علی اکبر اشرفی

وصیت نامه

بسم الله الرحمن الرحیم 
«اللهم انی اسئلک الامان یوم لاینفع مال و لابنون الا من أتی الله بقلب سلیم و أسئلک الامان یوم یعص الظالم علی یدیه یقول یا لیتنی اتخذت مع الرسول سبیلاً و أسئلک الامان یوم یعرف المجرمون بسیماهم». «خدایا، من جداً از تو امان می خواهم، روزی که سودی ندهد مالی و فرزندانی به هیچ کس مگر به کسی که آرد به خدا روی سالم (بی عیب) و از تو امان می خواهم، روزی که گزد ستمکار، پشت دست هایش را، به علامت پشیمانی و گوید: کاشکی گرفتمی به اتفاق پیامبر راهی و از تو امان می خواهم، روزی که مجرمین به چهره هایشان شناخته می شوند».
اینجانب، علی اکبر اشرفی، وصیت نامه ام را به نام خدا و به امید مغفرتش آغاز می کنم و به کمک حسین زمانم، روح خدا، فریاد الله اکبرم را به گوش فراعنه و اهریمنان رسانیده که ای بی خبران از عالم انسانیت، بدانید شیعه استقامت و صبر را از رسول الله(ص)، شجاعت و دلیری را از مولا علی(ع)، ایثار و فداکاری را از حسین بن علی(ع) آموخته است. 
بدانید شیعه این را خوب درک کرده است که زنده ماندن دین خدا جز با خون او میسر نخواهد بود و در این راه می بینید عاشقانه شتابان بوده و سر از پا نمی شناسد. آری شیعه شهادت را نهایت تکامل خود دانسته و بزرگ ترین آرزویش نیز همین است. 
حقیر عاجزانه از خداوند منان، حقیر عاجزانه از خداوند متعال می خواهم توفیق شهادت در راهش را نصیبم گرداند تا انشاءالله نزد علی(ع) و اولاد اطهرش رو سفید باشم. 
خدایا، ملتمسانه از تو می خواهم با آمرزش والدین گرامی ام آن ها را نیز در محشر روسفید گردان. پدر، مادر، همسر و اقوام گرامی و ارجمندم، ما از خدا هستیم و باید به سوی او برویم». همگی ان شاءالله باید به مرحله عروج برسیم و این را همیشه باید از خدا بخواهیم. زود یا دیر رفتن از این دیار فانی مسئله نیست. بلکه خوب رفتن شرط است، روسفیدی در محضر حق تعالی شرط است. و شیعه واقعی بودن و لیاقت زیارت امام علی(ع)، با روی خوش در روز محشر، شرط است. 
بار خدایا، در این امور مهم طلب کننده اش را یاری فرما. پس ای عزیزان اگر مصیبتی ظاهری برای شما رخ داد، اولاً صابر باشید که خدا با صابرین است. ثانیاً اگر انسان دیده خدابین داشته باشد آن را مصیبت نمی داند، بلکه برگشت به منزل باقی و ابدی می داند. خدا کند توشه تان از سفر آن باشد، که رضای خدا را موجب شود و شفیع مان گردد، انشاءالله. 
در نهایت از شما والدین گرامی، همسر ارجمند و اقوام و دوستانم می خواهم اگر خطا یا بدی از این حقیر دیده اید، مرا به بزرگی خود عفو نمایید و خواسته ام از شما خانواده های محترم شهدا این است که خود باید حافظ خون شهید باشید و در این راه از خدا کمک بخواهید و اما شما اهالی مذهبی و زحمت کش روستایمان، که حتماً مورد نظر خدا هستید، محافل را گرم نگه دارید. اخوت، برادری و صفا را در بین خود حاکم نمایید. از اختلاف بپرهیزید که تفرقه موجب عذاب است و اتحاد مایه رحمت.
مجدداً از همه ی شما عزیزان می خواهم اگر بی احترامی یا خطایی از این حقیر دیده اید، به خاطر خدا عفو نمایید. عزیزان، اسلام، امام کبیرمان را هیچ گاه فراموش نکنید و همیشه سلامتی اش را از درگه حق جویا باشید. رزمندگان و جبهه ها را فراموش نکنید که خداوند تعالی ما را در معرض امتحان و آزمایش قرار داده است. انشاءالله همگی از این آزمایش موفق بیرون بیاییم. 
به سر غیر از تو سودایی ندارم 
به دل جز تو تمنایی ندارم 
خدا دونی که در بازار عشقت 
به جز خون هیچ کالایی ندارم 
خدایا، این هدیه ناقابل را قبول فرما و مرا در زمره شهدا قرار ده. نهایتاً برای همه شما عزیزان از درگه حق طلب آمرزش و مغفرت می نمایم و از شما می خواهم جهت آمرزش این حقیر نیز دعا کنید. خدا هم بندگانش را از کیدها و بلاها حفظ نماید. 
ان شاءالله 
به امید رهگشایی کربلای امام حسین 
علی اکبر اشرفی 
24 مهر 1362

تدوین و تنظیم توسط گروه فرهنگی هاتف (سایت صبح)
برگرفته از