به سایت ما خوش آمدید . امیدوارم لحظات خوشی را درسایت ما سپری نمایید .

خوش آمدید

هر گونه نظر و پیشنهاد و انتقادی داشتید، در قسمت نظرات اعلام کنید.

گفتیم كه نرم‌افزار فتوشاپ همچون یك بوم نقاشی در اختیار طراح قرار گرفته و این اوست كه با خلاقیت و تسلط خود بر ابزارهای موجود می‌تواند این بوم سفید را به طرح‌های زیبا و ماندگار تبدیل كند. یكی از مهم‌ترین پارامترهایی كه به وفور مورد استفاده قرار می‌گیرد، انتخاب رنگ مناسب و متناسب با المان‌های استفاده شده در طراحی است. این هفته قصد داریم با انواع رنگ‌ها و نحوه انتخاب آنها در محیط فتوشاپ آشنا شویم.

در حالت كلی می‌توان 2 حالت رنگ در فتوشاپ تعریف كرد كه در اصطلاح با نام رنگ زمینه (Foreground Color) و پس‌زمینه (Background Color) نامیده شده و از طریق قسمت انتهایی نوار ابزار فتوشاپ و با فراخوانی پنجره Color Picker‌ قابل فراخوانی و انتخاب است. رنگ زمینه در ابزارهایی استفاده می‌شود كه حالت اعمال رنگ دارند؛ مثل مداد، قلم‌مو، سطل رنگ و... و رنگ پس‌زمینه در مواردی خود را نشان می‌دهد كه حالت حذف رنگ مطرح می‌شود، مثل ابزار پاك كن.

البته برخی ابزارها نیز از هر دوی این رنگ‌ها هنگام اجرا می‌تواند استفاده كند (مثل ابزار شیب رنگ). در هر حال برای اختصاص و انتخاب رنگ مورد نظر به عنوان رنگ زمینه یا پس‌زمینه كافی است روی مربع محدوده رنگ مورد نظر (زمینه یا پس‌زمینه) كلیك كنید تا پنجره Color Picker ظاهر شود. در این پنجره روش‌های گوناگونی برای انتخاب رنگ دلخواه وجود دارد كه بر مبنای مدهای رنگی RGB lab HSB و CMYK یا كد هگز رنگ مورد نظر قابل تعریف است. در حالت پیشفرض روش انتخاب بر مبنای حالت HSB بوده و با 3 پارامتر نوع رنگ (Hue)، غلظت رنگ (Saturation) و روشنایی رنگ (Brightness) می‌توانید به انتخاب رنگ مورد نظر خود اقدام كنید. در پنجره Color Picker یك مربع بزرگ و یك مستطیل نواری كنار آن وجود دارد. در حالت پیشفرض كه گزینه H انتخاب شده است به كمك مستطیل نواری می‌توان نوع رنگ را انتخاب كرد و سپس از طریق مربع بزرگ نسبت به انتخاب 2 پارامتر دیگر رنگ؛ یعنی غلظت و روشنایی اقدام كنید. به این شكل كه با حركت از چپ به راست در مربع بزرگ غلظت رنگی و با حركت از پایین به بالا روشنایی رنگ مورد نظر افزایش پیدا می‌كند؛ یعنی در ضلع راست مربع مورد نظر غلیظ‌ترین رنگ و در ضلع بالایی آن روشن‌ترین رنگ قابل انتخاب است. علاوه بر حالت پیش‌فرض در مواقع لزوم با تایپ مقادیر دلخواه در سایر مدهای رنگی نیز می‌توانید به رنگ مورد نظر دسترسی پیدا كنید و آن را در كارهای خود مورد استفاده قرار دهید. هر رنگ در رایانه یك كد شناسایی 6 رقمی‌ دارد كه با وارد كردن این كد در مستطیل مربوط نیز می‌توانید رنگ مورد نظر خود را ایجاد كنید.

