بهنوش خرمروز: دستگاه عصبی بدن ما را سلولهای عصبی یا همان نورونها میسازند. نورونها، از طریق انتقال جریان الکتریکی، پیام را درون خود جابهجا میکنند و با استفاده از مواد ناقل شیمیایی یا همان نوروترانسمیترها، پیامهای یکدیگر را به واسطه کانالهای موجود در نقاط اتصال دریافت میکنند. در واقع، این زبان سلولهای عصبی و در نتیجه سیستم عصبی بدن ما است.
محققین با دانستن این موضوع، مدتها است تلاش میکنند فرایند انتقال پیامهای عصبی را پیگیری و درک نمایند چرا که علاوه بر فواید بنیادی، این یافتهها در درمان بسیاری از بیماریهای مرتبط با سیستم عصبی میتواند مفید باشد.
بر اساس گزارش پاپساینس، دانشگاه کلگاری کانادا یکی از مراکز علمی انگشتشماری است که نشان داده است برقراری ارتباط بین نورونهای عصبی بدن و تراشههای رایانهای امکانپذیر است. در این روش، تراشه رایانهای میتواند زبان سلولهای عصبی را درک کند و پیامی که بین آنها رد و بدل میشود را آشکار نماید. هدف نهایی این قبیل پروژهها، کشف و فهم ارتباط سلولهای عصبی درون مغز است.
حالا بالاخره محققن کانادایی اعلام کردهاند که آخرین نسخه تراشه عصبی یا نوروتراشهای که ساختهاند، میتواند به کوچکترین و البته پیچیدهترین سیستم ارتباطی مغز، یعنی کانالهای یونی درون سیناپسها (محل اتصال و ارتباط دو سلول عصبی) نفوذ کند.
آنها با استفاده از یک سیستم تقویتکننده، میتوانند به اصطلاح به مکالمه دو سلول عصبی در محل اتصالشان پی ببرند. دانشمندان امیدوارند از این طریق بتوانند داروهای تازه بسازند، سلولهای عصبی آسیبدیده را ترمیم کنند و حتی در آینده نوروتراشههای پیشرفتهای بسازند که بتواند در صورت لزوم فعالیت قسمتهای خاصی از مغز را کنترل کند.