خوش آمدید

  یک تلسکوپ فضایی ناسا تصویری را از اعماق تاریخ کهکشانها گرفته که گفته می شود به دوران پس از انفجار بزرگ یا ۱۳.۷ میلیون سال پیش ارتباط دارد.

ستاره شناسان اظهار می دارند که این تصویر از نورهای شعله ور که توسط تلسکوپ فضایی اسپیتزر گرفته شده نخستین ستاره هایی را نشان می دهد که درست پس از انفجار بزرگ شکل گرفتند.

الکساندر کاشلینسکی از مرکز پرواز فضایی گادارد ناسا در این رابطه نوشته است: این اجسام نور و روشنی ترسناکی داشته اند.


                                             
ستاره شناسها اظهار داشتند که این تصاویر منتشر شده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر نخستین ستارگانی را نشان می دهد که پس از انفجار بزرگ شکل گرفته اند

کاشلینسکی اظهار داشت: ما نمی توانیم به طور مستقیم تکذیب کنیم که منابع این نور می تواند از جهان در اطراف ما باشد اما احتمال این امر زیاد است که ما به منظره ای از مبدا باستانی تاریخ دست یافته باشیم.

وی افزود: تلسکوپ فضایی اسپیتزر در حال طرح یک نقشه برای تلسکوپ جیمز وب جدید ناسا است که به ما درباره چیستی و خاستگاه این اشیاء اطلاعاتی خواهد داد. این تصاویر می تواند به ما در رمزگشایی از انفجار بزرگ کمک کند.

براساس گزارش اسپیس، این کارشناس ناسا یادآور شد: ما می توانیم سرنخهایی از نخستین آتش بازی های جهان به دست آوریم. این امر به ما می گوید که این منابع درحال سوزاندن انرژی هسته ای خود هستند.

تلسکوپ فضایی اسپیتزر تشعشع مادون قرمز ساطع شده توسط این اجسام را در منظومه خورشیدی و فراتر از آن رصد می کند.

                                        

طرح گرافیکی از تلسکوپ اسپیتز که در سال ۲۰۰۳ به فضا پرتاب شد و در اعماق فضا جای گرفت. این تلسکوپ با یک آینه ۸۵ سانتیمتری و سه ابزار علمی می تواند اجسام را در منظومه شمسی و در فواصل دور جهان مطالعه کند

تلسکوپ فضایی اسپیتزر یک تلسکوپ فضایی در طول موج مادون قرمز است که چهارمین پروژه از آخرین پروژه بزرگ ناسا محسوب می شود. در حال حاضر تیم نجومی این تلسکوپ تحت سرپرستی دکتر رابرت گوترموث از مرکز فیزیک نجومی هاروارد - اسمیتسونیان اداره می‌شود.

مداری که اسپیتزر دنبال می‌کند مدار معمول زمین ‌مرکز نیست بلکه یک مدار خورشید مرکز است و در نتیجه این تلسکوپ سالانه ۰.۱ واحد نجومی از زمین دور می‌شود. قطر آینه اصلی این تلسکوپ فضایی ۸۵ سانتیمتر است.

  دانشمندان دانشگاه فلوريداي جنوبي موفق به توليد و آزمايش نوعي واكسن ضدسرطان شدند.

 

به گفته محققان، اين واكسن در نابودي سرطان ناشي از ويروس پاپيلوماي انسان كه با سرطان دهانه رحم مرتبط است، كارآمد عمل كرده است.

به گفته «استبان سليس» نويسنده ارشد اين تحقيق، واكسن‌هاي سرطان مي‌توانند جايگزين‌ خوبي براي درمان‌هاي معمول باشند كه عوارض جانبي جدي به همرا ه داشته و در مقابله با نسخه پيشرفته بيماري به ندرت كارآمد هستند.

ويروس پاپيلوماي انساني يا HPV عامل بروز ۹۹ درصد سرطان‌هاي دهانه رحم بوده و سالانه منجر به ۲۵۰ هزار مرگ در سراسر جهان مي‌شود. اين ويروس همچنين عامل اصلي درصد بزرگي از سرطان‌هاي سر، گردن و اندام تناسلي است.

گرچه در حال حاضر دو واكسن تاييد شده پيشگيري‌كننده HPV به طور وسيعي براي جلوگيري از عفونت‌هاي ويروس مزبور مورد استفاده قرار مي‌گيرند، اين واكسن‌ها در درمان سرطان‌هاي ناشي از آن نمي‌توانند به كار روند. بنابراين نياز به ساخت واكسن‌هاي درمانگر تومورهاي مرتبط با HPV واضح است. دانشمندان در تحقيقات جديد خود، نوعي استراتژي واكسيناسيون به نام TriVax-HPV را طراحي كردند.

