محمدرضا کاردان
| نام پدر: اصغر | تاریخ تولد: 01/01/1335 |
| محل تولد: ایران - قم - قم | تاریخ شهادت: 01/02/1361 |
| محل شهادت: تهران | طول مدت حیات: 26 سال |
| مزار شهید: گلزارشهدای شیخان-قم | |
زندگینامه
محمدرضا در اول فروردين 1335 در خانواده مذهبي و مؤمن در شهر خون و قيام قم به دنيا آمد و تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در زادگاهش سپري کرد و جهت ادامه تحصيل وارد مدرسه عالي قضايي و اداري قم شد و در سال 1357 با اخذ ليسانس قضايي فارغ‌التحصيل گرديد و مهياي سفر به فرانسه براي ادامه تحصيل شد ولي با خروش مردم مسلمان عليه رژيم استبداد طاغوت روبه‌رو شد و از سفر منصرف گرديد و به عنوان داديار در شهرستان هواز مشغول به خدمت گرديد. او الهام از آيات قرآن ايمان و هجرت و جهاد را سرلوحه زندگي خود قرار داد و با رفتن به شهرهاي اروميه، کردستان، مشکين‌شهر، بندرانزلي، بجنورد و شيروان مخلصانه در سنگر دادگاه به حراست از دستاورد عظيم جمهوري اسلامي پرداخت و بعد به موجب حکم شهيد آيت‌الله قدوسي به دادگاه انقلاب اسلامي تهران منتقل شد و به مقابله با دسيسه‌هاي گروهک‌ها و منافقين و شناسايي و خنثي کردن توطئه‌هاي آنان شبانه روز مجاهدت نمود و در اين مسير به شناسايي خانه‌هاي تيمي و کشف انبار سلاح مزدوران وابسته مي‌توان اشاره کرد که چندين بار مورد سوءقصد قرار گرفت.
محمدرضا فردي مؤدب، متين، باوقار و بسيار کم‌حرف و پرکار بود. به مطالعه علاقه زياد داشت به بزرگ‌ترها احترام مي‌گذاشت و با کوچک‌ترها مهربان بود. صله‌رحم به جاي مي‌آورد. نماز جماعت او هرگز ترک نمي‌شد و به ديگران نيز در مورد نماز توصيه مي‌کرد و آرزوي رفتن به جبهه را داشت. او عاشق شهادت بود و هميشه مي‌گفت «خدايا به من توفيق بده که در راه تو کشته شوم.»
عاقبت در تاريخ 1 ارديبهشت ماه سال 1361 توسط منافقي به ظاهر توبه کرده که با آن‌ها طرح دوستي ريخته بود از پشت سر مورد اصابت گلوله قرار گرفت و در 26 سالگي در تهران به شهادت رسيد. کلمه شهيد زينت‌بخش نام او و چون مدالي پرافتخار بر سينه‌ي مادر داغدارش و چون تاجي بر سر پدر سپيدموي و افتخاري براي خانواده‌اش شد.
پيکر پاکش را در گلزار شهداي شيخان قم به خاک سپردند.
محمدرضا فردي مؤدب، متين، باوقار و بسيار کم‌حرف و پرکار بود. به مطالعه علاقه زياد داشت به بزرگ‌ترها احترام مي‌گذاشت و با کوچک‌ترها مهربان بود. صله‌رحم به جاي مي‌آورد. نماز جماعت او هرگز ترک نمي‌شد و به ديگران نيز در مورد نماز توصيه مي‌کرد و آرزوي رفتن به جبهه را داشت. او عاشق شهادت بود و هميشه مي‌گفت «خدايا به من توفيق بده که در راه تو کشته شوم.»
عاقبت در تاريخ 1 ارديبهشت ماه سال 1361 توسط منافقي به ظاهر توبه کرده که با آن‌ها طرح دوستي ريخته بود از پشت سر مورد اصابت گلوله قرار گرفت و در 26 سالگي در تهران به شهادت رسيد. کلمه شهيد زينت‌بخش نام او و چون مدالي پرافتخار بر سينه‌ي مادر داغدارش و چون تاجي بر سر پدر سپيدموي و افتخاري براي خانواده‌اش شد.
پيکر پاکش را در گلزار شهداي شيخان قم به خاک سپردند.
[ سه شنبه 20 مرداد 1394 ] [ 12:10 PM ] [ مهدی گلشنی ]
درباره وبلاگ
