خوش آمدید

وقتی  خبر عرضه ویندوز 8 بدون دکمه دوست داشتنیStart  منتشر گردید ، طرفداران و کاربران ویندوز 8 فهمیدند که باید خودشان را با ویندوزی بدون دکمه Start  که سال های سال با آن خو گرفته بودند عادت دهند.

 ولی این پایان کار نبود و مایکروسافت با به همراه آوردن سوپرایزی ناخوشایند اعلام کرد که دیگر ویندوزی با دکمه Start  تولید و عرضه نخواهد کرد و ویندوز 7 آخرین ویندوز مجهز به Start  است. این نشانه ی آشکاری است که مایکروسافت به سمت موبایل ها و تبلت ها جهت گیری کرده است و هدف کمپانی تولید محصولات نرم افزاری مشترک است که برای دستیابی به این هدف باید به رابط کاربری مترو اتکا کند. رابط کاربری مترو که انصافا می توان آن را بزرگترین تغییر ویندوز از سال 95 تاکنون دانست.

با حذف شدن دکمه استارت از ویندوز و روی کار آمدن رابط کاربری مترو می توان پیش بینی کرد که ویندوز بعدی مایکروسافت هم بیشتر شبیه به ویندوز 8 خواهد بود تا نسخه های قبلی آن .

در واقع مترو در ویندوز جدید وجود دارد و در نسخه های بعدی هم خواهد بود لذا باید خود را با این تغییرات تطبیق داد و آن را پذیرفت. به نظر ویندوز 8 که در پاییز امسال به طور رسمی عرضه می شود ، همانند ویندوز ویستا از جمله ویندوزهای جنجالی مایکروسافت خواهد بود !!

خیلی از ما هر روز چیزهایی تایپ می‌کنیم، اما چند بار نشسته‌ایم و با خود به تاریخ این دکمه‌ها و کلیدها که هر روز این همه از وقت خود را با آنها صرف می‌کنیم فکر کرده‌ایم؟ برای اینکه اطلاعات جدیدی یاد بگیریم، تاریخ مختصر تایپ از ماشین تحریر تا گوشی‌های هوشمند را گردآوری کردیم:

“زندگی با ماشین تحریر، مرگ با ماشین تحریر!” این شعاری بود که در سال‌های ۱۹۲۰ مد بود، اما ماشین‌های تحریر یعنی همان دستگاه‌هایی که با از میان بردن نیاز به دست‌نویسی به مستندسازی کمک بسیاری کردند، قدمتی بیش از اینها دارد. مردی به نام هِنری میل اولین نفری بود که حق امتیاز دستگاهی را در سال ۱۷۱۴ به نام خود ثبت کرد که شبیه ماشین تحریرهای امروز بود. البته تا اواخر سال ۱۸۰۰ طول کشید تا ماشین‌های تحریر (یا چیزی شبیه آن) به طور رسمی و تجاری موفق شوند و در نهایت در سال ۱۹۱۰ اولین ماشین تحریر دستی به شکلی که ما امروز می‌شناسیم استاندارد شد.

آرایش کلیدها به صورت QWERTY تا قرن بیستم اختراع نشده بود و در مورد چگونگی به وجود آمدن آنها توصیف‌های بسیار متفاوتی وجود دارد. محتمل‌ترین توصیفات این است که  آرایش مناسب‌تر این شیوه منجر به راحت‌تر شدن کار با آنها شد. زیرا کلیدها باید به سرعت فشار داده می‌شدند و در این کار چندین اهرم باید درگیر می‌شدند. به همین منظور ترتیب کلمات باید درهم می‌‌ریخت. بنابراین، تایپیست یا ماشین‌نویس برای پیدا کردن حروف مورد نظر باید بیشتر سعی می‌کرد. اما در مجموع احتمال اینکه کلیدها درگیر شوند و به هم گیر کنند کمتر می‌شد. در این زمان بود که مکانیک ماشین تحریر تغییر کرد و دیگر مشکلی وجود نداشت. تایپیست‌ها هم به آرایش QWERTY عادت کردند و در برابر هر گونه تغییر در چیدمان کلیدها مقاومت کردند؛ حتی اگر زندگی و کار آنها را راحت‌تر می‌کرد!