نظر به این كه نمایش رنگ‌های انتخابی در محدوده رنگی مانیتور (RGB) بوده و تمامی ‌رنگ‌هایی كه در این محدوده وجود دارد، ممكن است در محدوده چاپی (CMYK) قابل ایجاد نباشد، فتوشاپ با نمایش علامت اخطار كنار مستطیل كوچك قسمت بالایی پنجره Color Picker این مورد را گوشزد می‌كند و با كلیك روی این علامت اخطار، نزدیك‌ترین رنگ پیشنهادی به رنگ مورد نظر ما كه در محدوده چاپی قرار دارد، انتخاب می‌شود.

در نظر داشته باشید كه رنگ‌های انتخاب شده درهمه رایانه‌ها به همان رنگی كه در سیستم خود مشاهده می‌كنید، دیده نمی‌شود و با توجه به نوع كالیبره شدن مانیتور و تنظیمات آن ممكن است رنگ‌های متفاوتی مشاهده شود. این مورد نیز در قسمت پایینی مستطیل ذكر‌شده با ظاهر شدن شكل مكعب نمایش داده شده و با كلیك روی آن نزدیك‌ترین رنگ به رنگ انتخابی ما ‌‌ـ‌ كه در همه مانیتورها یكسان نمایش داده شود ‌‌ـ‌ انتخاب می‌شود. در صورتی كه برای پروژه‌های طراحی وب در نظر دارید رنگی را انتخاب كنید كه همه كاربران آن را به یك شكل ببینند، می‌توانید گزینه Only Web Colors را فعال كرده و از رنگ‌های استانداردی كه در همه نمایشگرها به یك شكل دیده می‌شوند، استفاده كنید.

علاوه بر روش‌های ذكر شده برای انتخاب رنگ، درصورتی كه در چاپ پروژه خود از رنگ‌های شماره‌دار و استاندارد كارخانجات رنگ‌سازی معتبر استفاده می‌كنید، می‌توانید براحتی از قسمت (Color Libraries) به كدهای رنگی شركت‌های مختلف دسترسی داشته باشید و رنگ دلخواه را از بین آنها انتخاب كنید.

پس از انتخاب رنگ دلخواه، در نهایت با كلیك روی دكمه OK رنگ مورد نظر به عنوان رنگ زمینه یا پس‌زمینه انتخاب و در كادر مربوط ظاهر می‌شود. با كلیك روی فلش كناری این كادر یا فشاردادن كلید (X) از صفحه كلید می‌توانید جای رنگ‌های زمینه و پس‌زمینه را عوض كنید و با كلیك روی مربع‌های كوچك كنار این كادر یا فشار دادن دكمه (D) از صفحه كلید، رنگ‌های زمینه و پس‌زمینه را به حالت پیش‌فرض آن یعنی سیاه و سفید برگردانید.

نوید حاتمی

ادامه مطلب
دوشنبه 7 شهریور 1390  - 11:49 AM

بیت‌تورنت، پروتكلی برای اشتراك‌گذاری از یك رایانه به رایانه دیگر است كه در عمل بیشتر برای جا‌به‌جا كردن اطلاعات با حجم بالا مورد استفاده قرار‌می‌گیرد و به خاطر داشتن توانایی در ارسال یا دریافت اطلاعات در حجم‌های ذكر شده به طور تخمینی باعث ایجاد 27 تا 55 درصد ترافیك در اینترنت است.

اولین بار این پروتكل توسط یك برنامه‌نویس سال 2001 نوشته شده، ولی مشكل اینجاست كه نمی‌توانیم به طور دقیق تعداد كاربران بیت‌تورنت را بشماریم. تنها تخمین‌زده شده سال 2011، تعداد این كاربران را حدود 100 میلیون نفر اعلام كرده است.

