خوش آمدید

چهارشنبه 31 خرداد 1391 - 7:34 PM

آرتروز چيست؟

نشانه‌هاي ابتلا به آرتروز كدام است؟

آرتروز بيماري‌اي است كه مشخصه آن تخريب پيش‌رونده غضروف مفصل است؛ غضروف بافتي لغزنده ‌است كه انتهاي استخوان‌ها را در يك مفصل مي‌پوشاند. اگر اين غضروف آسيب ببيند، شروع آرتروز تلقي مي‌شود. اين بيماري بتدريج پيشرفت كرده و غضروف را كاملا از بين مي‌برد.

آرتروز يا استئوآرتريت شايع‌ترين بيماري از دسته التهاب مفاصل است. تاكنون درماني قطعي براي پيش‌روندگي آرتروز وجود ندارد، پس بسيار مهم است كه نگذاريم دچار آرتروز شويم.

چند عامل وجود دارد كه مي‌تواند زمينه‌‌ساز ابتلا به آرتروز باشد. هر چه سن بالاتر رود، خطر ابتلا به اين بيماري بيشتر مي‌شود، به گونه‌اي كه در همه افراد بالاي 60 سال نشانه‌هاي آرتروز در گردن را مي‌توان يافت. البته اين بيماري ممكن است بدون علامت باشد كه در عكسبرداري مشخص مي‌شود.

افزايش وزن، تغذيه نامناسب و بيماري‌هاي رماتيسمي (در صورت درمان نشدن) مفصل را بيمار مي‌كند. آسيب‌ مفاصلي مانند رباط نيز اگر درمان نشود، به ابتلا به آرتروز منجر مي‌شود.

افرادي كه آرتروز دارند بايد بيشتر مراقب باشند؛ آرتروز دردي است كه با فعاليت افزايش مي‌يابد و با استراحت بهتر مي‌شود.

استفاده صحيح از مفاصل، تقويت مناسب عضلات و مصرف داروهايي كه تجويز مي‌شود، به صورت خوراكي يا تزريق در مفصل و در نهايت جراحي از راه‌هاي درمان اين بيماري است.

چهارشنبه 31 خرداد 1391 - 7:33 PM

تاريکخانه دستمزد سياستمداران جهان

همه مي‌دانند كه يك معلم چقدر حقوق مي‌گيرد (متوسط بين 600 تا 700 هزار تومان در اين شرايط وانفساي اقتصادي)، اما تقريبا كمتر كسي مي‌داند رئيس مدرسه‌اي كه همان معلم در آن خدمت مي‌کندچند هزار تومان حقوق مي‌گيرد.

اگر همين راه را ادامه دهيد، درمي‌يابيد كه كشف ميزان دقيق حقوق و مزاياي رئيس منطقه آموزش و پرورشي را كه همان معلم در آن خدمت مي‌كند به مراتب دشوارتر است. حتي اگر فيش حقوقي فلان مدير را هم پيدا كنيد نمي‌توانيد بدرستي ميزان دريافتي او را حدس بزنيد. زيرا دركنار آمار و ارقام ناچيزي كه در فيش‌هاي حقوقي نوشته شده است هريك از مديران معمولا از مزاياي نانوشته ديگري برخوردارند كه نمي‌توان آنها را بدرستي محاسبه كرد و اين داستاني تكراري و هزاران بار گفته شده است.

در اين راه و به انگيزه كشف يك حقيقت ساده، هرچه جلوتر مي‌رويد احساس مي‌كنيد برحجم و غلظت ابهام‌ها و ترديد‌ها افزوده مي‌شود و پرسش از اين‌كه فلان مقام بالاتر چقدر حقوق مي‌گيرد در هاله‌اي از ابرهاي انكار و حاشا فرو مي‌رود. تا جايي كه ديگر بدرستي و دقت نمي‌توان چيزي گفت يا نوشت و بايد تنها به حدس و گمان‌ها متوسل شد و به سرانگشت خيال چيزي را تصور كرد كه كمي تا قسمتي به واقعيت نزديك باشد. چيزي كه تقريبا از پيش مي‌دانيم تلاشي بي‌حاصل است.

