رحم علی اسماعیلی برم مرغابی

وصیت نامه

«اي عزيزانم شايد اين آخرين سخني باشد که با شما در اين دنيا مي‌گويم، زيرا همان راه شهيدان کربلاي حسين(ع) را انتخاب کرده‌ايم. لذا بوي شهادت از هم‌اکنون به مشامم مي‌رسد. زيرا از خداوند تبارک و تعالي خواسته‌ام که اگر صلاح بداند مرا به مرگ طبيعي نميراند و مرگ مرا شهادت در راه خودش قرار دهد. هر چه‌قدر که مي‌توانيد به طرف خدا و پيغمبر خدا و ائمه اطهار حرکت کنيد. مبادا کوچک‌ترين سهل‌انگاري نسبت به دين اسلام بشود. هميشه به ياد خدا باشيد، زيرا تنها با ياد خدا بودن است که انسان بر تمام مشکلات پيروز مي‌شود. مسئوليت سنگيني را تحمل مي‌نمايد پس خدا را شکر کنيد که رهبرمان روح‌الله، هدف‌مان لقاءالله، و زير پرچم لا اله الا الله و محمد رسول‌الله عليه دشمنان اسلام و قرآن مي‌جنگيم. اين‌جا دانشگاه امام زمان(عج) است. دانشگاهي که رزمنده، اسلحه‌اش قلم و خونش مرکب مي‌شود و اسلام را حمايت مي‌کند پس بياييد به ياري رزمندگان براي اين دانشگاه شرايط سني مطرح نيست، شماها مي‌دانيد که درخت اسلام به وسيله اين خون‌ها آبياري شده است. همان‌طور که درخت احتياج به آب دارد، بايد ما خون بدهيم تا اين درخت نوشکفته رشد کند. پس ما براي چه يک لحظه وقت خود را بيهوده بگذرانيم. آن وقت زندگي برايمان زيباست که در راه و در سرزمين کربلا برويم تا به انسانيت خويش برسيم و در نهايت به هواداران حسين(ع) بپيونديم. از اين لحظه با خون تمام شهيدان که در راه اعتلاي اسلام راستين ريخته شده ميثاق مي‌بنديم، ما مي‌ميريم تا به رنج‌ديدگان جامعه‌هاي فردا بگوييم که زندگي در حال رفتن است، و مقصد پايان زندگي انسان است. همه يکسان به مرگ مي‌رسند ولي همه يکسان زندگي نکرده‌اند. بايد در راه پيروزي اسلام قدم برداشت. کسي که سرنوشتش کشته شدن در راه خداست. مسئله‌ اين نيست که ما شهيد گرديم.»

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از