سندرم بیش فعالی، نقص توجه یکی از بیماری‌های نسبتا شایع روانپزشکی در کودکان (۷. ۸درصد) و بزرگسالان (۴. ۴درصد) است و عدم درمان مناسب این بیماری در کودکان می‌تواند باعث تدوام علائم بیماری در بزرگسالی شود.
به نقل از سینانیوز، طبق تحقیات انجام شده، بیماری سندرم بیش فعالی در کودکان باعث اختلال در یادگیری و افت شدید تحصیلی و اختلال در ارتباطات اجتماعی می‌شود. این بیماری- نقص توجه با خطر اعتیاد به نیکوتین، الکل و داروهای مخدر در بزرگسالی همراه است. همچنین داروهای محرک مغزی مانند ریتالین و آمفتامین خط اصلی درمان در کودکان بیش فعال محسوب می‌شود.
بر این اساس، داروهای درمان بیش فعالی با مهار باز جذب و افزایش رها سازی دوپامین، باعث افزایش سطح دوپامین در نواحی مختلف مغزی از جمله قشر پره فرونتال، تالاموس و هسته آکومبنس که با دوز‌های بیشتر دارو حاصل می‌شود با سرخوشی و احساس لذت همراه بوده و همین امر باعث سوء مصرف این دارو‌ها در بزرگسالان می‌شود.
مطالعات حیوانی نشان داده‌اند که مصرف این دارو‌ها می‌تواند باعث تغییرات ساختاری و عملکردی در مدار پاداش مغزی از جمله هسته دوپامینی تگمنتوم شکمی و هسته آکومبنس شود و حتی مصرف این دارو‌ها در رتهای نابالغ باعث تغییر رفتارهای هیجانی در دوران بلوغ شده است. از این رو همواره یکی از دغدغه‌های اصلی پزشکان و خانواده‌ها در مصرف ناگزیر دارو‌ها ی درمانی در کودکان بیش فعال، خطر اعتیاد در آینده است.
علیرغم همه این گفته‌ها بررسی‌های انجام شده در مرکز تحقیقات فیزولوژی دانشگاه تهران، که به صورت مرور مطالعات گذشته و آینده نگر صورت گرفته است حاکی از اطلاعات دیگری است. به جز یک مطالعه نتایج سایر مطالعات نشان می‌دهد که درمان کودکان و بزرگسالان مبتلا به سندرم بیش فعالی- نقص توجه با داروهای محرک مغزی نه تنها با افزایش خطر اعتیاد در آینده همراه نبوده بلکه باعث کاهش میزان اعتیاد با الکل، نیکوتین و داروهای مخدر در بزرگسالان درمان شده با این دارو‌ها بوده است. با این حال علت این اثر هنوز شناخته نشده است. لذا تشخیص و درمان مناسب سندرم بیش فعالی- نقص توجه از نظر کاهش خطر اعتیاد در بزرگسالی اهمیت فراوانی دارد.
نتیجه این تحقیق در کتاب خلاصه مقالات پنجمین کنگره ملی پایه‌های زیستی اعتیاد به چاپ رسیده است.
