محمدعلی منتظری(حجت الاسلام)
نام پدر: حسین علی | تاریخ تولد: - / - /1323 |
محل تولد: ایران - اصفهان - نجف آباد | تاریخ شهادت: 07/04/1360 |
محل شهادت: ساختمان حزب جمهوری اسلامی | طول مدت حیات: 37 سال |
مزار شهید: قم |
زندگینامه
در سال 1323 چشمان خانواده اهل علم منتظری به جمال کودکی نورانی، روشن شد و محمدعلی پا به مرحله هستی نهاد. تحصیلاتش را درنجف آباد اصفهان آغاز کرد و از نوجوانی مشغول به کار شد. در سال 1337 برای ادامه تحصیل در علوم اسلامی به حوزه علمیه ی قم رفت. استعداد او برای درک مفاهیم اسلامی خصوصاً اقتصاد و سیاست اسلامی فوق العاده و چشمگیر بود چنان که حضرت امام (ره) فرمودند: «او یک متفکر اسلام شناس بود». درسال های 42 و 1341، همزمان با شروع نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) محمد مبارزات خود را آغاز کرد. وی در فروردین ماه سال 1344حین انتشار اعلامیه دستگیر و مدت 7 ماه در زندان قزل قلعه محبوس شد و تحت سخت ترین شکنجه ها نیز لب به سخن نگشود. پس از آزادی علیرغم منع رژیم به حوزه علمیه رفت و به تدریس اقتصاد مشغول شد. بعد از چند ماه به خارج از کشور سفر کرد و زندگی پربار 10 ساله خود را آغاز نمود. فعالیت های او در خارج از کشور شامل: ادامه تحصیل در محضر امام (حوزه علمیه نجف اشرف)، سفر به کشورهای عربی و برقراری تماس با رهبران جنبش های آزادی بخش اسلامی، تماس با دانشجویان خارج ازکشور در اروپا، تعلیم فنون نظامی در پایگاه های الفتح و فرستادن تعلیم دیدگان به ایران و... بود. پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران نهایت تلاش خود را برای حفظ این نهال نوخاسته به کار برد و در راستای پیشبرد این هدف عظیم موضوع تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را توسط شهید مطهری با امام (ره) در میان گذاشت. در انتخابات اولین دوره مجلس شورای اسلامی با کسب 97% آراء مردم نجف آباد به نمایندگی آن ها انتخاب شد. او در این ایام مجله عربی زبان «الشهید» را در سطح وسیعی از منطقه منتشر می نمود. محمدعلی منتظری همواره آماده فداکاری برای حفظ آرمان های انقلاب و نشر دستاوردهای آن به کل جهان بود و با سخنان بیدار کننده اش خطر ضد انقلاب و مهره های وابسته به غرب را به مردم و مسئولین گوشزد می کرد. منافقین گمراه که متوجه شده بودند منتظری تا زنده است از افشاگری و مقابله با آنان دست برنمی دارد، او و یاران هم پیمانش را در هفتم تیرماه 1360 در حزب جمهوری اسلامی به شهادت رساندند، غافل از این که درخت انقلاب ریشه در قلب ایرانیان دارد.