خوش آمدید

خبر این اكتشاف در مجله نیچر منتشر شده و احتمال كشف حیات باستانی نه تنها در اعماق زمین بلكه در اعماق مریخ نیز وجود دارد.

«باربارا شیروود لولار» از دانشگاه «تورنتو» و همكارانش با بررسی معادن عمیق سراسر جهان از دهه 1980 موفق به كشف قدیمی ترین آب سیاره زمین شدند.

آب می تواند وارد شكاف های سنگها شده و برای سالهای متمادی در اعماق پوسته زمین ایزوله شود و به عنوان یك كپسول زمان از شرایط زیست محیطی زمان خود باقی بماند.

در معادن طلای آفریقای جنوبی و در اعماق 2.7 كیلومتری زمین دانشمندان میكروب هایی كشف كرده بودند كه می توانست تا دهها میلیون سال در آب ایزوله شود.

این مخازن بسیار شورتر از آب دریا بودند و اطلاعات شیمیایی آنها در جهات بسیاری به مجاری گرمایی در اعماق اقیانوسها شباهت داشت كه پر از هیدروژن حل شده و سایر مواد شیمیایی قادر به پشتیبانی از حیات بودند.

«شروود لولار» و همكارانش به منظور بررسی این كه چه آبهای باستانی دیگری وجود دارد به بررسی معادن مس و روی نزدیك شهر تیمینز در اونتاریو، كانادا پرداختند.

براساس اظهارات «لولار»، همزمان با افزایش قیمت مس، روی و طلا معادن عمیقتر شدند كه این امر به جستجو برای كشف ذخایر ایزوله شده آبهای زیرزمینی كمك كرد.

دانشمندان آبی كه در عمق 3.2 كیلومتری كشف كرده بودند را تحلیل كرده و بر گازهایی چون هلیوم، نئون، آرگون و زنون تمركز كردند.

مطالعات پیشین حبابهای هوا را در هوای محدود شده در سنگهای باستانی به گازهای نادری رسیده بودند كه در نسبت مشخصی به دوره خاصی از تاریخ زمین ارتباط داشتند. همچنین محققان با تحلیل نسبت گازهای بی اثر در این آب توانستند سن آب را تخمین بزنند.

آنها به این نتیجه رسیدند كه سن آبی كه در این سنگها به دام افتاده بود بین 1.5 تا 2.64 میلیارد سال است.

این آب باستانی با نرخ هر دقیقه دو لیتر از حفره ایجاد شده خارج می شود و هنوز بزرگی میزان ذخیره آن مشخص نیست.

محققان درنظر دارند تحقیقات آینده خود را روی مطالعه ذخیره حیات پذیر آب در دنیا متمركز كنند، چرا كه تاكنون هیچ نشانی از حیات در قدیمی ترین آب زمین یافت نشده است.(مهر)

یك تحقیق جدی نشان می دهد كه سطح گلبولهای سفید كه عامل مبارزه با عفونتها هستند با بالارفتن سن در مردان، در مقایسه با زنان كمتر می شود.

طول عمر متوسط مردان 79 سال است درحالی كه این میزان برای زنان 82 سال تخمین زده شده است. اگرچه در برخی از نقاط دنیا چون ژاپن این شكاف بزرگتر است، چرا كه زنان به طور متوسط شش سال بیشتر از مردان زندگی می كنند.

تاكنون نظریه های مختلفی در رابطه با علت این مسئله ارائه شده كه درمیان جدیدترین آنها می توان به سلول های كوچك قدرت اشاره كرد كه برای سلول های خود انرژی تولید می كنند، این درحالی است كه تعداد این سلولها در مردان كمتر است اما دانشمندان ژاپنی علت دیگری برای این مسئله یافته اند چرا كه آنها به این نتیجه رسیدند كه سطح گلبول های سفید خون زنان و سایر بخشهای سیستم ایمنی آنها كه «سایتوكینز» نام دارد در مردان سریع تر كاهش می یابند.

آنها اعتقاد دارند كه علت این مسئله هورمون های زنان چون استروژن است كه می تواند پاسخگویی سیستم ایمنی به عفونتها را ارتقا بخشد.

این تحقیق می تواند به دانشمندان كمك كند كه سن بیولوژیكی افراد را براساس وضعیت سیستم ایمن تخمین بزند.

«كاتسویكو هیروكاوا» كه این گروه تحقیقات را در دانشگاه پزشكی و دندانپزشكی توكیو هدایت كرد، گفت: از آنجا كه نرخ سالخوردگی افراد با هم تفاوت دارد، پارامترهای ایمنی شناختی یك فرد می تواند نشانه ای برای سن بیولوژیكی واقعی وی باشد.

نتایج این تحقیقات با بررسی خون 356 مرد و زن 20 تا 90 سال در مجله ایمنی و سالخوردگی منتشر شده است.