مي‌گويند اين سرشت سياست است كه مي‌خواهد همه‌چيز در ابهام باشد. سياستمداران كساني هستند كه هرگز راز دلشان را پيش كسي آفتابي نمي‌كنند. از تصميم‌هايشان حرفي نمي‌زنند مگر آن‌كه به عمل درآمده باشد. بيشتر سعي مي‌كنند ذهن رقيبان يا دشمنانشان را كنكاش كنند تا مبادا چيزي را به نفع آنها جا انداخته باشند.

به همين دليل انگشت گذاشتن بر اين‌كه فلان رئيس‌جمهور چقدر حقوق مي‌گيرد درواقع به معناي حرکت در ميان توده‌هايي از ابهام است كه در وراي آن كمتر حقيقتي يافت مي‌شود. مي‌گويند در كشورهاي شرقي و آسيايي به دليل اين‌كه قلمرو سياست شفاف نيست اين اتفاق امري عادي، اما ناپسند است. در نظام‌هاي تك‌حزبي و توتاليتر يا نظام‌هاي قبايلي و خانداني كسي نمي‌داند مقامات بالادست جامعه چقدر حقوق مي‌گيرند و درآمدهاي افسانه‌اي آنها از چه منابعي به دست مي‌آيد، اما در كشورهاي دموكراتيك كه قلمرو سياست و اقتصاد شفاف است اينچنين نيست و تا اندازه‌اي مي‌توان از اين مسائل آگاه شد چرا که دست‌كم نهادهايي وجود دارند كه در اين کشورهاشفاف‌سازي مي‌كنند و طبق مقررات تعيين مي‌كنند چه مقامي از چه امكانات و مزايايي برخوردار باشد.

اما به اعتقاد برخي اين نيز ديدن فقط نيمه پر ليوان است، زيرا در همين جوامع نيز كم نيست مواردي كه از اختلاس و ريخت و پاش مقامات سياسي اينجا و آنجا مي‌شنويم. با اين حال در پايان اين‌گونه خبرها مي‌شنويم كه دادگاهي هست يا مرجعي كه به تخلفات رسيدگي مي‌كند.

ثروت و سياست

مساله ثروت و سياست موضوعي ديرين و پيچيده است كه درطول تاريخ براي خود اهميت بي‌بديلي داشته است. گاه اين ثروت است كه قدرت سياسي را به ارمغان مي‌آورد و گاه برعكس اين قدرت سياسي است كه كوه‌هاي ثروت را در جايي انباشته مي‌كند. جنگ بين كانون‌هاي ثروت و قدرت نيز در تاريخ كم تكرار نشده است، هرچند همگرايي و هم‌آوايي اين دو بيشتر شنيده و ديده شده است. ثروتمندان سراغ سياستمداران مي‌روند تا با استفاده از قدرت آنها بر ثروت خود بيفزايند. همچنان كه سياستمداران نيز سراغ ثروتمندان مي‌روند تا با قدرت اقتصادي آنها بتوانند پلكان ترقي را طي كنند و به قدرت بيشتر دست يابند ، اما تا زماني كه افراد قدرت و ثروت خود را در چارچوب قانون با يکديگر مبادله مي‌كنند شايد نتوان بر كسي خرده گرفت.

مساله اما زماني فاجعه‌بار مي‌شود كه اين ثروت يا قدرت نه متعلق به يك فرد، بلكه متعلق به يك جمع يا يك جامعه باشد. آنگاه دست‌درازي كردن به ثروت‌هاي عمومي يك جامعه يا سوء‌استفاده از قدرت عمومي يك كشور به نفع يك فرد يا جريان يا حزب جرمي لايغفر مي‌شود كه بايد از آن پرهيز كرد.

در اين ميان اگر سياستمداراني پارسا وجود داشته باشند و اگر قوانين و مقررات جزم و جفتي هم باشد كه مانع انحراف و خطا آنها شود مي‌توان مطمئن بود كه كمتر جرمي رخ مي‌دهد و ثروت‌هاي عمومي جامعه دست‌نخورده باقي‌مانده يا در مكاني امن از آنها حراست و حفاظت مي‌شود. اما اگر دو عاملي كه ذكر شد در ميان نباشد راه براي سوءاستفاده‌ها باز مي‌شود و با ترفندهاي مختلف و محيرالعقول ميليون‌ها دلار از ثروت‌هاي جامعه جا‌به‌جا شده و به‌ناحق به جيب عده‌اي از اطرافيان و خواص ريخته مي‌شود. يا با استفاده از رانت‌هاي قدرت كليدهاي معجزه‌آسايي در اختيار كساني قرار مي‌گيرد كه به طرفه‌العيني مي‌توانند درهاي بسته را بگشايند و به قولي راه‌هاي صدساله را يكشبه رفته و از ثروت و امكانات مالي گسترده‌اي برخوردار شوند. داستان زماني غم‌انگيز و تاسفبارتر مي‌شود كه چشم بينايي به نام رسانه‌هاي عمومي نيز نباشند يا اجازه نداشته باشند تا پرده‌ها را كنار زده و اين بده بستان‌هاي مخفي و غيرقانوني را افشا كنند.

