازی با افرادی آگاه و انقلابی آشنا شد و تحت تأثیر آن ها قرار گرفت و دگرگون شد. وی با عشق و علاقه ای که به اسلام داشت در صدد آگاهی دیگران برآمد و کتاب های آموزنده و آگاهی بخش را می خواند و به دیگران نیز خواندن آن ها را توصیه می کرد.
در سال های اختناق با دوستانش در مسجد جمع می شدند و پس از پایان نماز جماعت به بحث و گفت گو می پرداختند. این جلسات بسیار آموزنده بود. علی فردی مهربان، بی تکبر و صادق بود و ظاهری ساده داشت. پس از پایان خدمت نظام به میان خانواده ی خود برگشت. وی در مورد یادگیری قرآن و هم چنین نماز به دوستان و آشنایان خود تأکید زیادی داشت و در کلیه تظاهرات و راهپیمائی ها شرکت می کرد و همیشه در پایان تظاهرات می گفت که ما شایستگی شهادت را نداشتیم والا شهید می شدیم.
پس از پیروزی انقلاب علی وارد یکی از کمیته های جنوب تهران شد و به محض تشکیل سپاه وارد سپاه شد. علی با صداقت فراوان شب و روز به فعالیت در سپاه مشغول بود. در آموزش اسلحه مهارت عجیبی داشت و مرتب در میدان های آموزشی به آموزش دیگر برادران خود مشغول بود. علی مدتی نیز در کردستان خدمت نمود و سرانجام در تاریخ 5/4/1359 در خیابان ولی عصر تهران نرسیده به پارک ساعی توسط ضد انقلاب و گروهک های منافق در سن 23 سالگی به درجه ی رفیع شهادت رسید. خدایش رحمت کند.
در سال های اختناق با دوستانش در مسجد جمع می شدند و پس از پایان نماز جماعت به بحث و گفت گو می پرداختند. این جلسات بسیار آموزنده بود. علی فردی مهربان، بی تکبر و صادق بود و ظاهری ساده داشت. پس از پایان خدمت نظام به میان خانواده ی خود برگشت. وی در مورد یادگیری قرآن و هم چنین نماز به دوستان و آشنایان خود تأکید زیادی داشت و در کلیه تظاهرات و راهپیمائی ها شرکت می کرد و همیشه در پایان تظاهرات می گفت که ما شایستگی شهادت را نداشتیم والا شهید می شدیم.
پس از پیروزی انقلاب علی وارد یکی از کمیته های جنوب تهران شد و به محض تشکیل سپاه وارد سپاه شد. علی با صداقت فراوان شب و روز به فعالیت در سپاه مشغول بود. در آموزش اسلحه مهارت عجیبی داشت و مرتب در میدان های آموزشی به آموزش دیگر برادران خود مشغول بود. علی مدتی نیز در کردستان خدمت نمود و سرانجام در تاریخ 5/4/1359 در خیابان ولی عصر تهران نرسیده به پارک ساعی توسط ضد انقلاب و گروهک های منافق در سن 23 سالگی به درجه ی رفیع شهادت رسید. خدایش رحمت کند.
[ شنبه 17 مرداد 1394 ] [ 2:55 PM ] [ مهدی گلشنی ]
درباره وبلاگ
