به سایت ما خوش آمدید . امیدوارم لحظات خوشی را درسایت ما سپری نمایید .

خوش آمدید

هر گونه نظر و پیشنهاد و انتقادی داشتید، در قسمت نظرات اعلام کنید.

عربستان سعودی تصمیم گرفته با ساخت بزرگ‌ترین ساعت دنیا در شهر مکه،‌ جای گرینویچ را بگیرد و ساعت مبدا دنیا را به ساعت مکه تبدیل نماید. اما چه قدر احتمال دارد که جهانیان این خواسته را پذیرا باشند؟

بهنوش خرم‌روز: در دنیای خبرهای دانش و فناوری اغلب وقتی صحبت از زمان می‌شود،‌ پای بحث‌های عمیق در مورد فلسفه زمان و ادراک آن  توسط ما انسان‌ها به میان می‌آید. اما این بار موضوع قدری عینی‌تر است و به همین ساعت‌های قراردادی مربوط می‌شود که در سراسر جهان به کار می‌بریم.

ساعت گرینویچ دیر زمانی است که به عنوان مبدا زمانی دنیا پذیرفته شده است شاید چون روزگاری بریتانیا قدرت بزرگ دنیا بوده است. حالا دیگر شاید کسی به ریشه تاریخی گرینویچ فکر هم نکند و ما همه عادت کرده‌ایم که ساعت‌های خود را در مناطق مختلف دنیا باید بر اساس گرینویچ تنظیم و مقایسه کنیم. اما عربستان سعودی خیلی مایل است که این قرارداد عوض شود.

بر اساس گزارشی که پاپ‌ساینس منتشر کرده، عربستان سعودی در شهر مکه بزرگ‌ترین ساعت دنیا را می‌سازد که بیش از 600 متر ارتفاع دارد و هر یک از چهار صفحه ساعتی که در چهار سوی آن قرار می‌گیرند،‌ بیش از 46 متر قطر دارند. از دیگر ویژگی‌های بارز این ساعت غول‌پیکر، چراغ‌های سبز و سفید فراوانی است که پنج بار در طول شبانه‌روز روشن می‌شوند تا زمان نماز را نشان بدهند. عربستان سعودی بسیار امیدوار است که این ساعت غول‌پیکر دلیلی بشود که ساعت مبدا جهان از گرینویچ به مکه تغییر کند.

اما آیا چون از نظر ساختمانی این ساعت از همه ساعت‌های دنیا بزرگ‌تر است، ‌جهان خواهد پذیرفت که ساعت مبدا خود را تغییر بدهد؟ به علاوه،‌ سوال مهمی که مطرح می‌شود این است که ساعتی که به نمادهای خاص یک فرهنگ و مذهب آراسته شده و متناسب با آن اعلام‌های زمانی مخصوص خود را دارد، ‌می‌تواند ساعت بین‌المللی مناسبی برای همه جهانیان باشد و سایر فرهنگ‌ها و مکاتب آن را می‌پذیرند؟ به هر حال عربستان تصمیم گرفته در این زمینه تلاش کند.

 

ساعت


بقيه در ادامه


ادامه مطلب
شنبه 23 مرداد 1389  - 10:18 AM
 تنها 10سال به بازنشستگی ایستگاه فضایی باقی‌مانده است. آیا ناسا می‌تواند با استفاده از قطعات این ایستگاه برای سفر به خرده‌سیارک‌ها شانس تازه‌ای برای ادامه فعالیت فضایی به آی.اس.اس بدهد؟

ایستگاه فضایی بین‌المللی «آی.اس.اس» بیش از یک‌دهه است که بی‌وقفه در ارتفاع 400 کیلومتری بالای زمین به دور آن می‌چرخد. این پایگاه فضایی 100میلیارد دلاری که با تلاش مشترک بیش از 15 کشور دنیا تقریبا تکمیل شده، تنها 10 سال دیگر بازنشسته خواهد شد. شاید بحث بر سر بودجه سفرهای فضایی این شانس را به آی.اس.اس بدهد که بتواند پس از بازنشستگی نیز افق‌های تازه‌ای را در فضا تجربه کند.

ناسا در حال حاضر طرح جدیدی برای سفر به کره ماه ندارد. کاخ سفید از این سازمان خواسته به جای سفر مجدد پیش‌بینی‌شده در سال 2020/1399 به ماه، فضاپیمایی را 5سال بعد از آن به یک خرده‌سیارک بفرستد. ترانکویتی

باید جزئیات این سفر بررسی شوند و چگونگی آن ارزیابی شود. به همین دلیل ناسا با کنفرانس دو روزه‌ای در سه‌شنبه و چهارشنبه‌ای که گذشت به این مسئله پرداخته است.

به گزارش نیوساینتیست، برایان ویلکاکس از آزمایشگاه پیش‌رانش جت در پاسادانا، کالیفرنیا تعدادی از ایده‌های تازه برای ساخت و پرتاب این فضاپیما را در این کنفرانس معرفی کرده است.

