این شهر كه در بیابان‌های پوشیده از شن مغولستان بنا شده تا همین چند سال پیش بافت کاملا روستایی داشت، اما اکنون یکی از زیباترین موزه‌های جهان است. طراحان یک شرکت چینی موسوم به MAD این سازه عظیم را طراحي کرده و در آن از خورشید همیشه تابان مشرق زمین الهام گرفته‌اند. بیننده‌ای که در نگاه نخست از این بنای عظیم دیدن می‌کند خود را در برابر ساختاری مواج می‌بیند که گویی جان دارد و همچون ماده‌ای ژله‌ای، پویاست. سازندگان این بنا برای نمای آن از ساختارهای فلزی صیقل خورده‌‌ای استفاده کرده‌اند که اتفاقا با تابش پرتوهای خورشید بر آن، از درخشندگی خاصی برخوردار می‌شود.
شهر اوردوز همپای موزه دیدنی‌اش، طی 6 سال گذشته در حال ساخت و توسعه بوده است و از فرهنگی روستایی به یکی از مظاهر بارز شهرنشینی مدرن تبدیل شده است. کارشناسان، این شهر و موزه متفاوت آن را نمادی از حرکت بشر به سوی آینده و معماری نوین می‌دانند. اما با نگاهی گذرا به این پروژه عظیم و این‌که در چنین نقطه دورافتاده‌ای بنا شده است، این پرسش به ذهن خطور می‌کند که چه فلسفه‌ای در پس ساخت آن در بیابان‌های مغولستان وجود داشته است؟ این سازه مدرن با هدف پایه‌ریزی کلانشهری جدید در این نقطه از جهان ساخته شده است. این سیاستی است که مقامات اداره‌کننده این شهر از سال 2005 آغاز کرده اند. نکته جالب توجهی که در مورد این موزه به چشم می‌خورد این است که همچون محلی مطمئن برای نگهداری فرهنگ قدیمی این منطقه و تاریخ طولاني آن در نظر گرفته می‌شود.
این موزه از 6 طبقه مختلف با دیوارهای بلند برخوردار است. زمانی که بازدیدکنندگان وارد این موزه می‌شوند گویی که يك سفر جذاب علمی را آغاز کرده‌اند. ترکیب دکوربندی و فضاسازی داخل موزه به گونه‌ای است که تداعی‌کننده گوشه‌ای از فرهنگ گذشته، حال و آینده ساکنان این نقطه از جهان است. به عقیده بسیاری از کارشناسانی که از نزدیک در جریان این پروژه قرار داشته‌اند، معماری به کار گرفته شده در داخل و خارج از این موزه پل ارتباطی میان دنیای شرق و غرب است.
