به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، انفجار دفتر نخست وزیری جمهوری اسلامی ایران در هشتم شهریورماه سال 1360 و شهادت رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر محبوب ملت ایران توسط گروهک تروریستی و خودفروخته منافقین موجبات سرمستی دشمنان انقلاب اسلامی عموماً و نظامیان اشغالگر بعثی را خصوصاً که حدود 11 ماه از تجاوز و استقرارشان در عمق مناطق مرزی کشورمان می‌گذشت فراهم کرد. آنان بر این باور بودند کشوری که رئیس‌جمهور و نخست‌وزیرش را از دست بدهد و در وضعیت جنگی نیز به سر ببرد، حاکمیتش به زودی در آستانه سقوط قرار خواهد گرفت؛ لیکن اجرای عملیات شهیدان رجایی و باهنر در منطقه شمال جبهه کرخه کور باعث آزادسازی 15 کیلومتر مربع از اراضی اشغالی کشور شد؛ دست انتقام خدای متعال در این عملیات از آستین ملت مظلوم ولی مقتدر ایران برآمد و خواب مستی را از سر دشمن بعثی ربود.

پس از پایان یافتن عملیات شهید چمران در منطقه عمومی جنوب سوسنگرد، در تاریخ پنجم مردادماه سال 1360 لزوم ترمیم خطوط پدافندی و تثبیت مواضع نیروهای خودی در پشت خاکریز متصرفی از دشمن –که به طول پنج کیلومتر احداث شده بود– سبب طرح‌ریزی عملیات دیگری شد؛ لیکن اقدامات دشمن در اجرای طرح سد و موانع در منطقه در تاریخ 17 مرداد ماه سال 1360 باعث تأخیر و تغییراتی در اجرای طرح مانور عملیات شد.

در مدت کوتاهی شناسایی‌ها تکمیل شد و طرح مانور نهایی به تصویب فرماندهان نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران رسید.

در اوایل شهریورماه 1360 فرماندهان عمل‌کننده در منطقه حاضر شدند. فرمانده وقت سپاه حمیدیه، علی هاشمی درخواست تعویق حمله را مطرح کرد؛ این امر در ابتدا با مخالفت سایر فرماندهان روبه‌رو شد؛ وی در آن جلسه بیان کرد که علت درخواست برای تعویق عملیات دلیل تاکتیکی ندارد و نیروها در آمادگی کامل به سر می‌برند؛ ولی چیزی به او می‌گوید که اگر عملیات چند روز به عقب بیفتد اثرگذاری بیشتری خواهد داشت. سایرین به برادر هاشمی اعتماد کردند و تعویق در اجرای عملیات را پذیرفتند؛ تا اینکه انفجار دفتر نخست‌وزیری و شهادت محمدعلی رجایی رئیس‌جمهور و حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر محمدجواد باهنر نخست‌وزیر جمهوری اسلامی ایران رخ داد؛ امام امت، ملت ایران و رزمندگان اسلام به شدت محزون و دشمنان انقلاب اسلامی عموماً و نظامیان بعثی صدام خصوصاً خوشحال شدند. نیروهای عراقی بدمستی و شادمانی خود را از شنیدن خبر شهادت رجایی و باهنر، با بمباران عقبه‌های نیروهای خودی، اجرای آتش تهیه سنگین و تیراندازی کور با منور و سایر سلاح‌های سبک و نیمه‌سنگین در خطوط مقدم سراسر جبهه‌ها نشان دادند.

منطقه مذکور، تحت مسئولیت لشکر 9 زرهی سپاه سوم نیروی زمینی ارتش بعثی عراق به فرماندهی سرتیپ زرهی ستاد خلیل طالع الدوری بود.

سابقه نبرد در آن منطقه به تهاجم دشمن در هفته نخست جنگ تحمیلی به منظور قطع جاده حمیدیه-سوسنگرد-اهواز و شبیخون شهید علی غیور اصلی فرمانده عملیات سپاه اهواز برای بازپس‌گیری منطقه بازمی‌گردد. پس از نبرد روز نهم مهرماه سال 1359 و عقب زدن دشمن از آن منطقه، بار دیگر دشمن در تاریخ 23 آبان ماه سال 1359 به منظور دسترسی به شهر سوسنگرد با نیروهای بیشتر و با اتکا به قوای زرهی تهاجم دیگری را در آن منطقه سازمان داد؛ ولی عملیات غرورآفرین 26 آبان ماه سال 1359 با محوریت شهید دکتر مصطفی چمران، به خروج سوسنگرد و منطقه شمالی کرخه کور از دست دشمن منجر شد. در تاریخ 15 دی‌ماه سال 1359 نیز با اجرای مرحله اول عملیات نصر بخش‌هایی از این منطقه و سرزمین‌های جنوبی کرخه کور از لوث وجود دشمن بعثی پاک شد.

بنابر این سابقه نبردهای خونین این منطقه اهمیت و استراتژیک بودن معابر وصولی آن را نشان می‌داد و تمام فرماندهان نظامی و پاسدار مستقر در منطقه برای اولویت دادن به بیرون راندن متجاوز از آن منطقه آمادگی و هماهنگی کامل داشتند.

علی هاشمی پیشنهاد کرد که نام عملیات را «شهیدان رجایی و باهنر» بگذارند و انتقام خون آن دو یار و غمخوار امام و مردم را از دشمنان اسلام بستانند؛ که مورد موافقت همگان قرار گرفت. از آن پس با وجود ضیق وقت همه فرماندهان عمل‌کننده و نیروها برای تکمیل کارها و فراهم کردن مقدمات آن انتقام الهی آماده شدند.

سرانجام پس از تاریکی کامل هوا در تاریخ 10 شهریور ماه سال 1360 رزمندگان اسلام با قلبی سوزان و چشمانی اشکبار، به سوی خط دشمن حرکت کردند؛ هنوز لحظاتی از سرازیر شدن نیروهای خودی به خاکریز احداثی دشمن که به طول هزار و 200 متر واقع در 300 متری شمال رودخانه کرخه کور کشیده شده بود، نگذشته بود که آتش خشم رزمندگان اسلام با چکاندن ماشه سلاح‌ها قوای دشمن را در بر گرفت و درگیری آغاز شد. سرعت عمل نیروهای خودی سبب شد که مواضع دشمن فرو بریزد و واحدهایی از دشمن که از آن جهنم هولناک جان به در برده بودند به جنوب کرخه کور عقب‌نشینی کرده و در آنجا خطوط پدافندی تشکیل دهند.

پس از موفقیت عملیات و تثبیت منطقه در 11 شهریورماه سال 1360، علی هاشمی اطلاعیه‌ای به این مضمون صادر کرد: «خون شهدا «کرخه کور» را به «کرخه نور» مبدل کرد».

سازمان رزم نیروهای خودی در این عملیات شامل ارتش جمهوری اسلامی ایران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ستاد جنگ‌های نامنظم شهید دکتر مصطفی چمران بود.

انتهای پیام/