محمدمهدی عراقی
| نام پدر: - | تاریخ تولد: - / - /1309 |
| محل تولد: ایران - تهران - تهران | تاریخ شهادت: 04/06/1358 |
| محل شهادت: خیابان زمرد - تهران | طول مدت حیات: 48 سال |
| مزار شهید: قم | |
زندگینامه
محله ی پاچنار تهران در سال 1309 میزبان قدوم مهدی بود، کودکی از تبار پیروان سیدالشهدا (ع) که نمی توانست در مقابل ظلم سکوت کند. هنوز کودکی بیش نبود، که به علت فقر مالی خانواده به کار در بازار تهران روی آورد و همانند دیگر کودکان محله به مدرسه رفت و چندی بعد به عنوان سردسته جوانان مذهبی محله پاچنار شناخته شد. تا آن جا که یکی از کشتی گیران جوان محله را که دین اسلام را محترم نمی داشت در صحنه مسابقه به زمین زد، تا درس عبرتی باشد برای معاندین دین پاک نبی اکرم (ص).
سال 1324 مهدی 15 ساله به عضویت شورای مرکزی فداییان اسلام درآمد و تا زمان شهادت سید مجتبی نواب صفوی (رهبر فداییان) در این گروه ماند و در تمام فعالیت ها مشارکت مستقیم و غیرمستقیم داشت. عراقی در دوره دبیرستان از تحصیل انصراف داد و مبارزاتش را به شکل گسترده ای از پی گرفت.
عراقی به همراه 353 نفر دیگر در محل زندان قصر متحصّن شد و به دستگیری شهید نواب صفوی اعتراض کرد. بعد از این جریان عراقی ازدواج کرد و تا سال 1341 و آشنایی با اندیشه های والای امام (ره) سکوت نمود. در سال 1342 هیئت های مؤتلفه را بنیان نهاد و در جریان 15 خرداد و مقابله با کاپیتولاسیون آمریکایی، پخش اعلامیه های امام و اعدام انقلابی حسن علی منصور نقش به سزایی ایفا کرد.
تشکیل هیئت های مؤتلفه با نظر امام (ره) تحت نظارت شورای روحانیت مورد تأیید امام (ره) و با عضویت آیت الله مطهری، آیت الله بهشتی، آیت الله انواری و حجت الاسلام مولائی مبارزات خود را آغاز کرد. در عاشورای سال 1342 مهدی به منظور بزرگداشت مقام شامخ امام حسین (ع) تظاهراتی را سازماندهی نمود و در همین مراسم دستگیر شد. اما خودش را با نام معمار معرفی کرد و پس از 2 ماه آزاد شد. بعد از به هلاکت رساندن منصور عراقی به حبس ابد محکوم گردید و به عنوان نماینده ی زندانیان در آشپزخانه زندان قصر فعالیت سیاسی خود را از سر گرفت و چندی بعد دولت او را به بهانه پول دادن به یکی از زندانیان به برازجان تبعید کرد. اما بعد از اندک مدتی به زندان قصر انتقال یافت.
توان بالای حاج مهدی در سازماندهی و روحیه بخشیدن به مبارزین مسلمان و مقاومت در برابر شکنجه های ساواک زبانزد همه بود. او در سال 1355 از زندان آزاد شد و مبارزه ی خویش را در خارج از زندان از سر گرفت. با هجرت امام (ره) به پاریس، او مسئولیت تدارکات اقامتگاه امام در نوفل لوشاتو را پذیرفت.
پس از بازگشت امام خمینی به ایران مسئولیت انتظامات بخشی از مدرسه ی علوی و رفاه، سرپرستی زندان قصر، ریاست واحد اجرایی بنیاد مستضعفان، مدیریت مالی مؤسسه کیهان، عضویت در هیئت تحریریه ی کیهان و عضویت در شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی را عهده دار شد.
سرانجام در ساعت 7:15 روز یکشنبه چهارم شهریورماه سال 1358 در حالی که همراه فرزندش حسام عازم محل کار بود به وسیله 3 موتور سوار از اعضای گروه فرقان در خیابان زمرد (پشت حسینیه ارشاد) مورد حمله قرار گرفت و در سن 48 سالگی جان به جان آفرین تسلیم کرد.
