به گزارش دفاع پرس از مازندران، حجت‌الاسلام‌ محمدحسن جمشیدی از روحانیون آزاده‌ی شهرستان نکا است که در سال 61 به اسارت دشمن بعثی درآمد. وی نامه‌ای را در سال 62 از اسارتگاه دشمن برای فرزندش «مهدی» نوشته است؛ که به مناسبت 26 مرداد ماه، سالروز بازگشت آزادگان به میهن عزیز در ادامه می‌آید:

فرزندم مهدی جان! سلام

امید یک پدر اسیر دربند در این اسارتگاه چیست؟

ناگزیرم اولاً وضع زندگی خود را شرح دهم و سپس به امیدم برسم.

پسرم! من از مجموعه زمین خدا چند متری که بتوانم بخوابم، بنشینم و بایستم و مجموعه زندگی من یک زیلو، ٣عدد پتو و یک تشک ابری و لباسم ٢ پیراهن ساده، شلوار و یک پالتوی ارتشی مال سی و پنج سال قبل که از دکمه‌های آن معلوم شد که مال جنگ جهانی دوم است، به من رسیده است.

اما پسرم! این خانه‌ی کوچک از پهنای گیتی بزرگ‌تر است، زیرا این خانه هم خانه‌ی سکوت است و هم خانه‌ی فریاد.

سکوتش معلوم و فریادش عشق.

در این خانه همسایگانی دارم که آرام ندارند و آن چنان پر جوش و خروشند و عشق شهادت در سر دارند، گویی بیمارند.

چه خوب است در این خانه از این فرصت استفاده کنم و طبق فرموده مهدی جانم، قرآن بخوانم و با قرآن آشنا شوم، آیات خدا را بخوانم و حفظ کنم و سپس زمزمه کنم و بعد شعار زندگی کنم، باشد که این دل پرهیجان را آرامش دهد و بنا به گفته پسرم مهدی جان از آن برای خود توشه سازم و توشه را راهی سفر کنم و در انتظار دیدار الله بمانم.

پسرم! نوشتید دوری تو چون برای خداست تحمل آن مهم نیست، والله که دارم قسم یاد می‌کنم من هم چنینم، فراق فرزندانی همچون شما مؤدب و درس‌خوان و دلسوز و علاقمند به اسلام و قرآن مهم است ولی چون برای خداست هیچ است.

فقط آرزو دارم شما عزیزان همان طور که در عقیده و اعتقاد در حد اعلایی هستید، از نظر علمی پیشرفت کنید تا در آینده وجودتان مثمر ثمر باشد.

مهدی جان! محبت شما هم برای من عبادت است و بدانید برای خدا شما را دوست می‌دارم، شما امید اسلام و امید پدر پیر عزیزمان(امام راحل) هستید، برای من ناراحت نباشید.

مهدی جان! به جانت هم حالم خوب است و هم جایم جای خوبی است؛ باز هم تأکید می کنم حتماً و حتماً به دانشگاه برو، بعد از دانشگاه، به حوزه رفتن بهتر است.

نامه فرزند عزیزم حسین جان، به دستم رسیده خیلی خوشحال شدم؛ نمرات خود را ننوشت. وضع هاشم جان برایم مجهول است، هرچه شد برایم بنویسید و می‌دانی که از این چیزها ناراحت نمی‌شوم. ١١ ماه است که نامه ایشان به من نمی‌رسد.

غدیر جان و میثم جان و اباذر جان را سرپرستی کنید، محمد جان هم رشته خود را بنویسد و حتماً ادامه دهد.

شایان ذکر است، فرزند او «دانشجوی شهید مهدی جمشیدی» دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، در سال 65 در عملیات کربلای 5 در دشت خونین شلمچه به شهادت رسید.

24 دی‌ماه 69 پس از بازگشت آزاده سرافراز حجت‌الاسلام‌ و المسلمین محمدحسن جمشیدی به میهن، خبر شهادت فرزندش مهدی را به او دادند.

انتهای پیام/