خوش آمدید

اساسا يك قانون كلي در مورد باتري‌هاي شيميايي وجود دارد كه سرعت فعل و انفعالات شيميايي دروني آنها با افزايش هر 8 درجه سانتيگراد حرارت اضافي به 2 برابر افزايش مي‌يابد و اين امر با افزايش مداوم حرارت، ادامه مي‌يابد، اين كار موجب گرم شدن باتري شده و افزايش هر 8 درجه حرارت مي‌تواند عمر باتري شما را نصف كند.

باتري لپ‌تاپ‌ها طوري طراحي مي‌شود كه اگر در حرارت ثابت 20 درجه سانتيگراد كار كنند، 8 سال عمر داشته باشد. اما اگر به‌طور مداوم در دماي 36 درجه نگهداري شود و به‌كار بپردازد، پس از 2 سال مي‌ميرد.

خوب پس چاره چيست؟ ما مي‌دانيم كه بيشتر كاربران به 2 دليل هميشه باتري لپ‌تاپ را بصورت نصب شده روي آن نگه مي‌دارند: اول به‌خاطر زحمت جدا كردن و نصب دوباره آن و دوم به‌خاطر تضمين ادامه كار مداوم لپ‌تاپ حتي در زماني كه اتصال سيم برق آن تصادفا از پريز برق قطع شود و به همين دليل است كه اكثر توليدكنندگان از گارانتي باتري لپ‌تاپ‌ها خودداري مي‌كنند.

بهترين راهي كه ما براي افزايش طولاني عمر باتري لپ‌تاپ مي‌توانيم پيشنهاد كنيم، سرد نگهداشتن دائمي باتري و خود لپ‌تاپ است. همچنين اين‌كه بيش از زماني كه لازم است دوشاخه شارژر را در پريز برق رها نكنيد. اگر اين كار براي شما مشكل است و انجام آن براي شما ممكن نيست، خريد يك پايه خنك‌كننده يك راه خوب براي سرد نگهداشتن لپ‌تاپ و افزايش عمر باتري آن است. اين‌گونه پايه‌ها و ميزهاي خنك‌كننده لپ‌تاپ مجهز به فن‌هاي درون‌ساخت در انواع شكل‌ها، اندازه‌ها و با قيمت‌هاي مختلف در بازار يافت مي‌شوند.

به‌صورت پيش‌فرض، ورد متن کپي شده را با فرمت مبدا تنظيم مي‌کند. از اين‌رو در هر دو حالت بهترين و بدترين، مجبوريد متن را با ديگر بخش‌هاي سند خود هماهنگ کنيد.

اگر بخش بزرگي از متن را از يک وب‌سايت کپي مي‌کنيد يا اتصال اينترنت‌تان کند است، حتي ورد براي لحظه‌اي توقف خواهد کرد تا متن را مستقيما از وب دريافت کند.

خوشبختانه مي‌شود در منوي Paste ورد روي نشانه پايين کليک کرد و گزينه Plain Text را انتخاب کرد. با وجود اين دکمه، باز هم 2 کليک اضافه را بايد متحمل شويد. راه‌حل ساده‌تر اين است که يک بار براي هميشه اين‌کار را انجام دهيد. بنابراين کافي است در منوي باز شده، گزينه Set Default Paste را بزنيد.

همچنين از طريق منوي

کاري که مي‌خواهيم انجام دهيم، استفاده از دستور taskkill و چندين آرگومان خاص است که مشخص مي‌کند هر چيزي جز Explorer بايد حذف شود، اما مي‌توانيد اين اسکريپت را به‌هرچيزي که تمايل داريد تغيير دهيد.

نخستين کار، باز کردن کامندپرامت و وارد کردن دستور /?taskkill است تا بتوانيد با شکل کلي دستور آشنا شويد. ما در اين ترفند از يکي‌دو عملگر استفاده خواهيم کرد:

F/

FI/

براي شروع، بياييد فرض کنيم که مي‌خواهيم تمام نرم‌افزارهايي که توسط شناسه کاربري جاري توليد شده است را ببنديم، کافي است از دستوري مشابه زير استفاده کنيم که شناسه کاربر در آن برابر با click است.

اين مساله باعث مي‌شود explorer.exe و dwm.exe نيز بسته شوند، بنابراين تمام صفحه از بين مي‌رود و منوي استارت به‌طور کامل ناپديد مي‌شود، پس اين دستور خيلي مطابق ميل نيست.

خوشبختانه مي‌شود چندين مورد از آرگومان

بنابراين اين دستور را مي‌توان هر چه بيشتر سفارشي کرد. همه چيز به‌خودتان بستگي دارد.

حالا که اين دستور را توليد کرديم، کافي است آن را به يک ميانبر متصل کنيم. روي فضاي خالي دسکتاپ کليک راست کنيد و سپس اين دستور را در بخش location وارد کنيد. حالا مي‌توانيد يک آيکن را هم به آن اختصاص دهيد (که پيشنهاد ما قارچ بمب اتمي است!) و بعد با يک دبل‌کليک ساده مي‌توانيد همه برنامه‌ها را ببنديد.