اين استراتژي براي توليد تعداد بالاي سلول‌هاي سيتوتوكسيك جستجوگر پروتئين‌هاي بيان شده در تومورها طراحي شده است. پروتئين‌هاي E۷ و HPV۱۶-E۶ به عنوان پروتئين‌هاي آنكوژنيك شامل سرطان عمل مي‌كنند.

بنابراين واكسن مقابله‌كننده با اين پروتئين‌هاي ويروسي بايد پاسخ‌هاي ايمني قوي را با كارآمدي افزوده عدم توليد پاتولوژي‌هاي مرتبط با خودايمني ايجاد كند. محققان با آزمايش اين واكسن در موش‌هاي مبتلا به تومورهاي تحريك شده توسط HPV۱۶ به اين نتيجه رسيدند كه TriVax حاوي بخش تركيبي كوچك پروتئين E۷ موجب پاكسازي تومور در صد در صد موش‌هاي تحت درمان شد. اين در حالي است كه تومورهاي موش‌هايي كه اين واكسن به آن تزريق نشده بود، با سرعت بالا رشد كردند.

محققان معتقدند صحت كارايي اين واكسن بر روي انسان نيازمند آزمايشات بيشتري است.

سليس و همكارانش معتقدند درمان‌هاي كنوني براي سرطان دهانه لوله رحم مي‌توانند مرگبار و بي‌نهايت سمي باشند و در ۱۰ درصد موارد امكان بازگشت بيماري وجود دارد. علاوه بر اين، درصد بالايي از زنان كشورهاي جهان سوم واكسن پيشگيري را براي جلوگيري از عفونت HPV دريافت نمي‌كنند و بنابراين در معرض خطر بالاي ابتلا به اين سرطان و ديگر سرطان‌هاي مرتبط با اين ويروس قرار دارند.

نتايج اين تحقيق در ژورنال Cancer Immunology, Immunotherapy انتشار يافت.

  دانشمندان موفق به پرورش استخوان انسان از سلول‌هاي بنيادي چربي در آزمايشگاه شدند.

 

اين دستاورد به گشايش راهي براي ترميم يا تعويض استخوان‌هاي شكسته بيماران با استخوانهاي كاملا جديد كه در خارج از بدن در آزمايشگاه پرورش يافته‌اند، منجر خواهد شد. 

محققان از سلولهاي بنيادي بدست آمده از بافتهاي چربي استفاده كرده و پس از حدود يك ماه آنها را به شكل بخشهايي از استخوانهاي زنده انساني كاملا شكل گرفته تا چندين سانتيمتر پرورش دادند. 

اولين كارآزمايي اين شيوه در بدن بيماران قرار است در سال جاري انجام گيرد. 

به گفته پروفسور آوينوام كادوري، رئيس هيات مشاوره شركت Bonus BioGroup، در حال حاضر براي جراحات و عملهاي جراحي به استخوانهاي مصنوعي نياز است. ما از ساختارهاي سه بعدي براي ساخت استخوان در جايگاه و هندسه درست استفاده مي‌كنيم. اين استخوانها را مي‌توان خارج از بدن انسان پرورش داده و سپس در زمان مناسب درون بدن بيمار پيوند زد. 

كادوري افزود: با اسكن ناحيه استخواني آسيب‌ديده، كاشت بايد به درستي در مكان خود قرار گرفته و با بافت اطراف خود ادغام شود. همچنين مشكل رد اين كاشتها توسط سيستم ايمني بدون وجود نداشته چرا كه از بدون خود بيمار تامين شده‌اند. 

اين فناوري از اسكنهاي سه‌بعدي از استخوان آسيب‌ديده براي ساخت يك چارچوب ژل مانند كه با شكل آن منطبق است، استفاده مي‌كند. 

اين سلولهاي بنيادي كه به سلولهاي بنيادي مزانشیمی موسوم و از ظرفيت لازم براي تبديل به انواع ديگر سلولهاي بدن برخوردار است، از چربي بدن بيمار با استفاده از ليپوساكشن به دست مي‌آيند. 

اين سلولها سپس به شكل يك سلول زنده بر روي يك چارچوب درون يك راكتور زيستي پرورش پيدا مي‌كنند. راكتور زيستي يك دستگاه خودكار بوده كه به ارائه شرايط مناسب براي تبديل سلولهاي بنيادي به استخوان مي‌پردازد. 

