مهدی نصیری لاری
| نام پدر: میرزاحبیب الله | تاریخ تولد: 07/01/1312 |
| محل تولد: ایران - کرمان - سیرجان - سلطان آباد | تاریخ شهادت: 07/04/1360 |
| محل شهادت: ساختمان حزب جمهوری اسلامی | طول مدت حیات: 48 سال |
| مزار شهید: گلزار شهدای سیرجان | |
زندگینامه
مهدی نصیری لاری فرزند میرزاحبیب الله در هفتمین روز از فروردین ماه سال 1312 در روستای سلطان آباد از توابع ارزویه سیرجان دیده به جهان گشود. تقارن بهار طبیعت با شکفتن گل وجود او طراوتی زیبا به خانه بخشید. پدرش کشاورزی سخت کوش بود که در کسوت روحانیت از لار به سیرجان آمده بود و علاوه بر کشاورزی، به وعظ مردم نیز می پرداخت. مهدی از 5 سالگی راهی مکتب خانه شد. از آن جا که روستا فاقد دبستان بود، او با مطالعه کتب مذهبی و قرآن، خواندن و نوشتن را فرا گرفت. هشت ساله بود که از نعمت داشتن پدر محروم گردید. چندی بعد به شیراز رفت و در امتحانات متفرقه پایه های پنجم و ششم ابتدای شرکت کرد و موفق به ورود به دبیرستان شد و یک سال بعد با اخذ گواهی پایان این دوره با رتبه عالی وارد دانشسرا شد و موفق به اخذ مدرک کاردانی گردید. مظالم رژیم پهلوی روح بزرگ او را به تلاطم واداشت و مبارزات بر علیه رژیم، سبب قطع کمک هزینه تحصیلی اش در دانشسرا شد. تحصیل علوم دینی در کنار تحصیلات کلاسیک، روح بی قرار او را آرام نمود و آشنایی با بزرگانی چون شهید آیت الله دستغیب، از او مجاهدی آگاه ساخت. او که طبعی روان و قلمی پرتوان داشت در روزنامه های دیواری دانشسرا و روزنامه های محلی شیراز، مقاله هایی آتشین بر ضد رژیم به رشته تحریر درآورد تا آن جا که با وجود کسب رتبه اول در دانشسرا از ورود بدون آزمون او به دانشگاه ممانعت بعمل آمد و وی را به یکی از محروم ترین مناطق استان فارس (اوزرلارستان) منتقل کردند. هجرتی که او را در ادامه راه مبارزه حتی در سنگر مدرسه مصمم تر ساخت. روشنگری برای دانش آموزان در این سال ها (1335 تا 1332) برای او فرصتی مغتنم بود. مهدی در سال 1335 به خدمت سربازی فرا خوانده شد و در فروردین ماه سال 1338 ازدواج کرد. در سال 1341 موفق به ورود به دانشگاه تربیت معلم تهران شد و در همین ایام در جلسات مذهبی – سیاسی دکتر بهشتی و استاد مطهری شرکت کرد. پس از واقعه 15 خرداد 1342 مبارزات او نیز چون سایر حق طلبان به اوج رسید و این در حالی بود که مهدی در کسوت معلمی به سیرجان بازگشت و مدرسه را سنگری مقدس می دید. چندی بعد دامنه فعالیت های سیاسی او به بندرعباس و میناب و لار کشیده شد. در سال 1347 مدتی به جیرفت تبعید شد که پیگیری های مردم، دستگاه حکومت را وادار به آزاد ساختن وی نمود، اما مدتی بعد در سال 1354 مجدداً به اصفهان تبعید گردید و به دلیل فعالیت های سیاسی، بالاجبار و به دستور عوامل رژیم پهلوی ممنوع التدریس و بازنشسته شد. پس از آن برای شناختن مبارزان انقلابی به شهرهای مختلف سفر کرد تا این که انقلاب به پیروزی رسید و آفتاب امید، جان خسته او و همرزمانش را گرما بخشید. نصیری مدتی بعد به عنوان فرماندار سیرجان به خدمت پرداخت و در بهمن ماه سال 1358 به عنوان نماینده مردم لارستان به مجلس شورای اسلامی راه یافت و به عضویت کمیسیون امور اقتصادی مجلس درآمد و سرانجام ثمره عمری مجاهدت در راه خداوند را دید و در هفتم تیرماه سال 1360 در حادثه بمب گذاری حزب جمهوری اسلامی توسط منافقین در 48 سالگی به شهادت رسید و در بهشت زهرای سیرجان به خاک سپرده شد.
امروز اشعار و مقالات بر جای مانده از او، یادگاری ارزشمند برای ما و تنها فرزند ایشان می باشد.
امروز اشعار و مقالات بر جای مانده از او، یادگاری ارزشمند برای ما و تنها فرزند ایشان می باشد.
[ جمعه 23 مرداد 1394 ] [ 6:22 PM ] [ مهدی گلشنی ]
درباره وبلاگ
