خیلی از ما هر روز چیزهایی تایپ می‌کنیم، اما چند بار نشسته‌ایم و با خود به تاریخ این دکمه‌ها و کلیدها که هر روز این همه از وقت خود را با آنها صرف می‌کنیم فکر کرده‌ایم؟ برای اینکه اطلاعات جدیدی یاد بگیریم، تاریخ مختصر تایپ از ماشین تحریر تا گوشی‌های هوشمند را گردآوری کردیم:
“زندگی با ماشین تحریر، مرگ با ماشین تحریر!” این شعاری بود که در سال‌های ۱۹۲۰ مد بود، اما ماشین‌های تحریر یعنی همان دستگاه‌هایی که با از میان بردن نیاز به دست‌نویسی به مستندسازی کمک بسیاری کردند، قدمتی بیش از اینها دارد. مردی به نام هِنری میل اولین نفری بود که حق امتیاز دستگاهی را در سال ۱۷۱۴ به نام خود ثبت کرد که شبیه ماشین تحریرهای امروز بود. البته تا اواخر سال ۱۸۰۰ طول کشید تا ماشین‌های تحریر (یا چیزی شبیه آن) به طور رسمی و تجاری موفق شوند و در نهایت در سال ۱۹۱۰ اولین ماشین تحریر دستی به شکلی که ما امروز می‌شناسیم استاندارد شد.
آرایش کلیدها به صورت QWERTY تا قرن بیستم اختراع نشده بود و در مورد چگونگی به وجود آمدن آنها توصیف‌های بسیار متفاوتی وجود دارد. محتمل‌ترین توصیفات این است که آرایش مناسب‌تر این شیوه منجر به راحت‌تر شدن کار با آنها شد. زیرا کلیدها باید به سرعت فشار داده می‌شدند و در این کار چندین اهرم باید درگیر می‌شدند. به همین منظور ترتیب کلمات باید درهم می‌‌ریخت. بنابراین، تایپیست یا ماشین‌نویس برای پیدا کردن حروف مورد نظر باید بیشتر سعی می‌کرد. اما در مجموع احتمال اینکه کلیدها درگیر شوند و به هم گیر کنند کمتر می‌شد. در این زمان بود که مکانیک ماشین تحریر تغییر کرد و دیگر مشکلی وجود نداشت. تایپیست‌ها هم به آرایش QWERTY عادت کردند و در برابر هر گونه تغییر در چیدمان کلیدها مقاومت کردند؛ حتی اگر زندگی و کار آنها را راحت‌تر می‌کرد!
ممکن است کمی سخت باشد که اکنون تحولی که ماشین‌های تحریر در بدو ورود به بازار ایجاد کردند را تحسین کنیم. ماشین‌های تحریر نه تنها امکان نوشتن سریع و خوانای اسناد را فراهم کردند، بلکه برای اولین بار زنان را به سوی بازار کار سوق دادند. درست مثل هر فناوری دیگری که پیشرفت می‌کند، در آن زمان برخی فکر می‌کردند ماشین تحریر قدرت خلق ادبیات را از حرکت و رشد باز نگه می‌دارد و روش‌هایی که ما برای همیشه فکر می‌کنیم و می‌نویسیم را تغییر می‌دهند.
اختراع گوشی‌های هوشمند طلیعه‌دار عصر کاملا جدید تایپ شدند؛ نوکیا ۹۰۰۰ Communicator در سال ۱۹۹۶، به عنوان اولین تلفن همراهی که از صفحه‌کلید کامل QWERTY برخوردار بود تولید شد. این گوشی می‌توانست فکس و ایمیل دریافت و ارسال کند و به میزان محدود نیز با اینترنت ارتباط برقرار کند.
۱۰ سال بعد از آن، گوشی‌های لمسی تولید شدند. گوشی‌های لمسی کلیدهای عادی تلفن‌ها را به تجربه لمسی سرگرم‌کننده و جذابی تبدیل کردند. مهم‌تر از همه اینکه امروزه صفحه‌کلید اختیاری است و هنگامی که احتیاجی به آن نیست از روی صفحه ناپدید می‌شود. به این معنی که یک گوشی ساده دیگر فقط یک گوشی ساده نیست؛ خیلی بیشتر از اینهاست. گوشی لمسی مانند بوم نقاشی سفیدی است که ما هر کاری که می‌خواهیم با آن می‌کنیم. بنابراین، یک گوشی فقط یک گوشی نیست؛ می‌تواند یک پیانو، یک گروه نوازنده، دماسنج، دستگاه کنترل ضربان قلب و غیره باشد… برای تصورات شما در مورد امکانات تلفن همراه حد و مرزی نیست!
پس تایپ کردن چه می‌شود؟ به نظر می‌رسد عصر گوشی‌های لمسی، تایپ کردن در تلفن‌های همراه لمسی را طلسم کرده باشد، اما کسی از آینده خبر ندارد و نمی‌داند فناوری به چه سمتی می‌رود. شاید نرم‌افزاری طراحی شود که تلفن شما را به یک ماشن تحریر قدیمی تبدیل کند یا با پیشرفته شدن سرویس‌های تشخیص صدا شاید کلیدها ناپدید شوند و تنها کاری که شما باید انجام دهید این باشد که برای ارسال پیام فقط با تلفن یا کامپیوتر خود حرف بزنید. شاید در آینده ما بتوانیم به صورت تلفنی پیام و اسناد را انتقال دهیم و نیازی به تایپ کردن حروف نباشد!
شما فکر می‌کنید در آینده تایپ کردن به چه صورت باشد؟ آیا QWERTY خواهد مُرد یا برای همیشه زنده خواهد ماند؟