آنها سطح گلبولهای سفید و سایتوكینز را كه به انتقال پیام به سیستم ایمنی را برعهده دارند، بررسی كردند. هم در زنان و هم در مردان تعداد گلبولهای سفید همزمان با بالارفتن سن كاهش می یافت اما دو عنصر سلولهای تی و بی لنفوسیت درمردان سریعتر كاهش می یابد.هر دو سلول «بی» و «تی» گلبول های سفید كار مبارزه با عفونت های باكتریایی را انجام می دهند.

آنها همچنین به این نتیجه رسیدند كه همزمان با بالارفتن سن یك نوع سلول دیگر با ویروسها و تومورها مقابله می كند اما نرخ افزایش این سلولها در زنان بیشتر از مردان است.

«هیروكاوا» افزود: بالارفتن سن به كاهش عملكرد عادی سیستم ایمنی منجر می شود كه این امر آسیب پذیری افراد را در برابر بیماریهای مختلف افزایش می دهد و در نتیجه طول عمر كاهش می یابد. این درحالی است كه سوء عملكرد سیستم ایمنی كه به طور مستقیم به این مسئله مربوط است تاكنون شناخته نشده است.(مهر)

شركت كنندگان در تحقیقات دانشگاه آكسفورد پس از عبور جریان الكتریسیته از مغزشان در محاسبات سریع تر شدند و توانایی یادگیری آنها پنج برابر بیشتر شد.

تیم تحقیقات دانشگاه آكسفورد به 51 دانشجو ریاضی آموزش داد و با عبور جریان الكتریسیته از مغز آنها، دانشمندان توانستند كه مهارتهای عددی آنها را تا یك سوم افزایش دهد، آنها همچنین به این نتیجه رسیدند كه مهارتهای محاسباتی شركت كنندگان پنج برابر سریع تر شده است.

حدود نیمی از شركت كنندگان، هنگام یادگیری یك جریان سبك از مغزشان عبور كرد، پس از پنج جلسه افرادی كه از این فرآیند استفاده كرده بودند ارقام، جدول های زمانی و محاسبات را به سرعت به خاطر می آوردند كه این سرعت و دقت درمقایسه با افرادی كه تحت قرار گیری جریان الكتریسیته از مغزشان نبودند قابل توجه بود.

این افراد همچنین تا 30 درصد بیشتر توان محاسباتی داشتند. این درحالی است كه این مهارت تا شش ماه بعد در آنها باقی ماند.

دكتر «روی كوهی كادوش» از كرسی روانشناسی آموزشی دانشگاه آكسفورد ابراز امیدواری كرد كه این روش به افرادی كه در ریاضیات مهارتی ندارد، كمك كند.

وی افزود: این تحقیق یك روش ارزان و مطمئن است كه می تواند مهارتهای ریاضی افراد را با مداخله محدود ارتقا دهد. ما در این فرآیند آن بخش از مغز را كه با ریاضیات سروكار دارد، تحریك كردیم چرا كه مهارتهای ریاضی پایین برای بسیاری از افراد یك چالش محسوب می شود.این درمان بی درد و غیر تهاجمی است.

به طور تخمین یك نفر از هر پنج نفر با مهارتهای محاسباتی ابتدایی مشكل دارد این درحالی است كه یك نفر از هر 15 نفر مبتلا به محاسبه پریشی (dyscalculia) است كه این امر موجب می شود حتی شمارش برای آنها غیر ممكن باشد.

مشخص نیست كه این تحریك الكتریكی چگونه عمل می كند اما اسكن های مغزی نشان می دهد كه این امر ذخیره اكسیژن و مواد مغذی مغز را افزایش می دهد.

نتایج این تحقیق كه در مجله بیولوژی امروز منتشر شده دربرگیرنده پنج جلسه 45 دقیقه ای ریاضی با حضور 25 نفر بوده كه برای 20 دقیقه مغزشان با یك جریان الكتریكی سبك تحریك شده است.

این گروه اظهار داشت كه این تحقیق می تواند موجب تغییر روش های جدید تدریس شده و بخش خفته مغز را كه با اعداد سروكار دارد بیدار كند.

دكتر «كادوش» با اشاره به مسائل اخلاقی این تكنیك، اظهارداشت: هدف ما كمك به افرادی است كه تواناییهای محدودی دارند البته این تكنیك می تواند به منظور ارتقای توانایی ها مورد استفاده افراد عادی یا فراتر از عادی نیز قرار بگیرد اما بحث درباره این این روش تقلب محسوب می شود یا خیر هنوز یك بخش باز است. اگر این روش در در دسترس همه قرار گیرد، ما آن را تقلب ارزیابی نمی كنیم.(مهر)

مشكل اینجاست كه ما به عنوان مشتری نمی توانیم از میان محصولات مختلف، آنهایی را كه از كیفیت غذایی بالاتری برخوردار هستند، تشخیص دهیم. خیلی خوب می شد اگر اسكنری ساخته می شد و میزان مواد مغذی میوه ها و سبزی ها را به ما نشان می داد.

