غمـــــــي دارم که مادر زاد من نيسـت
سکوتــــــــم سايه‌ي فرياد من نيـست
در آن آشــــــــفته‌بازار حماســـــي
دوبيتـــــــــي گفته بودم ياد من نيسـت
به من گفتي که نخلستان کبود اسآآت
زمين از سيلــــــــي باران کبود اســـت
کسي از خود نمـــــــــــي‌پرسد خدايــا
چرا چشـــمان گنجشکان کبود اســت
گل و پــــروانه با من حــــــرف دارد
دل ديوانه بــــا مــــــن حــــرف دارد
بيا اي هــــــمدم تنهايـــــي مـــن
سکوت خانه با من حــــــــــــــــرف دارد
به سويت پرکشـــــــــــــيدن حــال دارد
صدايت را شــــــــــــــــنيدن حـــال دارد
اگر چه آخرين ديـــــــــــــدار تلــخ است
تو را يک لــــــــــــــحظه ديـدن حال دارد