خوش آمدید

مکتب تربیتی عاشورا همواره پا برجای است و برای همگان پیام دارد.دوستداران اهل بیت(ع) و عاشقان امام حسین(ع)،پیوسته آن حضرت را الگو و سرمشق خود قرار می دهند و از ایشان درس زندگی می گیرند.

عصر روز تاسوعا،لشکر عمر سعد به سوی خیمه های حسینی حمله ور شد و عرصه را بر یاران امام تنگ کرد.وقتی حضرت اباالفضل(ع)خبر هجوم دشمن را به برادرش داد، امام حسین(ع) فرمود:«به نزد اینها بازگرد و اگر می توانی از آنها مهلت بگیر؛تا امشب را به نماز و راز و نیاز با پروردگار بپردازیم،خدا می داند که من به نماز و تلاوت قرآن عشق می ورزم و دعا و استغفار را دوست دارم».1

عمر سعد پیشنهاد امام را پذیرفت و دستور عقب نشینی داد.امام حسین(ع) و یاران باوفایش آن فرصت را غنیمت شمرده و شب پرماجرای عاشورا را در تاریخ ماندگار کردند و زیباترین صحنه ها را در آن به نمایش گذاشتند.در آن صحرای هولناک که هر لحظه احتمال حمله دشمن می رفت،عاشقان جان بر کف لشکر «توحید»،دور امام حلقه زدند و ضمن اعلام وفاداری خویش،آن شب را به راز و نیاز و تلاوت ایات الهی سپری کردند؛و بدین ترتیب،شبی با قرآن و محفل انس شهدای کربلا برگزار شد.به گونه ای که راوی می گوید:«آن شب،همچون کندوی زنبور عسل از خیمه های حسینی،تا پگاه صبح، صدای قرآن و مناجات به گوش می رسید».2

تلاوت قرآن آن قدر مهم است که امام حسین(ع) با آن همه عزت و اقتدار، برادرش رابه سوی دشمن می فرستد؛تا یک شب مهلت بگیرد، اما نه برای اندکی زنده ماندن،بلکه برای نماز و تلاوت قرآن.آری امام حسین(ع)عاشق نماز ،مأنوس با ایات الهی و اهل دعا و استغفار است و از راز و نیاز با خدا لذت می برد.بر رهروان راستین آن حضرت است که با پیروی و درس آموزی از مولای خود،در راه اقامه نماز و تلاوت قرآن تلاش نمایند و در راستای انس با ایات الهی برنامه ریزی کنند.

ایات الهی،ذکر خدا و یادآور اوست، بنابراین در مواقع حساس و مهم باید این ارتباط و انس بیشتر شود؛تا در برابر مشغله های زندگی، غفلت زدایی کند.از این رو،مشاهده می کنیم که حضرت سید الشهداء در شب عاشورا به قرآن روی می آورد و تلاوت ایات آن را مرهم دردها و بهترین همنشین آن لحظه ها معرفی می کند،و پس از شهادت نیز،بر سر نیزه،ندای قرآن سر می دهد.

شایسته است پیروان آن حضرت، همه به امام و مولای خود اقتدا کرده و همواره با قرآن مأنوس باشند، هرگز از تلاوت ایات الهی و تدبر در آن غفلت نکنند و در فراز و نشیب زندگی به قرآن پناه ببرند؛تا از اضطراب و آشفتگی در امان بمانند.3

ــــــــــــــــــــــــــــــــ

1.بحارالانوار،ج 44، ص 391.

2.اللهوف علی قتلی الطفوف، فصل دوم،ص 132.

3.اذا التبست علیکم الامور کقطع اللّیل المظلم فعلیکم بالقرآن؛هر گاه حوادث زندگی همچون شب تاریک بر شما هجوم آورد به قرآن پناه ببرید.(بحارالانوار، ج 77، ص 136)