همان‌طور كه مي‌دانيد جانوران گوناگوني در سطح زمين پراكنده‌اند و هر يك به گونه‌اي با ديگران متفاوت هستند، اما شايد بتوان در يك تقسيم‌بندي كلي آنها را در دو گروه خونسرد و خونگرم قرار داد.
جانوران خونسرد آنهايي هستند كه دماي بدنشان تابع دماي محيط است و گرما و سرماي محيط باعث تغيير دماي بدن آنها مي‌شود. در جانوران خونگرم دماي بدن مستقل از دماي محيط اطراف است و با تغييرات دماي محيطي تقريبا ثابت باقي مي‌ماند. آيا تاكنون فكر كرده‌ايد چرا ما انسان‌ها خونگرم خلق شده‌ايم؟ اگر ما هم خونسرد بوديم چه اتفاقي برايمان رخ مي‌داد؟ آيا خونگرم بودن مزيت‌هايي با خود به همراه دارد؟ و هزاران اما و اگرهاي ديگر. براي اين كه با حقايق بيشتري درباره خونگرم بودن آشنا شويد و نتايج تحقيقات دانشمندان را روي اين موضوع دريابيد، اين مطلب را تا انتها دنبال كنيد و مطمئن باشيد كه دانستن نقش خونگرم بودن در حفظ و تداوم سلامت برايتان جالب خواهد بود. اگر دستتان را روي پوست بدن ديگران بگذاريد مي‌توانيد گرماي بدن آنها را احساس كنيد و اين مساله ربطي به دماي محيط ندارد. اگر بدن گرم‌تر يا سردتر از دماي طبيعي خود باشد، بايد به دنبال بيماري بگرديم. بيشتر گونه‌هاي جانوران دماي بدن خود را توليد نمي‌كنند. به عنوان مثال مارمولك‌ها خونسردند و همچنين قورباغه‌ها، حشرات، گياهان، قارچ‌ها و باكتري‌ها هيچكدام مانند انسان دماي بدن خود را ايجاد نمي‌كنند. به همين سبب با غروب خورشيد بدن آنها سرد مي‌شود. در مقابل، خونگرم بودن در انسان‌ها و پرندگان ديده مي‌شود. توانايي ايجاد گرماي دروني بدن به شما اجازه مي‌دهد در هواي سرد نيز بتوانيد فعاليت‌هاي خود را ادامه دهيد، اما اين مزيت ارزش بهايي را كه براي آن مي‌پردازيم، دارد؟ خونگرم بودن هزينه دارد بايد بدانيد كه بهاي سنگيني براي حفظ دماي بدن مي‌پردازيد. ثابت نگه‌داشتن دماي بالاي بدن به صرف انرژي زيادي نياز دارد. يك پرنده متوسط ميانگين دمايي معادل 40 درجه سانتي‌گراد دارد. در پستانداران اين دما كمي پايين‌تر است. در 37 درجه سانتي‌گراد، دماي بدن شما از ميانگين دماي سالانه هر منطقه‌اي از زمين بيشتر است كه اين شامل صحراي آفريقا و جنگل‌هاي آمازون نيز مي‌شود. براي تامين سوخت اين آتش بيوشيميايي شما بايد نزديك به 50 برابر يك مار بوآ غذا مصرف كنيد و 30 برابر كالري بيشتري نيز بسوزانيد. اين همه مصرف انرژي چه لزومي دارد؟ افراد بسياري تلاش كردند تا پاسخ اين سوال را پيدا كنند. بتازگي گروهي از محققان توضيح تازه‌اي براي اين سوال پيدا كرده‌اند. اگر بخواهيم اين توضيح را در يك كلمه خلاصه كنيم كافي است بگوييم: قارچ! اگرچه توانايي ايجاد گرماي دروني بدن به شما اجازه مي‌دهد در هواي سرد نيز بتوانيد به فعاليت‌هاي خود ادامه دهيد اما ثابت نگه داشتن دماي بالاي بدن به صرف انرژي زيادي نياز دارد اكثر ما وقتي به ياد قارچ مي‌افتيم كه در حال خوردن آن باشيم يا آن را روي اجسام مرطوب مشاهده كنيم يا آنها را بين انگشتان پايمان پيدا كنيم اما قارچ‌ها از ميلياردها سال پيش نقش محوري در زندگي موجودات اين كره خاكي داشته‌اند. آنها در انواع مختلفي از گونه‌ها يافت مي‌شوند. گياهان روي برگ‌ها، ريشه‌ها و تقريبا هر جاي ديگر خود قارچ دارند. دوزيستان و خزندگان هدف قارچ‌هاي مهاجمي قرار مي‌گيرند كه در برخي موارد نسل آنها را به خطر مي‌اندازد. سوسك‌ها، مورچه‌ها و موريانه‌ها نيز از دست قارچ‌ها در امان نيستند. به طور خلاصه مي‌توان گفت قارچ‌ها را