چيزي شکفته در من
شوري، صدايي، نوري، لبخندي
با من سرشار بال سوخته قمريان
چتري سوراخ سوراخ
در باراني بي‌امان
نوري پريده رنگ، که در پستوي خانه نهان مي‌شود
عطري غريب، که در تاريکي سرگردان است
شکوفه‌ي تاباني که رو به زمستان دارد
چيزي شکفته در من
جمله جهان را فرياد مي‌زنم
عطر وطن دهانم را پر مي‌کند
[ چهارشنبه 5 خرداد 1395 ] [ 1:33 PM ] [ مهدی گلشنی ]
درباره وبلاگ
