مهدی اسماعیلی روزبهانی

وصیت نامه

هم اكنون كه دست به قلم برده ام تا وصیت نامه اى بنویسم هنگام نماز مغرب است و نداى دلنشین قرآن محوطه را پر كرده است و انسان را به یاد شهادت مى اندازد؛ و در حالى كه خورشید غروب كرده و عالم جامه ى غم به دل گرفته، این صوت زیباى قرآن توجه آدمى را به سوى كربلاى حسین(علیه السلام) جلب نموده است. 
سلام بر شما اى پدر و مادر عزیزم و كسانى كه این وصیت نامه را از راه هاى پر پیج و خم منطقه ى آزاد شده ى فتح المبین مى خوانید، مى دانم كه این آخرین نوشته اى است كه از جانب من به دستتان رسید. مادر جان چه بگویم و چگونه بگویم؟ مى دانم كه هر مادرى آرزو دارد كه عروسى فرزندش را ببیند ولى عروسى من شهادت است و به هنگامى كه براى خواستگارى به خط مقدم مى روم تا عروس خویش را ملاقات كنم، دشمن نقل هاى سربى بر سر و روى من خواهد پاشید. در آن هنگام است كه عروس شهادت را نیز به آغوش خواهم كشید و وقتى مرا در تابوت مى گذارند كه به حجله ى ابدى ببرند پیراهن مشكى بر تن خواهى كرد و تابوتم را تكبیر گویان بدرقه خواهى نمود و هنگامى كه به اطاق حجله رفتم از طرف خداوند ملك ها، عروسیم را تبریك خواهند گفت و این بزرگ ترین افتخارى است بر هر مادرى كه عروسى فرزندش را ملائك تبریك بگویند. 
پدر عزیزم مى دانم كه امید آن روزى را داشتى كه در پیرى عصاى دستت باشم لیكن خودت باید این را بهتر بدانى كه اسلام بالاتر از این حرف ها است و من امانتى نزد شما بودم و باید افتخار كنید كه امانت خویش را اینگونه تحویل داده اى. تنها وصیت من این است كه تا جایى كه جان در بدن دارید دنباله رو خط رهبر عزیز باشید و حرف هاى ایشان را در زندگى خویش سرمشق قرار دهید كه او نایب بر حق امام زمان (عج) است و از ایشان فرمان مى گیرد. در نمازها و دعاها امام عزیز را دعا كنید و از خدا بخواهید تا انقلاب مهدى (عج) او را حفظ كند. براى شفاى مجروحین و معلولین انقلاب دعا كنید كه به فرموده ى امام عزیز، اینان اسناد جنایت ابر قدرت ها هستند. 
پدر و مادر و خواهران و برادران عزیزم، شما براى من بسیار زحمت كشیده اید و من براى شما نتوانستم كارى انجام دهم از این بابت از همه ى شما معذرت مى خواهم و از این كه من به شهادت رسیده ام ناراحت نباشید براى این كه خداوند وعده كرده است: 
(الَّذِینَ ءَامَنُوا وَهَاجَرُوا وَجَـاهَدُوا فِى سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَا لِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ أَعْظَمُ دَرَجَةً عِندَ اللَّهِ وَأُولَـئِكَ هُمُ الْفَآئِزُونَ)؛ 
آنان كه هجرت كردند و كوشاگر در راه خدا بودند، با مال و جانشان، رستگارند و ارزش بزرگى نزد خداوند دارند.

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از