تقريبا در همه جا مي‌توان يافت. يكي از موجوداتي كه مشخصا از دست قارچ‌ها در امان مانده، انسان است. دانشمندان قارچ‌هايي كه در انسان‌ها ديده شده را مورد بررسي قرار داده‌اند. به نظر آنها تعداد اين قارچ‌ها بسيار اندك است و گونه‌هاي معدودي را شامل مي‌شود. از اين ميان برخي از آنها فقط در افرادي كه دچار نقص ايمني هستند باعث بروز بيماري مي‌شوند. اين قارچ‌ها براي بيماريزايي تكامل نيافته‌اند، فقط اگر اين فرصت به آنها داده شود از ضعف ميزبان استفاده مي‌كنند. هر روزه هزاران هاگ قارچ روي شما مي‌نشيند، اما تا وقتي سالم باشيد نسبت به آنها ايمن خواهيد بود. در اكثر مواقع باكتري‌هاي پوستي و سلول‌هاي سيستم ايمني بدن شما تهاجم‌هاي خارجي را خنثي مي‌كنند. مزيت خونگرم بودن به نظر مي‌رسد انسان‌ها تنها گونه‌اي نيستند كه از دست قارچ‌ها در امانند بلكه ساير پستانداران و پرندگان نيز شرايطي مشابه انسان‌ها دارند. از بين 1.5 ميليون گونه قارچي، كمتر از 500 گونه روي پستانداران رشد مي‌كنند و بيشتر آنها موجب بروز بيماري نمي‌شوند. براي اين كه بتوانيد مقايسه‌اي داشته باشيد بايد بگوييم كه ناف انسان به تنهايي خانه هزار گونه باكتري است. در ضمن هيچ گونه قارچي وجود ندارد كه بتواند پرندگان را آلوده كند. با اين حساب پستانداران و پرندگان نسبت به قارچ‌ها ايمن هستند و هر دو از گروه جانوران خونگرم به شمار مي‌روند. به نظر دانشمندان اين احتمال وجود دارد كه دماي بدن باعث راندن قارچ‌ها مي‌شود و به همين جهت انسان‌ها به صورت خونگرم تكامل پيدا كرده‌اند. اگر اين نظريه درست باشد، بايد انتظار داشته باشيم كه دماي بدن جانوران خونگرم براي قارچ‌ها قابل تحمل نباشد. براي آزمايش اين فرضيه دماي زندگي 4082 قارچ با دماي بدن پرندگان و پستانداران مقايسه و معلوم شد اكثر قارچ‌ها در دمايي بين 40 ـ 30 درجه سانتي‌گراد رشد مي‌كنند اما فقط يك سوم آنها در دماي بالاتر از 37 درجه و پنج درصد آنها در دماي 41 درجه مي‌توانند رشد كنند. به عبارت ديگر دماي بدن پرندگان و پستانداران در حدي است كه مانع رشد قارچ‌ها مي‌شود. در آزمايش‌هاي بعدي معلوم شد بهترين دمايي كه بين گزينه گرم بودن و دفاع عليه قارچ‌ها تعادل برقرار مي‌كند 36.7 درجه سانتي‌گراد است كه اين تقريبا معادل دماي بدن انسان و ساير پستانداران است. آن تعداد از پستانداراني كه دماي بدن آنها پايين‌تر از اين حد است، نسبت به قارچ‌ها آسيب‌پذيرترند. اين مساله در مورد پلاتي پوس كه دمايي معادل 32 درجه دارد صادق است. خفاش‌هاي آمريكاي شمالي، نيز توسط قارچ به سندرم بيني سفيد مبتلا شده و از بين مي‌روند. از فوايد ديگر خونگرم بودن اين است كه امكان فعاليت بيشتر را خصوصا در روزهاي سرد برايمان فراهم مي‌كند. در حالي كه موجودات خونسرد در اين زمان خواب هستند. تا سال 2100، گرم شدن زمين باعث مي‌شود برخي از نواحي زمين به گرمي بدن انسان شوند. با گرم‌تر شدن محيط، قارچ‌هاي بيشتري با دماي بالا سازگار مي‌شوند بنابراين گرم شدن زمين علاوه بر ساير مشكلاتي كه به بار مي‌آورد، به معناي شروعي براي از بين رفتن ايمني ما نسبت به قارچ‌هاست. در اين صورت شيوع بيمار‌ي‌هاي قارچي در پستانداران افزايش مي‌يابد و گونه‌هايي كه تا پيش از اين بيماريزا نبودند، بيماريزا مي‌شوند بنابراين به نظر مي‌رسد پيشگيري از گرم شدن محيط زيست بيش از آنچه قبلا تصور مي‌شد براي سلامت ما لازم و ضروري است. 
به سایت ما خوش آمدید . امیدوارم لحظات خوشی را درسایت ما سپری نمایید .