در حال حاضر اين آزمايشات با موفقيت بر روي حيوانات انجام شده و آنها موفق به دريافت كاشت استخواني شده‌اند. دانشمندان قادر به قرار دادن يك استخوان آزمايشگاهي حدودا يك اينچي در بخش مياني استخوان پاي يك موش شدند كه با موفقيا با باقي مانده استخوان حيوان ادغام شده است. 

اين شيوه در نهايت به پزشكان اجازه خواهد داد تا استخوانهايي را كه در اثر تصادف خرد شده را جايگزين كرده، نقايص بوجود آمده در اثر نقص استخوان مانند شكاف كام را پر كرده يا جراحي هاي پلاستيك ترميمي را اجرا كنند. 

به گفته كادوري همچنين دانشمندان در تلاش براي پرورش غضروف نرم در انتهاي استخوانها بوده كه در صورت رشد استخوان در آزمايشگاه به آنها نياز خواهد بود. 

گرافت استخواني در حال حاضر شامل برداشتن تكه‌هاي استخوان از بخشهاي ديگر بدن بيمار و كاشت آنها در منطقه آسيب‌ديده براي ترميم آن است. 


اين شيوه نيازمند دو جراحي تروماتيك بر روي بيمار است. در موارد ديگر، استخوان موردنظر از اهداكنندگان تامين شده اما ممكن است توسط سيستم ايمني بدن رد شود. 

اين در حاليست كه به دليل استفاده از سلولهاي بنيادي بدن خود بيمار در توليد اين استخوانها، امكان رد آن توسط بدن بسيار كم خواهد بود. 

  نتایج یک تحقیق نشان می‌دهد که باکتری می‌تواند از مواد معدنی در خاک به عنوان شبکه‌های الکتریکی استفاده کند، تا به سایر باکتریها کمک کند مواد شمیایی مورد نیاز برای بقای خود را به دست آورند.

این فرآیند ارتباطی دربرگیرنده گونه های مختلف باکتریایی است که الکترون منتقل می کنند. 
الکترونها برای تمام اشکال حیاتی از میکروبها تا انسانها ضروری هستند. برای مثال بدن انسانها به طور دائم الکترونها را از یک جز به جز دیگر ارسال می کند تا به جمع شدن مواد شیمیایی چون مواد قندی طبیعی کمک کنند. 




تصویر میکروسکوپی از باکتری که با شبکه های الکتریکی رسانا پوشانده شده است 

دانشمندان تا پیش از این می دانستند که گونه های مختلف از میکروارگانیسمها می توانند با ارسال الکترون بایکدیگر ارتباط برقرار کنند و به یکدیگر درباره منابع غذایی کمک کنند، اما تصور می کردند که این تعاملات سازنده از طریق ارتباط مستقیم صورت می گیرد نه انتقال الکترونها از طریق ارسال مولکولهای اطراف میکروبها.

از طریق تحقیقات جدید مشخص شده است که این میکروبها می توانند از مواد معدنی رسانا به عنوان سیستم استفاده کنند تا انتقال الکتریکی خود را گسترش دهند. 

براساس گزارش نشنال جغرافی، کازویا واتانابی میکروبیولوژیست دانشکده علوم زیستی توکیو اظهار داشت: از آنجا که میکروبها در محیطهایی به سر می برند که ذرات معدنی رسانایی وجود دارد، این امر مایه تعجب نیست که آنها از توانایی استفاده از این ذرات معدنی را برای اهداف مختلف چون انتقال الکترون داشته باشند. 

وی افزود: جریانهای الکتریکی میان میکروبها بسیار کوچک هستند، هیچ کس از این جریانهای الکتریسیته در خاک دچار برق گرفتگی نمی شود. 

باکتری‌ها گروهی از موجودات تک سلولی ذره‌ بینی هستند که پوشش بیرونی نسبتاً ضخیمی آنها را احاطه کرده ‌است. این موجودات ساختار ساده‌ای دارند و به گروه پروکاریوت(جانداران ساده) تعلق دارند. 

باکتریها متنوع‌ ترین و مهم ‌ترین میکروارگانیسم‌ها هستند. بطور کلی بدون فعالیت آنها، حیات بر روی زمین مختل می شود. بطور یقین یوکاریوت‌ها از موجودات زنده باکتری مانند بوجود آمده‌اند. نظر به اینکه باکتری‌ها ساختمان ساده‌ای داشته و می‌توان به آسانی بسیاری از آنها را در شرایط آزمایشگاه کشت داد و تحت کنترل درآورد، میکروب شناسان مطالعه وسیعی درباره فرایندهای حیاتی آنها انجام داده‌اند.