نعل وارونه

گاه رابطه سياست و ثروت آنچنان در هم گره مي‌خورد و پيچيده مي‌شود كه به قولي عقل جن هم به آن نمي‌رسد به اين معنا كه گروهي در مبارزه با يك قدرت به ثروت‌هاي كلاني مي‌رسند و گروهي ديگر در همراهي با سياست. حتي كساني هستند كه نعل وارونه مي‌زنند و با دادن شعارهاي عوام‌پسند و به طرفداري از توده‌هاي محروم يا به بهانه مبارزه با ثروتمندان يا مستبدان به ميلياردها دلار ثروت دست مي‌يابند. عجيب‌تر از همه اينها كساني هستند كه منتظر فرصت‌ها مي‌مانند و با وجودي كه نه‌دستي در قدرت دارند و نه ثروت با ترفندي به ثروت‌هاي بادآورده مي‌رسند. يك نمونه از اين موارد خبري بود كه مي‌گفت يك زوج آمريكايي موفق شده‌اند تنها با استفاده از لوگوي «‌جنبش وال استريت را اشغال كنيد»‌ به ميلياردها دلار ثروت دست يابند!

گفته مي‌شود در هجدهم اكتبر سال 2011، یك زوج از شهر لانگ آیلند ایالت نیویورك به نام‌های رابرت و دایان مارسكا درخواستی را به اداره ثبت علائم تجاری مبنی بر ثبت لوگو و اسم «وال‌استریت را اشغال كنید» (Occupy Wall Street) ارائه دادند تا از آن به عنوان يك «نام تجاری» برای استفاده روی لباس، كلاه، كفش و هر چیز پوشیدنی استفاده كنند. البته این زوج تنها كسانی نبودند كه از اين فرصت داشتند استفاده مي‌كردند. افراد و شركت‌هاي ديگري نيز بودند كه در این مدت با استفاده از ساير لوگو‌ها مانند «‌99درصدی»‌ يا «اشغال»‌ يا «ضد وال‌استريت»‌ يا «وال‌استريت را ويران كنيد»‌ و... توانستند به سودهاي كلاني دست يابند. تجربه اين زوج نشان داد كه با بهره‌برداري از يك لوگو كه زاييده يك فرصت سياسي روز بود و با چاپ يك عبارت روي تي‌شرت‌هاي جوانان چگونه مي‌توان يكشبه ميليونر شد.

وال‌استريت

جالب اين‌كه جنبش وال‌استريت اساسا يك جنبش ضدسرمايه‌داري بوده و به پيوند نامشروع سياست و اقتصاد در جوامع سرمايه‌داري اعتراض دارد. جنبشي كه بعدها در كشورهاي ديگر اروپايي نيز ادامه يافت و همچنان هر از چند گاه خبرهايي درباره استمرار آن مي‌شنويم. جوانان عضو اين جنبش مي‌گويند ثروت‌هاي جامعه آمريكا در دست يك درصد مرفه بوده و اين يك درصد با دخالت در سياست براي بقيه جامعه تعيين تكليف مي‌كند. از اين رو درواقع 99 درصد جامعه به صورتي ناخواسته تابع و مطيع اوامر اين يك درصد شده است.