همین فكر بود كه گروهی از دانشمندان را به فكر طراحی اسكنری ویژه برای این كار كرد. فناوری پایه موجود در این اسكنر پدیده جدیدی نیست. قرار است از روش طیف نگاری نزدیك به فروسرخ كه امروزه در داروسازی، كشاورزی و حتی اخترشناسی كاربرد دارد به عنوان ساختار اساسی این اسكنر بهره گیری شود.

ارتعاش مولكول های مختلف موجود در مواد با هم تفاوت های اندكی دارند. وقتی یك پرتو فروسرخ به ماده مورد نظر تابانده می شود، برخی از طول موج های آن از سوی برخی پیوندهای شیمیایی مرتعش بیشتر جذب می شود. با اندازه گیری نور نزدیك به فروسرخ می توان به ویژگی های ماده ای كه پرتو به آن تابانده شده بود، پی برد.

البته این كه آیا این شیوه طیف نگاری می تواند به شكل گیری چنین اسكنری كمك كند یا خیر هنوز مشخص نیست، زیرا اسكنری كه قرار است با استفاده از این شیوه طیف نگاری طراحی شود نمی تواند به شناسایی موادی كه كمتر از یك دهم درصد از حجم را تشكیل می دهند، بپردازد. میوه ها و سبزی ها به طور متوسط دارای 92 درصد آب هستند.

پس از آب، موادی همچون هیدروكربن ها و پروتئین ها، بیشترین درصد از حجم این محصولات را تشكیل می دهند كه البته به همین علت براحتی می توان با طیف نگاری نزدیك به فروسرخ آنها را شناسایی كرد. مشكل اینجاست كه حجم كل ریزمغذی های موجود در میوه ها و سبزی ها كه ویتامین ها، مواد معدنی و آنتی اكسیدان ها را دربرمی گیرند ، آن قدر كم است كه قابل شناسایی نیست. دانشمندان قرار است به همین منظور به بررسی گسترده انواع مواد غذایی به منظور طراحی نوعی الگوریتم كاربردی برای این اسكنر بپردازند.

منبع: scientificamerican
مترجم : صالح سپهری فر

اكنون محققانی از كانادا، تایوان، چین، آلمان و استرالیا یك گروه پژوهشی را تشكیل داده اند تا چیزی بیش از 200 استخوان جنین دایناسورهایی را كه در درون این تخم ها از ادامه زندگی محروم شده بودند، تجزیه و تحلیل كنند.

این مجموعه عظیم تخم های دایناسوری از این جهت شگفت انگیز است كه جنین های داخل آنها در مراحل مختلف جنینی قرار داشته اند و بنابراین مثل یك فیلم باستانی چگونگی رشد جنین در درون تخم را برایمان به نمایش می گذارند.

این تحقیق پنجره جدیدی رو به نحوه حیات دایناسورها باز خواهد كرد. در واقع این اولین باری است كه انسان قادر به پیگیری نحوه رشد جنینی دایناسورهاست، آنچه از تحقیق مزبور به دست می آید، می تواند تاثیر زیادی بر درك و فهم بیولوژی و جنین شناسی این جانوران ماقبل تاریخی داشته باشد.

استخوان های به جای مانده از 20 جنین لوفنگاساروس ساوروپودومورف گردن بلند( دایناسوری كه ساكن اصلی این ناحیه در اوایل دوره ژوراسیك بوده و طول قدش به حدود 8 متر می رسیده است) احتمالا متعلق به چند دایناسور در مراحل مختلف جنینی هستند كه در چند لانه زندگی می كرده اند.

پژوهشگران در زمان بررسی نحوه رشد دایناسورها بیشتر روی بزرگ ترین استخوان جنین یعنی استخوان ران متمركز شده اند، به این دلیل كه این استخوان میزان سریع رشد را به طور ثابت نشان می دهد، مثلا دو برابر شدن طول استخوان ران این جانور، از 12 میلی متر به 24 میلی متر در درون تخم می تواند سرعت رشد، نحوه شكل گیری اندام جنین و خیلی از موضوعات دیگر را نشان دهد.

رشد بسیار سریع این جنین ها نشان می دهد كه ساوروپودومورف ها هم مانند لونگاساروس ها زمان كوتاهی را روی تخم هایشان می خوابیدند.

البته تغییر شكل استخوان ران این غول پیكران به همین جا ختم نمی شود بلكه استخوان های ران دایناسورها بعد از این كه از تخم درمی آمدند دوباره تغییر شكل می دادند و به پاهای بزرگی تبدیل می شدند و با قدم های سنگین روی زمین گام برمی داشتند.

از دیگر كشفیات این تیم پژوهشگر این كه یك ماده ارگانیكی داخل استخوان های جنینی پیدا شده كه می تواند فیبرهای كولاژن باشد. كولاژن، پروتئین ویژه ای است كه در استخوان یافت می شود. آثار به جا مانده از پروتئین در فسیل این جنین ها واقعا قابل توجه است بویژه به این دلیل كه این نمونه های كشف شده بیش از صد میلیون سال قدیمی تر از سایر فسیل هایی است كه مواد ارگانیك در آنها پیدا شده بود.

منبع: science daily
مترجم: آزاده ارشدی