آن روزها تلاطم «اروند» زنده بود
بر چهره‌هاي سوخته لبخند زنده بود
آن روزها ولوله آن روزهاي سرخ
آن روزها که «روح خداوند» زنده بود
در رود رود بدرقه‌ي سرخ جامگان
دامي غريب بر تن اسپند زنده بود
شيرين‌ترين حماسه‌ي فرهاديان جنگ
در لحظه‌هاي آتش و پيوند زنده بود
مردي که ذره ذره فراموش مي‌شود
روزي کنار خط پدافند زنده بود
واحسرتا که از اثر سرخ سوختن
باز آمدم که باز بگويند زنده بود