کاش یک شب غزل خوانم کنی
همنشین ماه تابانم کنی
سر نهم بر آستان کوی تو
زیر پای خویش قربانم کنی
خسته ام از خویش، زین رنج سترگ
با نگاه خویش درمانم کنی
این ضریحت، آستان آرزو
می شود یک روز، مهمانم کنی ؟!
بر سر سرو خرامان روی تو
حاضرم یک قطره بارانم کنی
می شوم قربانیت جانان من !
آه اگر یک شب، غزل خوانم کنی
[ یک شنبه 9 خرداد 1395 ] [ 1:16 PM ] [ مهدی گلشنی ]
درباره وبلاگ