نحوه‌ كار بیت‌تورنت

پروتكل بیت‌تورنت برای كم كردن تاثیر شبكه یا سرور در جا به جایی فایل‌های بزرگ است. در اینجا به جای استفاده از یك فرستنده برای دانلود فایل، بیت‌تورنت این امكان را به كاربران می‌دهد از دسته‌ای از فرستنده‌ها به طور همزمان داده‌ها را دریافت كنند. این پروتكل جایگزینی برای سیستم‌های قدیمی تك منبعی محسوب می‌شود كه در آن از تكنیك چند فرستنده‌ای برای ارسال اطلاعات استفاده می‌شود. یكی از مهم‌ترین نكات مثبت این پروتكل امكان استفاده از آن در شبكه‌های با پهنای باند كم است. بهترین نمونه شبكه‌های موبایل‌هاست، علاوه بر اینها شما می‌توانید در آن واحد به چند گیرنده متفاوت فایل ارسال كنید.

اگر قصد اشتراك‌گذاری فایلی را در تورنت دارید، پیش از ارسال باید فایل مورد نظر را به قسمت‌های كوچك‌تر تقسیم كنید. هر رایانه‌ای كه قسمتی از این فایل را دریافت می‌كند، بعد از آن خودش می‌تواند به عنوان منبع ارسال برای رایانه‌های دیگر عمل می‌كند. پس با بیت‌تورنت عمل اشتراك‌گذاری فایل میان كسانی انجام می‌گیرد كه آن فایل را درخواست می‌كنند، بنابراین ابتدا ممكن است تنها یك كپی از فایل به شخصی ارسال شود، ولی بعد از آن بی‌نهایت دریافت آن فایل را درخواست كنند.

وقتی یك گیرنده به طور كامل فایل را دانلود می‌كند، بعد از آن می‌تواند به عنوان یك منبع (seed) در نظر گرفته شود. برای توضیح بیشتر، توزیع داده‌ها در تورنت را می‌توان به سیل تشبیه كرد كه این سیل (فایل) می‌تواند به تعداد زیادی رایانه فرستاده شود. هر قدر رایانه‌های بیشتری به این حلقه وصل شوند، دریافت فایل‌های درخواستی توسط دیگر گیرنده‌ها با سرعت بیشتری اتفاق خواهد افتاد.

نحوه‌ اشتراك‌گذاری فایل در تورنت

كاربران در اینترنت می‌چرخند تا تورنت مورد نظرشان را پیدا و بعد آن را دانلود ‌كنند، اما برای باز كردن آن به نرم‌افزار بیت‌تورنت نیاز دارند. در مرحله‌ بعد، گیرنده به وسیله ردیاب موجود در فایل تورنت (كه در بردارنده اسامی فرستندگان قسمت‌های فایل موردنظر است)، كار جمع آوری كل داده‌ها در شبكه را انجام می‌دهد. برای این منظور گیرنده به تك‌تك فرستنده‌ها وصل می‌شود تا قسمت‌های مختلف فایل مورد نظرش را دریافت كند. یكی دیگر از راهكارها بالا بردن سرعت انتقال، دانلود قسمت‌ها به شكل رندوم است كه در این زمینه تنها 2رایانه‌ای كه قسمت‌های متفاوتی از اطلاعات را داشته باشند، می‌توانند با این روش داده‌ها را تبادل كنند.

البته باید در نظر داشت كه كارایی این مدل از انتقال اطلاعات كاملا بستگی به خود كاربر دارد، زیرا این كاربر است كه تصمیم می‌گیرد اطلاعات را به چه كسی بفرستد. ممكن است او ترجیح بدهد اطلاعات را تنها به رایانه‌ای ارسال كند كه در عوض از آن شخص داده می‌گیرد كه در حقیقت تبادلی منصفانه محسوب می‌شود. ولی این را هم باید در نظر بگیریم كه ممكن است گروهی از رایانه‌های موجود در گروه تورنت ما جزو اعضای جدید باشند و پیروی از قانون ذكر شده مانع از این شود كه به این رایانه‌ها اطلاعات ارسال شود. بیت‌تورنت برای این كه مانع ایجاد چنین شرایطی شود، از روشی به نام كم كردن انسداد (unchoking) استفاده می‌كند. در این روش، كاربر قسمتی از پهنای باند در دسترسش را برای ارسال قسمت‌های فایل به رایانه‌های دیگر اختصاص می‌دهد ـ كه لزوما به عنوان كاربران خوب شناخته نشده‌اند ـ هدف از این كار یافتن رایانه‌های دیگری برای دریافت داده‌هاست كه با این كار عضوهای جدید هم می‌توانند به گروه تورنت شما متصل شوند.

