آمدند، زدند و بردند و سینه زدیم و خواندیم و اشک ریختیم. چراغها را خاموش کردند. بیچاره ها نمی دانستند که بهترین خدمت را کرده اند .

عزاداری در فضای تاریک، تا صبح ادامه داشت و چقدر با حال بود!                                                                     

راوی: آزاده نظامعلی طالیپور- خلخال