درواقع جنبش وال‌استريت فرياد اعتراض جواناني است كه به نمايندگي از همان 99 درصد جامعه به‌پا خاسته‌اند تا بگويند مناسبات موجود مبتني بر تباني قدرت و ثروت بوده و به ضرر اكثريت جامعه است. پس بايد به اين تباني پايان داده شود و به جاي آن عدالت و مساوات برقرار گردد. به بيان ساده‌تر آنها مي‌گويند دموكراسي نيز زماني به معناي واقعي آن تحقق خواهد يافت كه از پيش مساوات و برابري اقتصادي در جامعه وجود داشته باشد. به همان تعبير خودماني كه تا برابري نباشد سخن گفتن از برادري يك تعارف توخالي و يك فريب رياكارانه است. اگر به آن انشاهاي قديمي برگرديم بايد گفت علم خوب است. ثروت هم خوب است. قدرت هم بدنيست. به شرط اين‌كه هريك در جايگاه خود باشد و هيچ‌يك به قلمرو ديگري تجاوز نكند. قطعا جامعه‌اي سعادتمند خواهد بود كه از اين سه به وفور برخوردار باشد. اما پيش از آن بايد با تدوين قوانين و مقرراتي دقيق و نظارت و حساب‌كشي بي‌رحمانه‌ اجازه نداد كه صاحبان هريك از اين سه در قلمرو ديگري دخالت كرده يا از امكانات عمومي جامعه به نفع خود سود برند. سال‌هاست كه رسانه‌ها تلاش مي‌كنند تا از روابط پنهان سياست و ثروت پرده برداشته و سطح آگاهي عمومي جامعه را افزايش دهند و اين داستاني است كه همچنان ادامه خواهد داشت.

رحيم محمدي

چهارشنبه 31 خرداد 1391 - 7:32 PM

اهمّیت اذان و حقّ مؤذّن

هر مکتب و مرامی شعاری دارد، یهودیان، مسیحیان، آتش‌پرستان و ... هر کدام به گونه‌ای مردم را به برگزاری وقت عبادت و تشکیل اجتماع دعوت می‌کنند. در اسلام نیز اذان، از شعائر زیبایی است که مسلمانان را به عبادت نماز فرا می‌خواند. شعائر نیز به معنی نشانه است؛ یعنی عبادتی که به وسیله آن، راه به دیگران نشان داده می‌شود.امروزه بیش از یک و نیم میلیارد مسلمان در اقصا نقاط دنیا پراکنده‌اند که به شهادت حاضران، در اوقات فریضه نماز، هنگامی که بانگ زیبای اذان از مأذنه‌ها بلند می‌شود، به سوی محلّ عبادت، یعنی مساجد جمع می‌شوند و با اتّحاد و عشق به خدا، در مسیر رستگاری گام بر می‌دارند.اذان در اسلام مقدّمه اقامه نماز است و جنبه‌ اعلامی دارد.

کسی که اذان را می‌شنود، مثل این است که مژده وصل و اجازه ورود به حریم ذکر و یاد خدا را یافته است. به همین لحاظ این آوای نیکو یکی از عوامل باز دارنده مؤذّن از گناه و بدی است و تأثیر افزون‌تر این عمل در ایجاد تحوّل در جوامعی دیده می‌شود که این کلمات پرمعنا را می‌شنوند. خانم مروی، اهل «انگلیس» که اینک زهرا نام دارد، نخستین عامل گرایش خود به اسلام را شنیدن نوای اذان از پنجره اتاقش می‌داند و می‌گوید: این ندا در قلب و جان او نفوذ کرد و او را به سوی خدا فرا خواند.

اذان با ندای الله‌ اکبر، ابتدا ما را به توحید و یگانگی خداوند فرا می‌خواند و یادآور می‌شود که همه خلق و فرمان آفرینش از آن خداوند است، مشیّت او سبب هستی است و او دارای بزرگ‌ترین صفات عالیه است. پس از آن گواهی به رسالت رسول خدا(ص) می‌دهد که دل‌سوزانه آموزه‌های الهی را به مردم ابلاغ نمود. آنگاه یادآور می‌شود که نماز بهترین عمل است که رستگاری را در پی دارد. از این رو از مردم می‌خواهد که در اجابت این دعوت شتاب کنند.

تاریخچه اذان در اسلام به زمان رسول خدا(ص) برمی‌گردد. در ابتدای ورود پیامبر اکرم(ص) به «مدینه» مسلمانان دور هم جمع شده بودند و برای چگونگی اطّلاع از اوقات نماز، چاره‌اندیشی می‌کردند. هر کسی نظری می‌داد؛ امّا چون ایده‌های آنها به نوعی تقلید از مذاهب دیگر بود، پذیرفته نشد تا اینکه جبرئیل بر پیامبر(ص) شعار اذان را ابلاغ کرد. رسول خدا(ص) نیز از علی(ع) خواست که کلمات اذان را به بلال بیاموزد و از همان زمان بلال، غلام سیاه‌پوست آزاد شده تازه مسلمان به صورت رسمی مؤذّن شد.