پيش از ايجاد يک فايل تورنت، ترکري را پيدا کنيد که مرتبط با فايل‌هاي‌تان است. سپس بايد نشاني announce آن را داشته باشيد. اين آدرسي است که ترکر براي اعلام تورنت‌هاي جديد و رهگيري آن استفاده مي‌کند و اغلب به‌شکل و ساختار زير است:

صرف‌نظر از فايل‌هايي که به‌اشتراک مي‌گذاريد، مهم‌ترين موضوع، اطلاعات آن است. بنابراين مطمئن باشيد که اطلاعاتي که براي فايل خود ارائه مي‌کنيد، دقيق باشد. حالا بايد uTorrent را اجرا کنيد و سپس از مسير File\CreateNewTorrent يک تورنت جديد ايجاد کنيد. اكنون با افزودن فايل يا دايرکتوري مي‌توانيد فايل يا دايرکتوري خود را به‌تورنت تبديل کنيد.

با کليک روي گزينه Start تورنت شما فعال مي‌شود. تنها نکته‌اي که بايد هنگام ارسال تورنت توجه داشته باشيد، اين است که هنگام اتصال به يک رهگير عمومي، گزينه Private Torrent را انتخاب نکنيد. سپس فايل تورنت خود را به رهگير بفرستيد و منتظر دريافت از سوي ديگران باشيد!

اما ماوس‌ها به‌دليل حضور فراگيرشان يكي از محبوب‌ترين و متداول‌ترين لوازم تعامل با كامپيوتر به‌شمار مي‌روند. لپ‌تاپ‌ها براي اين كار مجهز به صفحات بالشتكي تاچ‌پد و تاچ‌استيك هستند.

برخي كاربران رايانه‌هاي شخصي ترجيح مي‌دهند لوازمي مانند ترك‌بال را به‌كار برند، درحالي‌كه هنرمندان، طراحان، معماران و عكاسان به استفاده از لوحه‌هايي با رابط كاربري گرافيكي بيشتر تمايل دارند؛ رابط‌هايي كه فناوري صفحه لمسي از لپ‌تاپ‌ها گرفته تا تلفن‌هاي همراه هوشمند، همگي در راستاي توليد محصولات و خلق كارهاي بهتر به آنها كمك شاياني كرده‌اند.

اولين نمونه‌هاي ابتدايي ماوس‌ها سال 1963 توليد شد، با اين وجود خود واژه ماوس تا سال 1965، براي توصيف ابزار اشاره به‌كار برده نمي‌شد. ماوس در دهه 1960 شبيه آنچه ما امروزه از آن شناخت داريم، نبود و توليد انبوه هم نداشت، اما پس از آن، سال 1972، غلطك داخل ماوس ابداع شد كه براي 3 دهه به‌صورت فناوري مسلط بر صنعت ماوس رايانه درآمد.

در طراحي‌هاي پيشين هر ماوس‌ از 2 چرخ كه در زاويه صحيحي نسبت به يكديگر قرار داشتند، تشكيل مي‌شد. ماوس در تماس با سطحي كه روي آن قرار گرفته بود و در محور افقي (x) از سمتي به سمت ديگر و در محور عمودي (y) به جلو و عقب حركت داده مي‌شد و در نتيجه چرخ نيز حركت مي‌كرد و مي‌چرخيد.

از 1980 تا اوايل همين دهه، در ماوس‌هاي توپي، يك توپ سنگين با سطحي لاستيكي قرار داشت كه داخل يك محفظه كوچك قرار گرفته بود. با چرخش ماوس اين توپ پايين مي‌افتاد و با سطح زيرين آن (ميز يا ماوس پد) تماس پيدا مي‌كرد. قسمت بالايي اين توپ توسط 2 غلطك كه از پيش به محورهاي x و y تخصيص يافته‌ بودند، در وضعيتي ثابت نگه داشته مي‌شد.

در بسياري از ماوس‌ها يك غلطك قابل ارتجاع سوم كه مانند يك مثلث قائم‌الزاويه جهت داده شده بود، توپ را در مقابل 2 غلطك ديگر نگه مي‌داشت. وقتي ماوس حركت داده مي‌شد، توپ مي‌چرخيد و 2 غلطك اصلي را به گردش درمي‌آورد. به انتهاي هر يك از غلطك‌ها يك چرخ سوراخ‌دار متصل شده بود كه در موقعيتي ميان يك ديود (LED) فروسرخ و يك حسگر نوري قرار داشته و لبه شعاع نور در برخورد توپ در گردش، حالت روشن يا خاموش به خود مي‌گرفت.