با وجود تمام این نكات مثبت ذكر شده، تورنت هم مانند دیگر شبكه‌ها یك سری نكات منفی دارد كه از جمله‌ آنها می‌توان این موارد را ذكر كرد. اولین مورد كاربرد این شبكه در تبادل داده‌های عمومی است، پس اگر مطلب درخواستی شما كمی تخصصی باشد و عام‌پسند نباشد، ممكن است نتوانید در گروه تورنت‌تان آن را پیدا كنید. نكته‌ قابل ذكر دیگر این است كه اگر رایانه‌ای دیرتر از دیگر اعضا به شبكه متصل شود، این امكان وجود دارد كه مطالب بسرعت در دسترسش قرار نگیرد و بیشتر از دیگران منتظر بماند. مورد دیگر این كه براساس تجربیات به دست آمده، نزدیك به 38‌درصد فایل‌های تورنت بعد از مدت یك ماه غیرقابل دریافت خواهد بود و این بیشتر برای داده‌های تخصصی ممكن است اتفاق بیفتد.

از دیگر خطرات استفاده از این سیستم نبود امنیت برای استفاده كنندگان آن است. در حقیقت بیت‌تورنت به خاطر داشتن ردیاب در فایل‌هایش، این امكان را می‌دهد تا شما بتوانید IP آدرس تمام كاربران را در گروه پیدا كنید (این كاربران هم شامل اعضای موجود و هم اعضایی است كه قبلا عضو تورنت بوده‌اند) كه امنیت سیستم‌های كاربران را به خطر می‌اندازد، چرا كه ممكن است از این طریق به سیستم‌هایشان حمله شود.

كلمات بیت‌تورنت

Torrent: فایلی است كه با اشتراك‌گذاری دریافت یا ارسال می‌كنیم.

Peer: كه معادل فارسی آن همتاست، در حقیقت رایانه ای است كه در گروه بیت‌تورنت عضو است و شما با آن داده‌ها را تبادل می‌كنید.

Seed : منبعی است كه فایل كامل اطلاعات مورد نیاز ما را دارد.

Swarm : به تعدادی از رایانه‌ها گفته می‌شود به هم متصلند. برخی فایل تورنت را ارسال و تعداد دیگری آن را دریافت می‌كنند. پس یك swarm (دسته) فرستندگان محسوب می‌شوند، دسته‌ دیگر گیرندگان به حساب می‌آیند.

Tracker: در حقیقت به سرور موجود در شبكه گفته می‌شود كه فعالیت‌ اعضا در بیت‌تورنت را با هم هماهنگ می‌كند و در عمل مهم‌ترین عامل برای ارتباط با تورنت است. شما بدون آن نمی‌توانید به یك بیت‌تورنت متصل شوید.

Downloading: معادل فارسی آن همان دانلود (دریافت) است، امكان گرفتن داده‌ درخواستی شما را از اینترنت برایتان میسر می‌سازد و عموما این داده‌های دریافتی به شكل یك فایل هستند.

Uploading: زمانی كه شما داده‌ مورد درخواست شخص دیگری را به شكل یك فایل روی اینترنت قرار می‌دهید تا گیرنده آن را دریافت كند.

بررسی نهایی

تعداد زيادی از افراد و شركت‌ها از بیت‌تورنت به عنوان شبكه‌ای برای انجام كارهای داخلی شركت استفاده می‌كنند كه این كار به میزان بسیار زیادی پهنای باند لازم برای كارهای درون شركتی را كاهش می‌دهد. علاوه بر این، تورنت به آنها كمك می‌كند در خرید سخت‌افزارهای جانبی برای ذخیره‌سازی صرفه‌جویی كنند. ولی گذشته از تمام اینها بر اساس تحقیقات موجود تقریبا 18 درصد فایل‌های موجود در بیت‌تورنت دارای malware (نوعی ویروس) هستند كه این خود خطر بسیار بزرگی برای داده‌ها به حساب می‌آید. پس اگر می‌خواهید با بیت‌تورنت كار كنید، ممكن است همان فایل دانلودی شما دارای ویروس باشد.