پیکر مطهر این دو شهید بزرگوار به شهر قم انتقال یافت و با حضور حضرت امام (ره) که شخصاً از میدان سعیدی قم تا نزدیک صحن حضرت معصومه (ع) پیکر این شهید را تشییع فرمودند، به خاک سپردند.
سال 1324 مهدی 15 ساله به عضویت شورای مرکزی فداییان اسلام درآمد و تا زمان شهادت سید مجتبی نواب صفوی (رهبر فداییان) در این گروه ماند و در تمام فعالیت ها مشارکت مستقیم و غیرمستقیم داشت. عراقی در دوره دبیرستان از تحصیل انصراف داد و مبارزاتش را به شکل گسترده ای از پی گرفت.
عراقی به همراه 353 نفر دیگر در محل زندان قصر متحصّن شد و به دستگیری شهید نواب صفوی اعتراض کرد. بعد از این جریان عراقی ازدواج کرد و تا سال 1341 و آشنایی با اندیشه های والای امام (ره) سکوت نمود. در سال 1342 هیئت های مؤتلفه را بنیان نهاد و در جریان 15 خرداد و مقابله با کاپیتولاسیون آمریکایی، پخش اعلامیه های امام و اعدام انقلابی حسن علی منصور نقش به سزایی ایفا کرد.
تشکیل هیئت های مؤتلفه با نظر امام (ره) تحت نظارت شورای روحانیت مورد تأیید امام (ره) و با عضویت آیت الله مطهری، آیت الله بهشتی، آیت الله انواری و حجت الاسلام مولائی مبارزات خود را آغاز کرد. در عاشورای سال 1342 مهدی به منظور بزرگداشت مقام شامخ امام حسین (ع) تظاهراتی را سازماندهی نمود و در همین مراسم دستگیر شد. اما خودش را با نام معمار معرفی کرد و پس از 2 ماه آزاد شد. بعد از به هلاکت رساندن منصور عراقی به حبس ابد محکوم گردید و به عنوان نماینده ی زندانیان در آشپزخانه زندان قصر فعالیت سیاسی خود را از سر گرفت و چندی بعد دولت او را به بهانه پول دادن به یکی از زندانیان به برازجان تبعید کرد. اما بعد از اندک مدتی به زندان قصر انتقال یافت.
توان بالای حاج مهدی در سازماندهی و روحیه بخشیدن به مبارزین مسلمان و مقاومت در برابر شکنجه های ساواک زبانزد همه بود. او در سال 1355 از زندان آزاد شد و مبارزه ی خویش را در خارج از زندان از سر گرفت. با هجرت امام (ره) به پاریس، او مسئولیت تدارکات اقامتگاه امام در نوفل لوشاتو را پذیرفت.
پس از بازگشت امام خمینی به ایران مسئولیت انتظامات بخشی از مدرسه ی علوی و رفاه، سرپرستی زندان قصر، ریاست واحد اجرایی بنیاد مستضعفان، مدیریت مالی مؤسسه کیهان، عضویت در هیئت تحریریه ی کیهان و عضویت در شورای مرکزی حزب جمهوری اسلامی را عهده دار شد.
سرانجام در ساعت 7:15 روز یکشنبه چهارم شهریورماه سال 1358 در حالی که همراه فرزندش حسام عازم محل کار بود به وسیله 3 موتور سوار از اعضای گروه فرقان در خیابان زمرد (پشت حسینیه ارشاد) مورد حمله قرار گرفت و در سن 48 سالگی جان به جان آفرین تسلیم کرد.
پیکر مطهر این دو شهید بزرگوار به شهر قم انتقال یافت و با حضور حضرت امام (ره) که شخصاً از میدان سعیدی قم تا نزدیک صحن حضرت معصومه (ع) پیکر این شهید را تشییع فرمودند، به خاک سپردند.
[ یک شنبه 18 مرداد 1394 ] [ 3:39 PM ] [ مهدی گلشنی ]
درباره وبلاگ
