آن طور كه از تحقيقات جديد دانشمندان برمي‌آيد، اين وزن دقيق و حساب شده يا به عبارتي وزن ايده‌آل هر جانور بستگي به اين دارد كه هر گونه چطور مشكل خودش را براي طفره‌رفتن و اجتناب از سايه سنگين 2 مخاطره مرگ‌آفرين حياتش حل و فصل مي‌كند؛ يعني از بي‌غذايي و گرسنگي كشيدن مردن و كشته شدن توسط شكارچيان. اين تحقيق جالب توجه ـ كه بتازگي در ژورنالAmerican Naturalist منتشر شده ـ به توضيح كم و كيف عملكرد اين دو عامل مرگ‌آفرين و فشارهاي معكوسي كه روي جانوران وارد مي‌كنند، مي‌پردازد. به عنوان مثال، ذخيره‌كردن مقدار قابل توجهي چربي به حيوانات كمك مي‌كند كه دوره‌هاي بدون غذا را پشت سر بگذارند و زنده بمانند، اما در عين حال نبايد فراموش كنيم كه همين ذخيره فراوان چربي تأثير معكوس هم مي‌تواند داشته باشد و با كندكردن سرعت‌هاي گريز و فرار صاحبان چاقشان، آنها را به طعمه‌هاي آسان‌گيري براي شكارچيان بدل سازد. البته جانوران براي جبران مشكل فربگي و اضافه وزنشان مي‌توانند قوي‌تر شوند، ولي هزينه‌هاي پرتكاپويي و در واقع مخارج انرژي بالايي كه عضلات اضافي بر فعاليت زيستي جانور تحميل مي‌كنند به معناي آن است كه چنين جانوري در خلال يك دوره كمبود غذايي و قحطي، خيلي سريع‌تر به گرسنگي و حتي مرگ دچار مي‌شود. محققان علوم زيستي دانشگاه بريستول در اين تحقيق جالب با استفاده از مدل‌هاي رياضي سعي كرده‌اند به الگويي برسند كه نشان دهد جانوران چقدر عضله و چربي بايد در بدنشان داشته باشند تا بهترين شانس‌هاي بقا را برايشان به ارمغان بياورد. يكي از ملاحظات مهم در اجراي مدل‌ها اين بود كه به دوش كشيدن و حمل بار چربي اضافي در بدن جانوران چقدر مخارج مصرف انرژي و تكاپوي حركتي‌شان را افزايش مي‌دهد. نكته جالب توجهي كه مدل‌ها فاش كردند اين بود كه اندازه دخل و خرج انرژي اصل قضيه است و اين كه جانوران بزرگ‌تر بايد چربي بيشتري از جانوران كوچكتر داشته باشند يا برعكس، تحت تأثير مقدار انرژي مصرفي است. همين نتايج مي‌تواند اختلافات ميان خانواده‌هاي مختلف پستانداران را توضيح دهد. مثلا خفاش‌هاي بزرگ‌تر به تناسب چربي كمتري از خفاش‌هاي كوچكتر به دوش مي‌كشند، ولي گوشتخواران بالارده بزرگ‌تر، چربي بيشتري از گوشتخواران بالارده كوچكتر حمل مي‌كنند. در ميان جوندگان قضيه جالب‌تر است چرا كه گونه‌هاي با جثه و اندازه متوسط هستند كه تقريبا بيشترين چربي را نسبت به سايرين به دوش مي‌كشند. جالب اينجاست كه اختلافات اين سه گروه پستانداران از لحاظ هزينه‌هاي حمل چربي در دنياي واقعي و مدل‌هاي رياضي به دست‌آمده همسو هستند. مثلا خفاش‌ها پرواز مي‌كنند و بنابراين هزينه بيشتري بابت به دوش كشيدن وزن اضافي بايد تحمل كنند، در حالي كه گوشتخواران بالارده بيشتر وقتشان را به استراحت و لميدن صرف مي‌كنند و بنابراين در مقايسه با جوندگان كه مشغول جنب و جوش‌هاي سريع هستند، انرژي كمتري مصرف خواهند كرد. نكته جالب ديگري كه اين تحقيق نشان مي‌دهد آن است كه بيشتر اختلاف و تغييري كه بين جانوران از لحاظ مقدار چربي و عضلاتشان وجود دارد را مي‌شود از 3 منظر توضيح داد؛ از روي تفاوت‌هاي بين جنسيت، چقدر براي تهيه غذا مجبورند بجنگند و از روي اقليم و آب و هوايي كه در آن زندگي مي‌كنند. 
به سایت ما خوش آمدید . امیدوارم لحظات خوشی را درسایت ما سپری نمایید .
