وقتی که به صورت 3D کار می‌کنید، نباید نقطه فوکوستان را زیاد عوض کنید. به عبارت دیگر از تغییر دادن سریع زوم و فوکوس اجتناب کنید. مخصوصا از تصویرهایی پرهیز کنید که جزئیات فورگراند فوکوس‌های با وضوح بالا دارد ولی سوژه اصلی تصویر در یک گراند شما قرار گرفته است. در این صورت چیزی که ضبط می‌کنید، مجموعه‌ای از تصاویر پریشان از آب درمی‌آید.
سعی کنید تصاویری را بگیرید که به اصطلاح سینمایی‌ها «خارج از قاب» نیستند. صفحه تلویزیون‌تان را مثل یک قاب یا یک پنجره در نظر بگیرید. تصاویر شما باید در داخل فریم باشند و جایی که در داخل چهارچوب اشغال می‌کنند مهم و معنی‌دار است. فیلمسازها تلاش می‌کنند که حین ساخت فیلم تصویری بردارند که حین نمایش در صفحه تلویزیون «توی چشم بیننده فرو برود» ولی قبول کنیم که در عمل این‌کار امکان ندارد.
در صورت امکان از صحنه‌های تیره پرهیز کنید. عینک‌های سه‌بعدی به خودی خود روشنی تصاویر شما را کم می‌کنند. اگر چیزی که روی صفحه‌نمایش داده می‌شود، بیش از حد تیره باشد، چیزی دیده نخواهد شد. البته می‌شود از نورپردازی مصنوعی استفاده کرد ولی دقت کنید که نور را مستقیما روی سوژه‌ای که از آن فیلم می‌گیرید، نتابانید چرا که در حین استفاده از افکت flare در پخش 3D این نور حذف می‌شود و باز هم چیزی برای دیدن نمی‌ماند.
وقتی تصویر آن‌قدر بزرگ است که در پنجره دید جا نمی‌شود و مجبورید به صورت افقی حرکت کنید، سعی کنید که این حرکت را به آرامی و یکنواخت انجام دهید. وقتی وضعیت تصویربرداری شما روی 3D است، از تغییر جهت سریع بپرهیزید چرا که طرز کار سیستم 3D بیشتر شبیه کارکرد طبیعی چشم انسان است. اگر دقت کنید خیلی به ندرت پیش می‌آید که نگاهمان را به صورت افقی از تصویری به تصویری دیگر که فاصله زیادی از هم دارند، تغییر دهیم. اگر هم این کار را می‌کنیم، تغییر دیدگاه با عدم تعادل همراه است. در صورت امکان از سه‌پایه استفاده کنید.