گزارش

به دلیل اهمّیت اذان، مؤذّن نیز به سبب اینکه ذکر و یاد خداوند متعال را در قلب‌ها زنده می‌کند و انسان را به استفاده از آن ثمره و بهره‌ای که خداوند متعال برای مؤمنان در نماز قرار داده است، دعوت می‌کند، ارزشی والا دارد؛ چنان که امام رضا(ع) از پیغمبر(ص) نقل می‌کنند که فرمودند: «در قیامت مؤذّنان از همه مردم سرافرازترند.» مؤذّن بهترین یاور انسان است تا او بر فرایض خود تنبّه پیدا کند. چون گاهی اشتغالات زندگی و ابتلائات مادّی چنان انسان را سرگرم می‌کند که حتّی از انجام واجباتش نیز غفلت می‌کند. در چنین شرایطی، کسی که انسان را متوجّه غفلت خود می‌کند، بر انسان حقوقی پیدا می‌کند.

امام سجّاد(ع) حقّ مؤذّن را در رساله حقوق این چنین بیان می‌کند:«و امّا حقّ اذان‌گو این است که بدانی او خدایت را به یاد تو می‌آورد و تو را به حظّ و نصیبی که داری، دعوت می‌کند و او بهترین یاور و کمک تو در انجام واجبی است که خداوند به عهده تو نهاده است. پس او را بر این کار سپاس‌ گوی، همچنان که نیکوکاری را نسبت به خدا سپاس می‌گویی و باید بدانی که او نعمتی خدادادی است و باید با نعمت خدا خوش‌رفتاری کنی و در هر حال شکرگزار نعمت‌های الهی باش.»

ارزش‌هایی که برای این عمل بسیار ساده و هدایتگر ذکر شده است، نشان می‌دهد که خداوند برای کسی که اذان می‌گوید، اجر و پاداش فوق ‌العادّه مقرّر کرده است و امام سجّاد(ع) از آن به عنوان یک نعمت یاد می‌کند، برای کسی که با صوت زیبای خود بانگ اذان را سر می‌دهد. امام صادق(ع) درباره ارزش معنوی و پاداش و اجری که خداوند برای مؤذّن قرار داده است، می‌فرماید:

«خداوند برای مؤذّن تا آنجا که چشم کار می‌کند و می‌بیند و تا وقتی صدایش بلند است،‌ غفران و آمرزش قرار داده و هر تر و خشکی که صدای او را می‌شنود، او را تصدیق می‌کند. هر کس در مسجدی که مؤذّن در آن اذان گفته، نماز بخواند، مؤذّن در نماز او سهم دارد و هر کس که با اذان او متوجّه شود و نماز بخواند، او نیز در قبالش حسنه می‌گیرد.»با توجّه به این روایات است که در می‌یابیم حقّ مؤذّن، حقّی است که ادای آن بر ما واجب شده تا ارزش اذان را نیز عمیق‌تر درک کنیم.

دیلمی در «ارشاد القلوب» روایت نموده که حارث اعور گوید:همراه با حضرت امیرالمؤمنین(ع) سیر می‌نمودم تا در «حیره» به دیر نصاری برخوردیم و از آن دیر صدای ناقوس بلند بود، حضرت فرمود:«ای حارث! آیا می‌دانی که ناقوس چه می‌گوید؟» عرض کردم: خدا و رسولش و ابن عمّ رسولش داناترند. فرمود: «ناقوس مَثَل دنیا و خرابی آن را می‌سراید.»

سپس از زبان ناقوس این اشعار را خواند.

«معبودی به حق و شایسته پرستش جز خدا نیست،

این را به حق و راستی می‌گویم.

به راستی که دنیا ما را فریفت و ما را به خود سرگرم نمود و ما را سرگشته و مدهوش گرداند.

ای فرزند دنیا آرام باش آرام!

ای فرزند دنیا (در کار خود) دقیق شو دقّتی!

ای فرزند دنیا (کردار نیک) گردآوری کن، گردآوردنی!

دنیا سپری می‌شود، پیوسته پیوسته.

هیچ روزی از عمر ما نمی‌گذرد،

جز اینکه پایه و رکنی از ما را سست می‌گرداند.

