جاده مانده است و من و این سر باقی مانده
رمقی نیست در این پیکر باقی مانده
نخل ها بی سر و شط از گل و باران خالی
هیچ کس نیست در این سنگر باقی مانده
تویی آن آتش سوزنده ی خاموش شده
منم این سردی خاکستر باقی مانده
گرچه دست و دل و چشمم همه آوار شده
باز شرمنده ام از این سر باقی مانده
روز و شب، گرم عزاداری شب بوهاییم
من و این باغچه ی پرپر باقی مانده
پیشکش باد، به یکرنگی ات ای مردترین
آخرین بیت در این دفتر باقی مانده
تا ابد، مردترین باش و علمدار بمان
با توام، ای یل نام آور باقی مانده
[ چهارشنبه 22 اردیبهشت 1395 ] [ 5:44 PM ] [ مهدی گلشنی ]
درباره وبلاگ
