می آیی ای دلاورم اما سرت کجاست؟ 
آن دست های گمشده در سنگرت کجاست
در شعله بار صاعقه ای باغ لاله خیز
آن رنگ و بوی و روی گل پرپرت کجاست
سربند « یا حسین» تو کانروز گرمجوش
با دست خویش بست به سر مادرت کجاست
آن ساق پای خسته که چون ساقه های عرش
افتاده بود از کف «مین» در برت کجاست
چشمی که بوسه گاه پدر بود همچو شهر
در خاکریز معرکه ی سنگرت کجاست
می آیی و دوباره ی تن، اهدا به کربلاست
آن پاره های دیگری از پیکرت کجاست
چون سرو ایستاده به سنگر شدی کنون
ای استخوان سوخته، خاکسترت کجاست