ما سرایی را که باقی است، ضایع نمودیم

و سرای فانی را وطن و جایگاه خویش ساختیم.

ما آنچه را در آن کوتاهی نموده‌ایم، نمی‌دانیم؛

مگر روزی که چهره در نقاب خاک کشیم.»

حارث گوید: عرض کردم: ای امیرمؤمنان! آیا نصاری تفسیر صدای ناقوس را این‌گونه که فرمودید، می‌دانند؟ حضرت فرمود:«اگر می‌دانستند مسیح(ع) را به عنوان اله بر نمی‌گزیدند.»حارث گوید: فردای آن روز من به نزد دیرانی رفتم و گفتم: به حقّ حضرت مسیح(ع) همان‌گونه که ناقوس را می‌نواختی به صدا در آور و او چنین کرد و من تفسیر آن را آن‌گونه که آموخته بودم، گفتم تا به پایان اشعار رسیدم.

دیرانی سوگند داد که به پیامبرتان سوگند می‌دهم که چه کسی این تفسیر را برایت گفته است؟ گفتم: همان مردی که دیروز همراه من بود. گفت: آیا بین او و پیامبرتان خویشاوندی است.گفتم: آری او پسر عموی اوست. گفت: سوگند می‌خورم که این را از پیامبرتان شنیده و اسلام آورد و سپس گفت: من در تورات خوانده‌ام که پیامبر آخر زمان صدای ناقوس را تفسیر می‌کند.1

منبع: موعود

چهارشنبه 31 خرداد 1391 - 7:26 PM

در مصرف انرژي صرفه جويي کنيد

در ابتدا به ساده‌ترين نکته اشاره مي‌کنيم. Vibration يا همان لرزاننده، مقدار زيادي انرژي مصرف مي‌کند و در صورت زياد بودن تماس‌ها يا پيـام‌ها و استفاده از Vibration شاهد کاهش شارژ باتري خواهيد بود. پس اگر در يک جلسه و يا سينما نيستيد با رفتن به آدرس Settings > Sound > Vibrate Settings تيک آن را غير فعال کنيد.

افرادي که گوشي هاي خودشان را Root مي‌کنند و بعد از آن اقدام به نصب رام مي‌کنند، بايد بعد از اجراي رام باتري گوشي را Wipe کنند. براي اين کار به صفحه ريکاوري وارد شويد و به قسمت Advance برويد و سپس Wipe Battry را انتخاب کنيد.

شبکه‌هاي نوع 2G و GPRS بسيار کم‌تر از شبکه‌هاي 3G انرژي مصرف مي‌کنند. پس اگر شما از اينترنت گوشي‌تان بيشتر براي خواندن مطالب و وبگردي و يا فرستادن پيام استفاده مي‌کنيد اصلا نياز به سرعت اضافي نداريد و تنظيمات 2G براي شما مناسب است. براي انتخاب اين تنظيمات به قسمت تنظيمات بيسيم و شبکه برويد و سپس وارد Mobile Networks شويد و حالت‌هاي شبکه را براي 2G انتخاب کنيد.

نکته بعدي در مورد تصوير پس‌زمينه است. بسياري از کاربران آندرويد در گوشي‌هاي خود از تصاوير زمينه پويا يا همان Live استفاده مي‌کنند. درست است که اين نوع تصويرها جلوه زيبايي به دکوراسيون گوشي مي‌دهند اما براي شما بدون هزينه نخواهند بود. چون به طور مداوم از CPU و GPU شما بهره مي‌برند و اين يعني مصرف بيشتر باتري. پس اگر زمان شارژ بيشتر برايتان مهم‌تر است بايد از اين گزينه صرف نظر کنيد و يک تصوير زمينه استاتيک را براي گوشي خود انتخاب کنيد. علاوه بر اين اگر موسيقي گوش مي‌دهيد حتما صفحه‌نمايش را خاموش کنيد يا نور صفحه را در حداقل ميزان آن بگذاريد.

نکته مهم ديگر در مورد باتري‌هاي گوشي‌هاي آندرويد که از نوع ليتيومي هستند اين است که اين باتري‌ها تعداد دفعات شارژشان محدود است و بعد از آن راندمان باتري پايين مي‌آيد. کم کم شروع به ورم کردن مي‌کنند که در آن زمان باتري بايد تعويض گردد.

چهارشنبه 31 خرداد 1391 - 6:52 PM