الهام اندرابی

ادامه مطلب
دوشنبه 7 شهریور 1390  - 11:47 AM
مدیریت هویت اشخاص در شبكه، یكی از مشكلات بزرگ مدیران شبكه است. یك شركت همواره در حال تحول است. كاربران از شركت می‌روند یا به آن اضافه می‌شوند. بسیاری از كاربران از شركت‌های دیگر باید به منابع شبكه دسترسی داشته باشند و این دسترسی بعضی اوقات به صورت محدود یا در مدت زمانی محدود است و باید امنیت لازم را داشته باشد. كاربران رمز عبور خود را از خاطر می‌برند یا كارت هوشمند خود را گم می‌كنند و... . همه روزه سرویس‌های جدیدی هستند كه به صورت آنلاین یا از راه دور ارائه می‌شوند. این مشكلات و سرویس‌ها اگر به طور درستی مدیریت نشوند، باعث سردرگمی‌ در شبكه می‌شوند و حتی ممكن است افراد غیر مجاز از این سردرگمی‌ به نفع خود سوءاستفاده كنند.

ابزارهای زیادی برای مدیریت مدت‌ زمان فعال بودن هویت یك شخص در شبكه وجود دارد. مایكروسافت نیز در این بازار نماینده‌ای به نام Forefront Identity Manager 2010 دارد كه با وجود قابلیت‌های قدرتمندش، نقاط ضعفی نیز دارد.

فورفرانت با ویژگی‌هایی كه دارد خود را از بقیه رقیبان خود جدا كرده است: به كاربران اجازه می‌دهد كار‌های گوناگونی را به وسیله یك پورتال تحت وب انجام دهند، با استانداردهای حال حاضر تطابق كامل دارد و به آن اجازه می‌دهد با هر سیستم دیگری كار كند.

برای مثال كاربران می‌توانند رمز عبور خود را به وسیله سیستم log on ویندوز خود عوض كنند. بعلاوه می‌توانند عضویت گروهی خود را به وسیله یك سایت اینترانتي كه از عضویت در گروه‌های محدود نیز پشتیبانی می‌كند و نیاز به تأییدیه مدیر شبكه دارد، مدیریت كنند.

در پشت صحنه، فورفرانت به مدیریت كارهایی مانند اطلاعات كدگذاری شده مانند certificate‌ها، كارت‌های هوشمند، مدت زمان فعال بودن كاربران و طول عمر حساب آنها می‌پردازد، اما كاربر فقط یك رابط كاربری زیبا و ساده را در مقابل خود می‌بیند.

مدیریت سیاست‌ها

رویكرد فورفرانت به مدیریت هویت این است كه كارمندان، نقش آنها و در نهایت اختیارات آنها باید تحت پوشش سیاست‌های سازمان و شبكه باشد. مدیرانی كه با Group Policy ویندوز آشنا هستند از این رویكرد استقبال می‌كنند. این سیاست‌ها همان قوانینی هستند كه شما به عنوان مدیر شبكه به وجود می‌آورید تا تعیین كنید كاربران در شبكه چه اختیاراتی دارند و مجاز به انجام چه كارهایی هستند.

برای مثال، وقتی یك كاربر جدید در شبكه ثبت می‌شود، با توجه به تاریخ استخدام، موقیعت شغلی یا مقام، محل كار و عوامل دیگر عضو یكی از گروه‌ها می‌شود كه سیاست مختص به آن گروه در خصوص این كاربر جدید نیز اعمال می‌شود. همین قانون در سیستم كارت‌های هوشمند و قسمت مالی نیز توسط سیستم تحت وب اعمال می‌شود و اطلاعات لازم به كارت هوشمند كاربر وارد شده و با سیستم امنیتی ساختمان هماهنگ می‌شود تا كاربران در مكان‌هایی كه اجازه ندارند وارد نشوند. در آخر یك پیغام به قسمت منابع انسانی سازمان فرستاده می‌شود و از سوی منابع انسانی نیز اطلاعات لازم به كاربر جدید داده می‌شود.

