با اين‌كه زالوها خون‌آشام هستند، اما اين بدان معنا نيست كه نمي‌توانند مفيد باشند.
زالوها، خون مكيده شده را تا ماه‌ها حفظ كرده و در نتيجه، هويت حيواناتي كه از خونشان تغذيه كرده‌اند را حفظ مي‌كنند. اين خبر خوبي براي برخي پژوهشگران است. زيرا از اين پس مي‌توانند با استفاده از زالوها، گونه‌هاي در معرض انقراض را يافته و تعدادشان را محاسبه نمايند. يك پژوهشگر دانماركي، در آزمايشگاه خود زالوها را با خون بز تغذيه كرد و به اين نتيجه رسيد كه برخي از دي.ان.اي‌هاي بز، تا ماه‌ها در بدن زالو باقي ماند. در گام بعدي، تيم پژوهشي وي، بيست و پنج زالو را از جنگل‌هاي گرمسيري ويتنام، كه سرشار از گونه‌هاي مختلف جانوران نادر است، جمع‌آوري کرد. از چهار عدد از اين زالوها، دي.ان.اي يك نوع خرگوش نادر، يك دي.ان.اي گوزن كوچك آسيايي نادر، شش دي.ان.اي از يك نوع گوركن نادر و سه دي.ان.اي از يك نوع بز نادر به دست آوردند. جالب اينجاست كه پژوهشگران از سال 1996، احتمال وجود اين نوع خرگوش نادر در محل نمونه‌برداري را مي‌دادند، اما با زير نظر گرفتن محل به مدت دو هزار شب توسط دوربين‌هاي ويژه، هيچ نتيجه‌اي دال بر وجود اين نوع خرگوش يافت نشد. همچنين، دي.ان.اي گوركن و بز، اولين دليل اثبات حضور آنها در آن محل است. اين پژوهشگر دانماركي مي‌گويد: «هزينه يك تا ده دلاري هر زالو، ارزان‌تر از روش‌هاي جايگزين است. استفاده از زالو يك امتياز ديگر هم دارد: لازم نيست دنبالشان بگرديد، چون آنها دنبال شما مي‌گردند» 
به سایت ما خوش آمدید . امیدوارم لحظات خوشی را درسایت ما سپری نمایید .
