وای دلی که داغ تو خاکسترش نکرد 
داغی که هیچ آیینه باورش نکرد 
وای دلی که حرمت زخم تو را نداشت 
داغ بهار سوخته ات پرپرش نکرد 
وای دلی که از همه فصل های زخم 
حتی غبار خاطره ای بر سرش نکرد 
جانش قرین نفرت فرداست بی گمان 
هر کوچه ای که لاله صمیمی ترش نکرد 
ابر هزار حادثه بارید سرخ و سبز 
وای دلی که این همه باران ترش نکرد