سیاست‌های مشابهی نیز برای مثلا مرخصی‌های خاص كه برای دوره زمانی خاصی اختیارات كاربر لغو می‌شود، پست‌های الكترونیكی درون سازمانی‌اش به نشانی دیگری انتقال می‌یابد و حقوق و سایر خدمات دیگر را نیز تحت پوشش خود قرار می‌دهد، به كار می‌رود. اما مهم‌ترین مسأله امنیتی، توانایی مدیریت كاربرانی است كه از سازمان جدا شده‌اند كه باید در این حالت، دسترسی آنها قطع شود و كاربر را از گروه‌های امنیتی حذف كنند و به صورت دقیق مراحل مالی طی شود. سیاست‌ها در فورفرانت می‌تواند براحتی این كارها را وقتی یكی از این اتفاقات یا هر اتفاق دیگری كه شما تعیین كنید رخ دهد.

این سیاست‌های تعیین شده در نهایت توسط Windows Work Flow كه بخشی از Net.Framework 3.5 است مدیریت می‌شوند. ورك فلو پایگاهی مناسب برای انواع شرایط پیچیده و حالت‌های مختلف به وجود می‌آورد. اگر شما قوانین گروه‌هایتان را توسط ورك فلو ساخته‌اید، می‌توانید براحتی آنها را به فورفرانت انتقال دهید و آنها را از همانجا مدیریت و در وقت صرفه‌جویی كنید. اگر برنامه‌نویسان خوبی در اختیار دارید نیز می‌توانید با استفاده از
Visual Studio این قوانین را در ورك فلو به وجود آورید و بعد آنها را به فورفرانت انتقال دهید.

هماهنگی داده‌ها

هسته هر ابزار برای مدیریت هویت، توانایی نگهداری چند سیستم است كه معمولا بر پایگاه‌های مختلفی كه دارای سیستم‌های متفاوتی هستند و پایگاه داده‌های گوناگونی دارند، راه‌اندازی شده‌اند و اطلاعات آنها باید تا حد ممكن با یكدیگر هماهنگ باشند. هدف ما این است كه با ایجاد تغییر روی یكی از سیستم‌ها، این تغییر روی بقیه سیستم‌ها به طور دقیق و به صرفه هماهنگ شود.

نسخه نمونه قبلی فورفرانت، كه Microsoft Identity Lifecycle Manager 2007 نام داشت، این كار را بخوبی بین سیستم‌های مایكروسافتی انجام می‌داد. فورفرانت گامی‌ فراتر برمی‌دارد و از هماهنگی سیاست‌ها و پایگاه داده‌های سیستم‌هایی مانند Novell eDirectory Sun Directory Server Lotus Notes SQL Server Oracle Exchange Active Directory SAP اطمینان حاصل می‌كند.

هسته فورفرانت كه یك سیستم هماهنگ‌كننده است، داده‌هایی كه به آن وارد یا از آن خارج می‌شود را مدیریت و آنها را با سیستم‌های مورد نظر هماهنگ می‌كند و در بیشتر موارد این كار را با استفاده از پشتیبانی مستقیم هر سیستم از API استاندارد انجام می‌دهد. یعنی در واقع شما به نرم‌افزار یا چیز اضافه برای این كار نیاز ندارید.

خوبی این مدل هماهنگی، این است كه تغییرات، حتی اگر در سیستم فورفرانت نیز رخ ندهد، اگر فورفرانت از وجود آن سیستم با خبر باشد، این تغییرات به صورت اتوماتیك در سیستم‌های دیگر نیز به وجود می‌آید. یعنی اگر شما یك رمز عبور را در Active Directory تغییر دهید یا كاربری را از سیستم حذف كنید، فورفرانت این تغییر را بسرعت به سیستم‌های دیگر انتقال می‌دهد. البته سرعت انتقال به عواملی مانند سرعت لینك شبكه، درگیری سیستم و عوامل دیگر بستگی دارد؛ اما این زمان در حد چند دقیقه است.