یکی از ایده‌ها چندین تکه کردن ایستگاه فضایی و استفاده از بخش‌هایی از آن به عنوان فضاپیما است. در این صورت از یکی یا چند‌تایی از کابین‌های خدمه به جای پرتاب یک فضاپیما از زمین استفاده خواهد شد.

ویلکاکس می‌گوید: «ما می‌خواهیم از بخش‌هایی از یک ایستگاه فضایی بازنشسته برای انجام یک مأموریت فضایی تازه استفاده کنیم. کمی عجیب نیست؟».

در واقع استفاده از یکی از جدیدترین اتاقک‌های ایستگاه فضایی برای انجام این مأموریت پیش‌بینی شده است. این قطعه که نود3 یا ترانکویتی نام دارد، بهمن‌ماه گذشته توسط شاتل فضایی اندیور به آی.اس.اس ارسال شده است. ترانکویتی امکان اتصال به دو فضاپیمای کوچک را نیز دارد که می‌تواند آنرا برای این مأموریت ایده‌آل کند. فضانوردان می‌توانند پس از رسیدن به خرده سیارک، از فضاپیمای اصلی جدا شوند و به بررسی دقیق‌تر این جرم آسمانی بپردازند.

یکی دیگر از ایده‌های مطرح شده استفاده از طراحی چرخشی برای ایجاد گرانش مصنوعی است که احتمالا شما را به یاد آرتور سی.کلارک و اودیسه فضایی استنلی کوبریک می‌اندازد. برای اجرای این ایده باید دو فضاپیما که به واسطه رابط‌های قدرتمند چند‌صد‌متری به یکدیگر متصل شده‌اند با سرعتی معادل ده‌ها متربرثانیه به دور یکدیگر بچرخند. (می‌توانید تصویرسازی این ایده را اینجا ببینید)

اگر این ایده عملی شود با ایجاد گرانش مصنوعی دائمی می‌شود آسیب‌های بدنی حاصل از سفرهای طولانی فضایی را در فضانوردان کاهش داد. از جمله این آسیب‌ها می‌توان به تحلیل رفتن ماهیچه‌ها یا ضعف استخوان‌ها اشاره کرد.محبوبه عميدي

ادامه مطلب
شنبه 23 مرداد 1389  - 10:15 AM
در ساخت جوراب‌های بدون بو و بسیاری محصولات دیگر، از نانوذره‌های ضد باکتری استفاده می‌شود. مطالعات آزمایشگاهی این مواد را بی‌خطر معرفی کرده بودند اما مطالعات جدید در محیط طبیعی این نتایج را رد می‌کنند

 نانوذره‌های ضد باکتری از عنصر نقره به دست می‌آیند و کاربردهای گوناگونی هم دارند، از جوراب‌های بدون بو گرفته تا باندهای ترمیم‌کننده زخم‌ها. همچنین این مواد ریز می‌توانند راه خودشان را در فاضلاب پیدا کنند و فعالیت باکتری‌هایی که برای از بین بردن آمونیاک در تصفیه آب به کار می‌روند را متوقف نمایند. می‌بینید،‌ واقعا کاربردهای متنوعی دارند!

اما هر آن‌چه دانشمندان تا به حال در مورد آثار این نانوذره‌های به ظاهر مفید می‌دانستند، به محیط‌های آزمایشگاهی مربوط می‌شد و خب، ‌به نظر می‌رسید که این مواد ضرری برای محیط زیست ما ندارند. اما با بالا گرفتن بحث گرمایش زمین و تلاش‌های گوناگونی که در سراسر دنیا برای کشف انواع و اقسام راه‌های آزاد شدن گازهای گلخانه‌ای صورت می‌گیرد،‌ محققین دانشگاه دورهام واقع در کارولینای شمالی هم به این فکر افتادند که تاثیر این مواد بر محیط طبیعی بیرون از آزمایشگاه را بررسی نمایند.

بر اساس گزارشی که نیوساینتیست منتشر کرده، آن‌ها به این نتیجه رسیدند که نانوذره‌های ضد باکتری،‌ وقتی در خاک و آب محیط بیرون از آزمایشگاه قرار می‌گیرند، باعث می‌شوند که گاز اکسید نیتروز به میزان چهار برابر بیشتر آزاد بشود. اکسید نیتروز یکی از گازهای قوی گلخانه‌ای است که باعث نابودی لایه اوزون هم می‌شود.

این در حالی است که طی سال‌های گذشته، میزان استفاده از نانوذره‌های نقره‌ای ضد باکتری در محصولات مختلف بسیار افزایش یافته است. در شکل زیر می‌توانید میزان این افزایش را بینید. رنگ آبی روشن، میزان استفاده از نانوذره‌ها و رنگ آبی تیره میزان استفاده از نانوذره‌های نقره‌ای را نشان می‌دهد. سال‌هایی که روی نمودار علامت ستاره دارند،‌ به معنای نبود آمار مربوط به آن سال است.