ممکن است کمی سخت باشد که اکنون تحولی که ماشین‌های تحریر در بدو ورود به بازار ایجاد کردند را تحسین کنیم. ماشین‌های تحریر نه تنها امکان نوشتن سریع و خوانای اسناد را فراهم کردند، بلکه برای اولین بار زنان را به سوی بازار کار سوق دادند. درست مثل هر فناوری دیگری که پیشرفت می‌کند، در آن زمان برخی فکر می‌کردند ماشین تحریر قدرت خلق ادبیات را از حرکت و رشد باز نگه می‌دارد و روش‌هایی که ما برای همیشه فکر می‌کنیم و می‌نویسیم را تغییر می‌دهند.

اختراع گوشی‌های هوشمند طلیعه‌دار عصر کاملا جدید تایپ شدند؛ نوکیا ۹۰۰۰ Communicator در سال ۱۹۹۶، به عنوان اولین تلفن همراهی که از صفحه‌کلید کامل QWERTY برخوردار بود تولید شد. این گوشی می‌توانست فکس و ایمیل دریافت و ارسال کند و به میزان محدود نیز با اینترنت ارتباط برقرار کند.

۱۰ سال بعد از آن، گوشی‌های لمسی تولید شدند. گوشی‌های لمسی کلیدهای عادی تلفن‌ها را به تجربه لمسی سرگرم‌کننده و جذابی تبدیل کردند. مهم‌تر از همه اینکه امروزه صفحه‌کلید اختیاری است و هنگامی که احتیاجی به آن نیست از روی صفحه ناپدید می‌شود. به این معنی که یک گوشی ساده دیگر فقط یک گوشی ساده نیست؛ خیلی بیشتر از اینهاست. گوشی لمسی مانند بوم نقاشی سفیدی است که ما هر کاری که می‌خواهیم با آن می‌کنیم. بنابراین، یک گوشی فقط یک گوشی نیست؛ می‌تواند یک پیانو، یک گروه نوازنده، دماسنج، دستگاه کنترل ضربان قلب و غیره باشد… برای تصورات شما در مورد امکانات تلفن همراه حد و مرزی نیست!

پس تایپ کردن چه می‌شود؟ به نظر می‌رسد عصر گوشی‌های لمسی، تایپ کردن در تلفن‌های همراه لمسی را طلسم کرده باشد، اما کسی از آینده خبر ندارد و نمی‌داند فناوری به چه سمتی می‌رود. شاید نرم‌افزاری طراحی شود که تلفن شما را به یک ماشن تحریر قدیمی تبدیل کند یا با پیشرفته شدن سرویس‌های تشخیص صدا شاید کلیدها ناپدید شوند و تنها کاری که شما باید انجام دهید این باشد که برای ارسال پیام فقط با تلفن یا کامپیوتر خود حرف بزنید. شاید در آینده ما بتوانیم به صورت تلفنی پیام و اسناد را انتقال دهیم و نیازی به تایپ کردن حروف نباشد!

شما فکر می‌کنید در آینده تایپ کردن به چه صورت باشد؟ آیا QWERTY خواهد مُرد یا برای همیشه زنده خواهد ماند؟

«فاطمه تندگویان» خواهر شهید محمدجواد تندگویان در گفت‌وگو با خبرنگار ایثار و شهادت باشگاه خبری فارس «توانا» در خصوص ویژگی‌های مرحومه «اشرف‌السادات مینونشان» اظهار داشت:‌ مادرم از ابتدا فردی بسیار فهیم، اهل مطالعه و شعر بودند و درک عمیقی نسبت به مسائل اجتماعی داشتند.

وی ادامه داد: مادرم با روحیه مذهبی و دین‌داری، روشنفکری، جوان‌پسند، گشاده‌رویی و با‌محبت در هرجا که زندگی می‌کرد موجب برکت بود. وی محل رجوع مردم بسیاری بود چرا که ایشان به مشکلات مردم رسیدگی می‌کرد و در امور خیر فعال بود؛ مادر در منزلش به شکل ستاد مردمی عمل می‌کرد، یعنی به مسائل مالی و بیماری مردم رسیدگی کرده و حتی مردم مشکلات و درد دل خود را با مادر در میان می‌گذاشتند.

خواهر شهید محمدجواد تندگویان یادآور شد: مادرم بسیار مهمان‌دوست بودند و به همین دلیل مردم خانه ایشان را خانه خودشان می‌دانستند و همه احساس مادری و فرزندی نسبت به وی داشتند؛ مادرم در تربیت ما نیز علی‌رغم اینکه در دوره رژیم طاغوت رشد کردیم، خیلی متعهد و مسئول ما را تربیت کردند.

