سرگرد بسیجی ارتش که شیفته چمران شد   شهید رستمی به خاطر اینکه در شرایط شروع جنگ، خدمت در ستاد جنگ‌های نامنظم را بهتر دید، بدون اینکه مأموریتی از ارتش بگیرد، داوطلبانه به ستاد آمد و از آن روز به بعد هم طبق قانون نظام، حقوق ماهانه‌اش از سوی ارتش لغو شد.

به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، شهید ایرج رستمی از یاران نزدیک شهید چمران بود که تنها یک روز قبل از ایشان به شهادت رسید. در واقع روز ۳۰ خرداد سال ۶۰ که رستمی به عنوان یکی از نیروهای آموزش و عملیات ستاد جنگ‌های نامنظم در میدان رزم دهلاویه شهید شد، روز بعد شهید چمران به خط دفاعی دهلاویه آمده بود تا علاوه بر تعیین جانشینی برای رستمی دیداری با رزمندگان داشته باشد که خودش نیز با اصابت گلوله خمپاره دشمن آسمانی شد. در حالی که چند روزی است سالروز شهادت این سردار رشید جبهه‌ها را پشت سرگذاشته‌ایم، نگاهی گذرا به سیره و منش جهادی شهید رستمی می‌اندازیم.

 سیمای ماه‌گون

«یک سرگرد ارتشی که بعد فهمیدیم او اهل آشخانه است. او به میل خود به صورت بسیجی در مجموعه شهید چمران فعالیت می‌کرد. بنده دیده بودم او را مکرر. یک شب همراه مرحوم چمران نشسته بودیم و در مورد مسائل روز، مسائل جبهه و مسائلی که فردا داشتیم حرف می‌زدیم. دیدم در باز شد. شهید رستمی وارد شد. چندین روز بود که او را ندیده بودم. دیدم سرتاپاش گل‌آلود است. این پوتینش گل‌آلود، بدنش خاک‌آلود، صورتش خسته، ریشش بلند. اما چهره‌اش را که نگاه کردم دیدم مثل ماه این چهره می‌درخشد. نورانی بود. روزهای قبل من ندیده بودم این نورانیت را. رفته بود در یک منطقه عملیاتی فعالیت زیادی کرده بود و حالا آمده بود و می‌خواست گزارش بدهد. بعد از چندی هم به شهادت رسید.»

مقام معظم رهبری خاطره جالبی از شهید رستمی تعریف کرده بودند. از نورانیت پیش از شهادتش و صفای این سرگرد بسیجی ارتش که شیفته چمران شد و به خاطر اینکه در شرایط شروع جنگ، خدمت در ستاد جنگ‌های نامنظم را بهتر دید، بدون اینکه مأموریتی از ارتش بگیرد، داوطلبانه به ستاد آمد و از آن روز به بعد هم طبق قانون نظام، حقوق ماهانه‌اش از سوی ارتش لغو شد. ایرج رستمی سال ۱۳۲۰ در شهر آشخانه در شمال غربی استان خراسان شمالی به دنیا آمد. دوران تحصیل خود را با موفقیت در آشخانه طی کرد و پس از پایان دوران تحصیل مقدماتی، راهی دوره سربازی در مشهد مقدس شد. رستمی بعد از اتمام دوران سربازی به ارتش پیوست و به نیروی هوابرد شیراز منتقل و همزمان با خدمت در ارتش موفق به اخذ دیپلم شد و توانست به دانشگاه افسری نیز راه پیدا کند.

درخشش و بالندگی ایرج رستمی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی رخ داد. با گسترش دامنه آتش فتنه داخلی از سوی ضد انقلاب در کردستان، نیروهای ارتش به مرزهای غربی و شمال غربی اعزام شدند و در آنجا مسیر تازه‌ای در زندگی‌ شهید رستمی رقم خورد، چراکه رشادت‌هایش از دید دکتر مصطفی چمران دور نماند و این امر سبب آغاز یک دوستی عمیق بین این دو شد.

 
آموزش ستاد جنگ‌های نامنظم

شهید ایرج رستمی به همراه دکتر چمران در کردستان مجروح و برای مداوا به تهران منتقل شد که دوره درمانش ۹ ماه به طول انجامید. وی بعد از بهبودی‌اش که تقریبا مصادف با شروع جنگ تحمیلی شده بود، راهی جبهه‌ها شد و پس از مدتی به دستور شهید چمران مرکز آموزش نیروهای ستاد جنگ‌های نامنظم را راه‌اندازی کرد و مسئولیت آن مرکز (درب خزینه) از سوی شهید چمران بر عهده او گذاشته شد.

با شکل‌گیری مرکز آموزش به منطقه رفت و با طرح‌ریزی چندین عملیات در منطقه، ضربات سختی بر دشمن وارد آورد. در جریان هجوم دشمن به سمت سوسنگرد، رزمندگان ستاد جنگ‌های نامنظم، دهلاویه را که روستایی است در غرب سوسنگرد، خط مقدم خود قرار دادند. مدافعان دهلاویه ۱۰ روز سرسختانه در برابر دشمن مقاومت کردند تا اینکه در روز ۲۴ آبان ۱۳۵۹ دشمن با اشغال دهلاویه خود را به سوسنگرد رساند.

پس از شکستن حصر سوسنگرد، جاده دهلاویه و مرز چزابه در تصرف عراق بود. برای آزادسازی روستا و جاده دهلاویه، عملیاتی در ساعت ۳۰: ۴ بامداد ۶۰/۳/۲۶ با تلاش نیروهای ستاد جنگ‌های نامنظم و نیروهای سپاه به فرماندهی «ایرج رستمی» از دو محور روستای دهلاویه انجام گرفت و منجر به آزادی دهلاویه و عقب راندن دشمن تا یک کیلومتر بعد از دهلاویه شد.

سرانجام در بامداد ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ در حالی که «ایرج رستمی» و همرزمانش درگیری سختی با دشمن بعثی داشتند، بر اثر اصابت گلوله توپ دشمن در منطقه دهلاویه به درجه رفیع شهادت نائل شد.
 
عاشق و معشوق در پی هم

شهید چمران پس از اطلاع از موضوع شهادت ایرج رستمی سریع خود را به منطقه رساند و در مورد شهید «ایرج رستمی» گفت: خدا «رستمی» را دوست داشت و برد، اگر ما را هم دوست داشته باشد می‌برد که این دوری زیاد طول نکشید و «چمران» در‌‌ همان محل شهادت شهید «ایرج رستمی» با اصابت گلوله خمپاره۶۰ به شدت مجروح شد و حین انتقال به بیمارستان به شهادت رسید و به همسنگر خود پیوست.

نویسنده : غلامحسین بهبودی

منبع: روزنامه جوان