توانایی‌های كاربر

یكی از توانایی‌های خاص فورفرانت 2010 تخصیص توانایی‌های ساده به كاربران است كه آنها را از درگیری مدیر شبكه بی‌نیاز می‌كند. كارهایی مانند تغییر رمز عبور و عضویت در گروه‌ها، توسط پورتال تحت وب فورفرانت فراهم آورده شده است كه كاربر به تنهایی می‌تواند این اطلاعات را مدیریت كند. این ویژگی هم از نظر اقتصادی و هم از نظر زمانی باعث صرفه‌جویی می‌شود.

مشكلات

با این كه فورفرانت همان‌گونه كه انتظار می‌رفت خواسته‌های ما را بر آورده می‌كند، اما بزرگ‌ترین ضعف آن قیمت نسبتا گران آن است كه با توجه به لایسنس تعداد سرور و كلاینت سنجیده می‌شود. به ازای هر سرور 15000 دلار و به ازای هر كلاینت 18 دلار باید پرداخت كنیم.

نتیجه

فورفرانت توانایی‌های مدیریتی خاصی در اختیارمان می‌گذارد كه به ما اجازه می‌دهد كاربران و هویت‌شان را كه به سازمان اضافه می‌شوند، به صورت خودكار مدیریت كنیم و در وقت و هزینه صرفه‌جویی قابل توجهی صورت دهیم. این ویژگی‌ها از لحاظ امنیتی نیز كمك فراوانی می‌كند. با چشمپوشی از هزینه بالای آن، یكی از بهترین راه‌حل‌های برای راحتی مدیریت هویت در شبكه است.

محمدعلی زارعی‌فر


ادامه مطلب
دوشنبه 7 شهریور 1390  - 11:46 AM

جان كارمك، مرد بزرگی كه در صنعت بازی نقش مهم و بسزایی دارد، مرد شماره یك شركت id Software طی صحبتی كه با گزارشگر سایت Ripten.com، آقای Dave Oshry داشت، سخنان جنجالی را در مورد 2كنسول PS3 و 360 بیان كرد.

 این مصاحبه كه 20 دقیقه به طول انجامید، چكیده‌ای از آن در سایت مذكور جای گرفته است. آقای Dave Oshry كه خود یك PC گیمر حرفه‌ای است، عقیده دارد كارمك360 را در رتبه اول كنسول‌ها و PS3 را در رتبه دوم می‌بینید. او در پاسخ به نظر گزارشگر سایت كه عنوان می‌كند امیدوار بوده جان كارمك دستگاه اول را Sega Dreamcast انتخاب می‌كرد، می‌گوید: كیت‌های PS3 برای ساخت بازی آنقدر قوی نیستند، ولی با این حال بازی Rage با ps3 به خاطر پردازنده Cell خود بسیار عالی جواب می‌دهد.

ادامه مطلب
دوشنبه 7 شهریور 1390  - 11:44 AM
داستان این بازی فلش بسیار واضح است. شما در این بازی، هدایت یك ماشین را به عهده دارید كه باید آن را با گذراندن از مواقع سخت و دشوار مانند كوهستان یا بیابان، سالم به مقصد برسانید.

این بازی از مراحل مختلفی تشكیل شده است كه با پیشرفت شما، مراحل جدیدی برای شما آنلاك می‌شود.

Start Game


ادامه مطلب
دوشنبه 7 شهریور 1390  - 11:42 AM

صفحات سایت

تعداد صفحات : 13

جستجو

آمار سایت

کل بازدید : 5908126
تعداد کل پست ها : 30564
تعداد کل نظرات : 1029
تاریخ ایجاد بلاگ : پنج شنبه 19 شهریور 1388 
آخرین بروز رسانی : دوشنبه 19 آذر 1397 

نویسندگان

ابوالفضل اقایی