تندگویان خاطرنشان کرد:‌ در یک دوره‌ای مادرم به خاطر اعتمادی که به دیگران داشتند دچار مشکلات اقتصادی شدند اما با صبوری و تلاش ایستادند و توانستند زندگی را اداره کنند.

وی در خصوص عکس‌العمل ما‌در در مقلابل فعالیت‌های انقلابی شهید تندگویان و سپس دستگیری وی توسط ساواک، اظهار داشت: مادرم موضوع دستگیری جواد را به مدت ۷ ماه از پدرم پنهان کرد که مبادا پدرم آزرده‌خاطر شود و قصه بخورد، صلابت و همت مادرم برای ما الگو بود. وقتی هم که برای دیدن جواد به زندان ساواک رفتیم، مادر به‌قدری با صلابت با جواد رفتار کرد که وی به پای مادرم افتاده و پاهایش را می‌بوسید؛ در حالی که ناخن‌های جواد را کشیده بودند و دست‌هایش نشان‌دهنده شکنجه‌های وارد شده به وی بود.

تندگویان افزود: مادرم شرایط قبل از انقلاب را تحمل کرد و بعد از آزادی جواد هم به دلیل تحت تعقیب بودن وی مانند کوه پشت جواد ایستاد. ایشان در شرایط انقلاب هم همیشه در صحنه بود.

خواهر شهید محمدجواد تندگویان با بیان اینکه در ابتدای جنگ تحمیلی و پس از اسارت جواد توسط نیروهای بعثی مادرم حاضر نبود سازشی به خاطر فرزندش صورت گیرد، یادآور شد: ‌در دوران دفاع مقدس منزل ما ستاد و پایگاه مردمی بود، کارهای پشتیبانی و دوخت و دوز البسه رزمندگان را در منزل انجام می‌دادیم. مادرم ۵ دستگاه چرخ خیاطی در اتاق گذاشته بود و علاوه بر خیاطی، مدیریت کار را برعهده داشت.

وی بیان کرد:‌ در سال ۱۳۷۰ پیکر برادر شهیدم به کشور بازگشت؛ مادرم به قدری با صبر و تحمل این دوران را گذراند که الگویی برای ما بود.

تندگویان اضافه کرد: مادرم در سال‌های اخیر نیز با توجه به سن بالا چهره‌ای بشاش، بسیار خوشرو و پرتلاش بودند و نقش محوری در فامیل، محله و مسجد داشتند؛ و به خاطر صفای باطن و تعبد شبانه‌روزی بسیاری از کسانی که مشکل داشتند به دیدار مادر آمده تا آن‌ها را دعا کند و واقعاً دعای مادرم نیز برای رفع مشکلات‌شان اثرگذار بود.

خواهر شهید محمدجواد تندگویان با اشاره به بیماری مادرش گفت: مادر در ابتدا دچار بیماری فشار خون و قلب شدند؛ در طول مدتی که در بیمارستان بستری بودند نیز در عرصه‌های مختلف حضور داشتند؛ وی علی‌رغم درد بسیار شدید و مشکلات ناشی از آمبولی روده در ۳۳ روز به قدری صبر و مقاومت کردند که حتی پزشکان معالج وی متعجب بودند، چرا که مادر با ادعیه‌های امین الله، توسل، زیارت عاشورا و سایر دعاهایی که حفظ بودند توانستند ایام سخت بیماری را به راحتی پشت‌سر بگذارند.

وی ادامه داد: قرار بود شب گذشته عمل جراحی دیگری در بیمارستان برای مادر صورت بگیرد، افتخار می‌کردیم که بر مبنای آیه قرآن کریم گفته شد «جایگاه رفیعی برای وی در نظر گرفته شده است». مادرم تا قبل از ورود به اتاق عمل با ۱۳۹.۵ درجه هوشیاری، دعاهای نادعلی، عدیله، امین‌الله و زیارت عاشورا خواندند و به اتاق عمل رفتند و بعد از ساعاتی به لقاءالله پیوستند.

خواهر شهید محمدجواد تندگویان یادآور شد: خانواده ما از سال ۱۳۴۲ با ولایت فقیه آشنا بودند و بر این اساس پیش رفتند؛ عشق به اهل بیت و ائمه اطهار نیز همیشه در وجود و اعمال مادرم متجلی بود؛ ایشان قبل از انقلاب در صحنه تعبد دینی و اجتماعی حضوری فعال داشتند و از شعارزدگی نیز بسیار متنفر بودند.