با ضبط الگوي وقفه در نور رسيده به حسگرها، ماوس مي‌توانست محاسبه كند كه با چه سرعتي در طول هر محور حركت كرده است. همچنين مي‌توانست اطلاعات لازم را به رايانه ميزبان ارسال كند. نرم‌افزار داخل رايانه نيز داده‌هاي حاصل را براي به‌روزرساني موقعيت نشانگر ماوس روي صفحه نمايش به‌كار مي‌برد و در همين حال ميكرو‌سوئيچ‌هاي زير دكمه‌هاي ماوس به رايانه اطلاع مي‌دادند كه آيا روي آنها كليك شده است يا نه؟

گرچه ماوس توپي خيلي محكم است اما كامل نيست. وجود انقطاع در عملكرد آن، باعث كندي و تاخير در پاسخگويي مي‌شود. كرك و پرزهايي هم كه به داخلش جذب مي‌شود، منجر به اعمال فشار روي غلطك‌ها و نواحي اطراف آن شده و گاهي باعث ايجاد پرش و از قلم افتادن فرمان‌ها مي‌گردد؛ مگر اين كه كاملا تميز شود.

ماس‌هاي نوري (اپتيكال) كه اواخر سال‌ 1992 به‌جاي ماوس‌هاي توپي جايگزين شدند، بدون وجود هيچ قطعه متحركي توانايي ردگيري حركت‌ها را داشتند. ماوس‌هاي اپتيكال اوليه پيش از اين‌كه به‌صورت خيلي جدي به خدمت گرفته شوند، از يك نور LED و يك حسگر تصوير پايه براي نمونه‌برداري از ظواهر سطح زيرين خود و مقايسه با تصاوير قبلي براي درك و كشف حركت استفاده مي‌كردند، اما عدم‌تكامل نسبي فناوري و هزينه بالاي حسگرها در آن زمان، كاربر را مجبور به استفاده از آنها روي ماوس‌پدهايي كه الگوي خاصي از بافت داشتند، مي‌كرد.

ورود حسگرهاي تصويري بهتر و ارزان‌تر به بازار باعث شد ماوس‌ها بتوانند روي دامنه وسيع‌تري از سطوح كار كنند. حسگر به‌كار رفته در يك ماوس پيشرفته بايد بتواند هر ثانيه 1512 تصوير را (كه هر يك شامل شبكه توري 18در18 پيكسل‌ هستند) پردازش كند.

با اين‌كه روشنايي LED هنوز متداول‌ترين منبع نور در ماوس‌ها است، در برخي از ماوس‌هاي بازي سطح بالا، از ليزر استفاده مي‌كنند كه نور توليدي آن منسجم بوده و از طول موجي تقريبا يكنواخت برخوردار است. هنگامي كه نور منسجم بر سطحي مي‌تابد، هرگونه جابجايي را ماوس مي‌تواند تشخيص دهد.

نتيجه آن‌كه يك ماوس با چنان دقتي ارتقا يافته كه توانايي كار روي سطوح صيقلي را (كه به‌راحتي مي‌توانند باعث گول زدن و خطاي ماوس‌هاي LEDشوند) دارد.

همان‌طور كه گفتيم ماوس‌هاي ردگير توپي بسيار شبيه ماوس‌هاي معمولي بوده و راه‌هاي تحول و توسعه مشابهي را پيموده‌اند. اين ماوس‌ها از غلطك‌ و چرخ‌ براي ردگيري حركات يك توپ دربند كه در قسمت بالا و در معرض تماس با دست كاربر بود، استفاده مي‌كردند؛ درحالي‌كه تعداد كمي از ماوس‌هاي توپي ردياب مدرن امروزي‌ از ردگيري نوري يك نمونه تقليدي توپ استفاده مي‌كنند.

در حالي‌كه ماوس يا مكان‌نما توپ ردگيري را به‌وسيله داده فراهم شده توسط لوازم نشانه‌روي رديابي مي‌كند، خود وسيله خروجي خام سنسورهايش را ارائه نمي‌دهد و در اصل، داده‌هاي پردازش شده را ارسال مي‌كند. لوازم مختلف با استفاده از درگاه اتصال سريال RS-232 بسته‌هاي 3 يا 5 بايتي اطلاعات را مي‌فرستند در حالي‌كه وسايل PS/2 تنها پكت‌هاي 3 بايتي را ارسال مي‌كنند.

در هر بسته، اولين بايت مشخص‌كننده اين است كه ماوس (يا دست) در حال حركت به چه سمتي است؛ چپ، راست، بالا يا پايين؟ همچنين وضعيت آن مشخص مي‌كند. بايت دوم سرعت ماوس در طول محور x و سومين بايت سرعت آن در طول محور y است. ماوس‌هاي مدرن چرخي يك پروتكل اختصاصي اضافي را به‌كار مي‌برند كه برجسته‌ترين آنها ماوس IntelliMouse مايكروسافت است كه در آن بايت چهارمي نيز براي پوشش دادن به اسكرول وجود دارد، به‌علاوه 2 دكمه ديگر كه به آن اضافه شده است.