نمودار استفاده از 
نانوذره‌ها

نتایج این مطالعه،‌ نه تنها استفاده از نانوذره‌های ضد باکتری را زیر سوال برده است،‌ بلکه نشان می‌دهد که اطلاعات آزمایشگاهی ممکن است کاربردی نباشند و برای تصمیم‌گیری در مورد استفاده از مواد مختلف در شرایط طبیعی، نمی‌توان کاملا روی نتایج به دست آمده از شرایط‌ آزمایشگاهی حساب کرد. ‌

بهنوش خرم روز

ادامه مطلب
شنبه 23 مرداد 1389  - 10:13 AM
پلایا کارات واقع در کاستاریکا بخش بی‌نظیری از کره خاکی ما است که 5 درصد از تنوع زیستی کل زمین را در خود جای داده است. این منطقه به حدی زیبا و کم‌نظیر است که بسیاری آن را نمونه کوچکی از بهشت بر روی زمین می‌دانند. حالا یک نفر پیدا شده که در دل این بهشت زیبا خانه‌ بی‌نظیری ساخته که نه تنها فقط از فناوری‌های سبز استفاده می‌کند، بلکه 100 درصد هم خودکفا است و خودش می‌تواند همه نیازهای خود را تامین نماید. این ویژگی‌ها،‌ علاوه بر زیبایی خانه است البته!

خانه سبز

بقيه در ادامه

ادامه مطلب
شنبه 23 مرداد 1389  - 10:09 AM
محققین کانادایی بالاخره تراشه‌ای رایانه‌ای ساخته‌اند که می‌تواند به کانال‌های یونی محل ارتباط سلول‌های عصبی مغز نفوذ کند و به کمک یک تقویت‌کننده، پیام‌هایی را که بین سلول‌ها رد و بدل می‌شود لو بدهد.

بهنوش خرم‌روز: دستگاه عصبی بدن ما را سلول‌های عصبی یا همان نورون‌ها می‌سازند. نورون‌ها، از طریق انتقال جریان الکتریکی،‌ پیام را درون خود جابه‌جا می‌کنند و با استفاده از مواد ناقل شیمیایی یا همان نوروترانسمیترها، پیام‌های یکدیگر را به واسطه کانال‌های موجود در نقاط اتصال دریافت می‌کنند. در واقع،‌ این زبان سلول‌های عصبی و در نتیجه سیستم عصبی بدن ما است.

محققین با دانستن این موضوع، مدت‌ها است تلاش می‌کنند فرایند انتقال پیام‌های عصبی را پیگیری و درک نمایند چرا که علاوه بر فواید بنیادی، ‌این یافته‌ها در درمان بسیاری از بیماری‌های مرتبط با سیستم عصبی می‌تواند مفید باشد.

بر اساس گزارش پاپ‌ساینس، دانشگاه کلگاری کانادا یکی از مراکز علمی انگشت‌شماری است که نشان داده است برقراری ارتباط بین نورون‌های عصبی بدن و تراشه‌های رایانه‌ای امکان‌پذیر است. در این روش، تراشه رایانه‌ای می‌تواند زبان سلول‌های عصبی را درک کند و پیامی که بین آن‌ها رد و بدل می‌شود را آشکار نماید. هدف نهایی این قبیل پروژه‌ها،‌ کشف و فهم ارتباط سلول‌های عصبی درون مغز است.

حالا بالاخره محققن کانادایی اعلام کرده‌اند که آخرین نسخه تراشه عصبی یا نوروتراشه‌ای که ساخته‌اند، می‌تواند به کوچک‌ترین و البته پیچیده‌ترین سیستم ارتباطی مغز،‌ یعنی کانال‌های یونی درون سیناپس‌ها (محل اتصال و ارتباط دو سلول عصبی) نفوذ کند.

آن‌ها با استفاده از یک سیستم تقویت‌کننده، می‌توانند به اصطلاح به مکالمه دو سلول عصبی در محل اتصالشان پی ببرند. دانشمندان امیدوارند از این طریق بتوانند داروهای تازه بسازند، سلول‌های عصبی آسیب‌دیده را ترمیم کنند و حتی در آینده نوروتراشه‌های پیشرفته‌ای بسازند که بتواند در صورت لزوم فعالیت قسمت‌های خاصی از مغز را کنترل کند.

ادامه مطلب
شنبه 23 مرداد 1389  - 10:07 AM

صفحات سایت

تعداد صفحات : 73

جستجو

آمار سایت

کل بازدید : 5901264
تعداد کل پست ها : 30564
تعداد کل نظرات : 1029
تاریخ ایجاد بلاگ : پنج شنبه 19 شهریور 1388 
آخرین بروز رسانی : دوشنبه 19 آذر 1397 

نویسندگان

ابوالفضل اقایی