با توام اي آشناي صف‌شکن
قاصد گلواژه‌ي حب‌الوطن
موج دريا وامدار خشم تو
خواب دور است از حريم چشم تو
چشم تو شب را سترون کرده است
کربلا را قبله‌ي من کرده است
گام تو بر هر مسيري مي‌نشست
سردي نبض زمين را مي‌شکست
پنجه‌ات بر اهرمن تا مي‌رسيد
سينه‌اش را تندرآسا مي‌دريد
دجله و کرخه گواهت بوده‌اند
شاهد برق نگاهت بوده‌اند
امر حق در گوش تو آويزه بود
جُز شهادت کي تو را انگيزه بود
داغ ترکش کي تو را آزار داد
مرديت را گرمي بازار داد
از قلم کي آيد اين خيره‌سري
شعر من مانده است در اين داوري
دفترم را نام تو شيرازه کرد
لاله را خون تو پُرآوازه کرد
شرح تو کي درخور اين مثنوي است
مثنوي کوتاست شرحت معنوي است